Η Ανάφη, ένα από τα ομορφότερα νησιά της άγονης γραμμής, γοητεύει τους επισκέπτες της όπως γοήτευσε και έμενα πέρυσι το καλοκαίρι. Ένα νησί με μποέμικο χαρακτήρα που διατηρεί ακόμα την αυθεντικότητα και τις αιγαιοπελαγίτικες ομορφιές του. Στέκια που μένουν αναλλοίωτα εδώ και δεκαετίες, υπέροχες παραλίες και μια από τις ωραιότερες Χώρες στο Αιγαίο. Η Τζένη Μπαλατσινού μας παρουσιάζει τη δική της εικόνα για το νησί.
Η Ανάφη έχει περίπου 271 κατοίκους και ένα μόνο χωριό, τη Χώρα, στα 2 χλμ. από το λιμάνι, χτισμένη ψηλά, στα ερείπια βενετσιάνικου κάστρου με τα κατάλευκα σπιτάκια με τους θόλους, τις λουλουδιασμένες αυλές και τα στενά δρομάκια με τα ασβεστωμένα σκαλοπάτια, που θυμίζουν τη συνοικία «Αναφιώτικα» κάτω από την Ακρόπολη της Αθήνας. Στα αξιοθέατα της Χώρας ανήκουν και οι γραφικοί ανεμόμυλοι που βρίσκονται στην πλαγιά του λόφου.
Το νησί αυτό έχει μία διαφορετική αύρα. Δεν προσφέρει κοσμοπολίτικη ζωή αλλά σου θυμίζει πόσο σημαντικό είναι να ζεις ελεύθερος απολαμβάνοντας το πραγματικό νόημα των διακοπών.
Το δυνατό χαρτί της Ανάφης κατά τη γνώμη μου είναι ότι διαθέτει μερικές από τις πιο ωραίες θάλασσες των Κυκλάδων: Κλεισίδι, Κατσούνι, Φλαμουρού, Καταλημάτσα, Άγιος Ιωάννης, Μέγας Ποταμός, Άγιοι Ανάργυροι, Μοναστήρι είναι δέκα εκπληκτικές νότιες παραλίες η μία δίπλα στην άλλη σε μία απόσταση 12 χιλιομέτρων. Οι παραλίες αυτές τα έχουν όλα, βαθυπράσινα ή καταγάλανα νερά, χρυσαφένιες αμμουδιές, σκιερές παραλίες ή σεληνιακές, με βότσαλο χοντρό ή ψιλό, με βράχια, ρηχές ή βαθιές, οι περισσότερες εύκολα προσβάσιμες με αυτοκίνητο ή με καΐκι.
Η πιο διάσημη παράλια του νησιού είναι ο Ρούκουνας, μία τεράστια παραλία με ψιλή άμμο απ' όπου γεννήθηκε ο τουρισμός του νησιού. Αρχικά, ήταν γνωστή μόνο στους λάτρεις του ελεύθερου camping. Με τον καιρό όμως το μυστικό διαδόθηκε και πλέον άνθρωποι της τέχνης και του θεάματος, άσημοι και διάσημοι, δίνουν εκεί το καλοκαιρινό τους ραντεβού. Ακριβώς από πάνω, στην ταβερνούλα της Παπαδιάς, συμβαίνουν τα καλύτερα. Οι καφέδες αντικαθίστανται απ΄τα τσίπουρα και το κέφι ξεκινά.
Μιλώντας για το τι είναι πιο «διάσημο» στην Ανάφη, αξίζει να σημειωθεί ο Κάλαμος. Ο εντυπωσιακός μονόλιθος ύψους 420 μ. που αποτελεί το δεύτερο ψηλότερο της Μεσογείου μετά το Γιβραλτάρ. Στη βάση του βρίσκονται τα λείψανα του Ναού του Απόλλωνα του Αιγλήτη ή Αναφαίου Απόλλωνα, λεηλατημένα και ενσωματωμένα στο μοναστηριακό συγκρότημα της Ζωοδόχου Πηγής.
Δεν σας ανέφερα πως για να φτάσετε στο μοναστήρι, χρειάζεται να κάνετε πεζοπορία. Γενικότερα, ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσετε τις ομορφιές της Ανάφης είναι οι πεζοπορίες σε πανέμορφα μονοπάτια που μυρίζουν θυμάρι και φασκόμηλο.
Η θέα όμως θα σας αποζημιώσει καθώς κόβει κυριολεκτικά την ανάσα. Είναι μία μοναδική εμπειρία να στέκεσαι πάνω απ΄το μπλε του Αιγαίου αγναντεύοντας κυριολεκτικά το πέλαγος.
Κάθισα λοιπόν οκλαδόν και πήρα μερικές βαθιές αναπνοές. Τέλειο μέρος για Meditation.
Οι γευστικές παραδοσιακές γεύσεις του νησιού που δεν πρέπει να χάσετε είναι το θυμαρίσιο μέλι, το σκληρό τυρί και μια σπάνια ποικιλία κρασιού, το στροφυλιάτικο. Δοκιμάστε επίσης ψωμί με ζαφορά, και αν είστε τυχεροί και οι ψαράδες του νησιού έχουν πιάσει αστακούς, τότε μην παραλείψετε να δοκιμάσετε την καλύτερη αστακομακαρονάδα. Σε γλυκιές γεύσεις τα παραγεμιστά, που είναι πιτάκια με μέλι και σουσάμι, το ξεροτήγανο και κουφέτο, μια παραδοσιακή γλυκιά νοστιμιά με αμύγδαλο και μέλι, όπου οι ντόπιοι το προσφέρουν στις χάρες, γάμους και βαφτίσια.
Συνεχίζοντας, λοιπόν να μιλάμε για τις γαστρονομικές απολαύσεις του νησιού θέλω να σας αναφέρω για το πρώτο πράγμα που παρατήρησα φτάνοντας στο λιμανάκι του Αγίου Νικόλα. Ένα ψαράδικο γαλανόλευκο καφενεδάκι στην άκρη του, τον «Γιαλός», όπου θα πιείτε το καλύτερο ρακόμελο του νησιού. Επίσης, επιλέξτε να φάτε στο «Αρμενάκι» γεμιστό καλάμαρι, στην «Αλεξάνδρα» την αστοκομακαρονάδα που σας είπα και στη «Μαργαρίτα» φρέσκα ψάρια, αλλά και μαγειρευτά στη βεράντα πάνω από την πανέμορφη παραλία.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
