Σου είχε σημαδέψει και εσένα την καρδιά ένα αγόρι κάτω από τον καλοκαιρινό ήλιο. Και οι δύο κάτω από ομπρέλες διαφορετικές, στην ίδια παραλία ενός κυκλαδίτικου νησιού. Αυτός κατάλευκος, ξανθός και με γαλάζια μάτια. Εσύ κατάλευκη, κοκκινομάλλα με συνηθισμένα μελιά μάτια. Ανταλλάζατε δειλές ματιές ο ένας με τον άλλον, γιατί τις θαρραλέες τις φυλάγατε ο καθένας για το σύντροφό του. Γρήγορη βουτιά στη θάλασσα και μετά επιστροφή στην ομπρέλα, γιατί αυτό που νιώθατε έκαιγε περισσότερο από τον ήλιο. Σιωπή.
Το νησί μικρό και η χώρα μια σταλιά. Οι ίδιες δειλές ματιές επαναλήφθηκαν μέσα στα σοκάκια, καθώς περάσατε δίπλα και αντικριστά ο ένας από τον άλλον και οι παλάμες σας αγγίχθηκαν τυχαία μεταξύ τους. Ένα άγγιγμα βάλσαμο, σαν το μελτέμι μέσα στον αιγαιοπελαγίτικο καύσωνα. Εκείνο το βράδυ είχε άρωμα γιασεμιού. Τα μαλλιά σου μπερδεμένες μπούκλες, που οι άκρες τους είχαν ανοίξει, το πρόσωπό σου φακίδες διακοσμούσαν, φορούσες ένα ροζ φορεματάκι με πράσινα λουλούδια και ασημένια πέδιλα και αναρωτιόσουν αν θα τον ξαναέβλεπες ποτέ και αν ποτέ δεν τον ξαναέβλεπες αν θα σε έφερνε στο νου του και θα θυμόταν τις γεμάτες αλμύρα μπούκλες σου. Γιατί εσύ θα θυμόσουν το λευκό του λινό πουκάμισο με τα ξύλινα κουμπάκια, τα βρεγμένα του μαλλιά και το ντροπαλό του βλέμμα, που κρυβόταν πίσω από τις σχεδόν λευκές βλεφαρίδες του. Σου χαμογέλασε τόσο διακριτικά που μόνο εσύ και η βουκαμβίλια που φίλουσε τον ασβεστομένο τοίχο μπορούσατε να δείτε. Σιωπή.
Άραγε θα μπορούσες κάποτε να τυλιχτείς γύρω από το κορμί του και να ανθίσεις και εσύ; Τι θα συνέβαινε αν εκείνος δεν είχε κορίτσι και εσύ δεν ήσουν το κορίτσι κάποιου άλλου; Θα ήταν ένας καλοκαιρινός έρωτας κινηματογραφικών διαστάσεων, όπου μαζί χέρι-χέρι περπατάτε στο κάστρο του νησιού, βλέπετε τον ήλιο να χάνεται στη θάλασσα και μετά επιστρέφετε στο δωματιό σας για να κάνετε έρωτα; Θα ζούσατε όλα εκείνα τα κλισέ, που το μυαλό σου έχει αποστηθίσει; Θα ολοκληρωνόταν η καλοκαιρινή σου ευτυχία; Το "λίγο κρασί και λίγο θάλασσα" θα συνοδευόταν από ένα αγόρι; Θα ήσασταν και μετά μαζί ή η αγάπη σας θα έμενε στο νησί, που σας μάγεψε; Έχουν περάσει μερικά δευτερόλεπτα από τη στιγμή που πέρασε από δίπλα σου, αλλά οι σκέψεις είναι μερικές δεκάδες. Έτσι όμως δεν είναι τα summer flings; Ανικανοποίητα. Υπάρχουν για να γεμίζουν τη φαντασία, να την κάνουν να καλπάζει. Γεννούν προσδοκίες και σε κάνουν να αισθάνεσαι μία drama queen με αίμα, που βράζει από τον πόθο. Πέρασε, έφυγε, δεν θα τον ξαναδείς ποτέ. Αυτός ο έρωτας δεν θα προλάβει να κάνει τα εγκεφαλικά σου κύτταρα να μεθύσουν.
Επιστροφή στην Αθήνα. Αρχίζεις να φοράς τα μονόχρωμα, γιατί στην πόλη δεν ταιριάζουν τα floral. Η ζωή σου σαν ένα ρυάκι ενώνεται σιγά-σιγά με το μεγάλο ποταμό της ρουτίνας. Ομαλή επανένταξη στην αστική καθημερινότητα, που περιλαμβάνει βραδιές με κλιματιστικό και ταινίες που διατηρούν ισχυρό το αίσθημα του καλοκαιριού. "Tell me more tell me more...". Το τηλέφωνο χτυπά και σε λίγα λεπτά βρίσκεσαι έξω για ένα ακόμα ποτό. Όσα ακόμα μπορούμε μέχρι τα φθινοπωρινά πρωτοβρόχια. Πεζοδρόμια γεμάτα, ποτήρια να τσουγκρίζουν, γέλια και αγκαλιές. "Μαύρισες", σου λένε και εσύ χαμογελάς, γιατί το μόνο χρώμα που έχεις πάρει είναι ένα ελαφρύ κοκκίνισμα στο ευρωπαϊκό σου στέρνο...και τότε συνέβη. Είναι εκεί. Κάθεται απέναντί σου. Με βλέμμα θαρραλέο. Σε κοιτάει. Σου χαμογελάει. Πλησιάζει προς το μέρος σου και η καρδιά σου είναι έτοιμη να βουτήξει μέσα στο ποτήρι σου για να δροσιστεί, γιατί καίει.
"Γεια σου. Με λένε Μιχάλη".
Μέθυσες.
