Ας ξεκινήσω λέγοντας πως το να έχει 40 βαθμούς Κελσίου και να μην υπάρχει αναμμένο air condition στο λεωφορείο είναι τουλάχιστον απάνθρωπο. Δεν κατάλαβα ποτέ, ούτε και θα καταλάβω τι είδους λογική κρύβεται πίσω από το να έχεις 100 ανθρώπους στοιβαγμένους σαν τις σαρδέλες μέσα σε ένα κινούμενο κολαστήριο και να μην ανάβεις το air condition. Θα μπορούσε να είναι Κινέζικο βασανιστήριο. Το ίδιο ισχύει, φυσικά, και για το μετρό της Γραμμής 3 συγκεκριμένα, όπου το καλοκαίρι του 2017 πάρθηκε η απόφαση από κάποιον άκαρδο πως ο κρύος αέρας είναι το λιγότερο πολυτέλεια. "Πώς θα αντιμετωπίσουμε τους 614.000 ανθρώπους που βρίσκονται καθημερινά κάμποσα μέτρα κάτω απ' τη γη, τώρα που η θερμοκρασία θα φτάσει τους 40 βαθμούς;" "Θα τους κλείσουμε το air condition!" Κι όμως, η έλλειψη λογικής δεν σταματά εδώ, αφού στις σπάνιες περιπτώσεις που είναι η τυχερή σου μέρα και προλαβαίνεις το Ένα Τρόλεϊ Με Ψυχική Ευαισθησία (δε θα σας αποκαλύψω ποιο, συγγνώμη) που έχει αναμμένο air condition, υπάρχουν άνθρωποι που ανοίγουν τα παράθυρα. Αυτά.
Έστω, ότι δε σε παίρνει να χάσεις το λεωφορείο (το οποίο έχει θερινό πλέον δρομολόγιο κάθε μισή ώρα, λες και τον χειμώνα ερχόταν κάθε 32,6 δευτερόλεπτα) και αναγκάζεσαι να μπεις σε ένα σχετικά γεμάτο όχημα με ανθρώπους να στέκονται όρθιοι. Αφού, λοιπόν, στέκεσαι όσο πιο ακίνητος γίνεται, πρώτον για να μην ενοχλείς, δεύτερον γιατί δεν είναι το καλύτερο πράγμα του κόσμου να σε ακουμπάνε 4 ελαφρώς -στην καλύτερη- ιδρωμένες πλάτες, υπάρχει αυτός ο ένας τύπος που θα αφήνει το σώμα του ελεύθερο, να κινείται όπως κινείται το λεωφορείο (συμπεριλαμβανομένα τα φρεναρίσματα). Με αποτέλεσμα να πέφτει επάνω σου, να σε πατάει, η μύτη σου να είναι έτοιμη να παραιτηθεί ως ζωτικό όργανο επειδή ο κύριος αποφάσισε να μην αγοράσει αποσμητικό, προφανώς, και εσύ να αναρωτιέσαι ποιο είναι το νόημα της ζωής.
Πάντα υπάρχει και μία φαινομενικά άκακη κυρία μεγάλης ηλικίας, η οποία είναι ο διάβολος προσωποποιημένος. Η κυρία αυτή όχι μόνο με το που σηκωθεί κάποιος, θα μεταμορφωθεί σε τυφώνα με πόδια και θα σε ποδοπατήσει με κάθε κόστος για να μην κάτσεις εσύ, αλλά αφού το κάνει, θα γυρίσει να κοιτάξει με πονεμένο ύφος λέγοντάς σου: "Ήθελες να κάτσεις, ε; Τι να κάνω με πονάει ο γοφός μου." Το μόνο που είχε να κάνει ήταν να πει, "Μπορώ, παρακαλώ, να κάτσω γιατί με πονάει ο γοφός μου;"
Σημείωση: Η λέξη "παρακαλώ" είναι ένα σπάνιο μαγικό ξόρκι που αν το ακούσετε στα ΜΜΜ θα διαβείτε μεγάλη πόρτα και θα πάρετε λεφτά.
Έχει φτάσει, λοιπόν, η στιγμή της ελευθερίας, όταν δηλαδή πρέπει να κατέβεις απ' το λεωφορείο ή το μετρό, έχοντας περάσει 1 ώρα χωρίς αρκετό οξυγόνο, σε ορθοστασία και σε έχει ακουμπήσει η μισή Αθήνα. Πατάς το κουμπί, κάνεις κάποιες διακριτικές και ευέλικτες κινήσεις για να μην σπρώξεις ή πατήσεις κανέναν -όσο γίνεται- και φτάνεις κοντά στην πόρτα. Το λεωφορείο σταματάει, η τύχη σου χαμογελάει και ο κόσμος που στέκεται κολλημένος στις πόρτες βγαίνει για λίγο για να κατέβεις και.. όχι. Όοοοχι. Πάντα υπάρχει ένα ετοιμοπόλεμο group όλων των ηλικιών (με ηγέτες ετών 60 και πάνω) που θα τρέξει να σταθεί ακριβώς μπροστά στο άνοιγμα των πορτών για να προλάβει να χωρέσει στη χαραμάδα που μόλις ανοίγει, για να βρει να κάτσει. Παράδειγμα: Παλαιά Διαθήκη. Ο Μωυσής χωρίζει την Ερυθρά Θάλασσα στα δύo. O λαός του Ισραήλ περνάει στην άλλη πλευρά. Τα άρματα του Φαραώ τρέχουν να τους προλάβουν. Τα ύδατα αρχίζουν να κλείνουν και να παρασύρουν τους στρατιώτες. Όπου άρματα του Φαραώ, εγώ και όπου ύδατα, γιαγιάδες.
Είναι πολύ λίγα και βασικά τα πράγματα που μπορεί να κάνει κανείς για να περάσει ένα καλοκαίρι στα ΜΜΜ, αναίμακτα:
Να είναι ευγενικός.
Να φοράει αποσμητικό (Αν φοράει και έχει υπερβολική εφίδρωση, υπάρχουν αποσμητικά τσέπης).
Να μην ανεβαίνει σε λεωφορείο ή μετρό που είναι γεμάτο ως την οροφή και να παραπονιέται όταν μπει κι άλλος στην επόμενη στάση.
Να μην ανοίγει τα παράθυρα όταν υπάρχει air condition.
Να μην ποδοπατάει τον κόσμο για να κάτσει για 10 λεπτά, εκτός κι αν το έχει ανάγκη.
Να αφήνει τον κόσμο να κατέβει.
Ξανά: Να αφήνει τον κόσμο να κατέβει.
Σε όσους δεν έχετε κάνει ακόμα τον κόπο να βγάλετε δίπλωμα ή δεν έχετε αμάξι, σας εύχομαι καλή τύχη.
