Κοντά vs. μακριά μαλλιά: Πώς ένιωσα όταν έκοψα τα μαλλιά μου κοντά για πρώτη φορά

Ενώ αρκετές φορές περνάει από το μυαλό μας να κόψουμε τα μαλλιά μας κοντα, κάτι μας κρατάει και τελικά δεν το κάνουμε. Δεν φτάνει ποτέ η ώρα που στεκόμαστε μπροστά στον κομμωτή μας για να του πούμε το μεγάλο "ναι". Κάποιος φόβος ξυπνάει μέσα μας και αρχίζουμε να σκεφτόμαστε και να εκτιμάμε τόσο πολύ τα μακριά μαλλιά μας.

Τα κοντά μαλλιά θα μας κάνουν να δείχνουμε σαν αγόρια, ενώ δεν είμαστε. Δεν θα θεωρούμαστε αρκετά "θηλυκές". Οι άνθρωποι δεν θα μας βλέπουν τόσο όμορφες πια. Δεν θα νιώθουμε επιθυμητές και άρα δεν θα νιώθουμε πως αξίζουμε. Αυτοί και άλλοι παρόμοιοι είναι οι φόβοι που έχουμε και επιλέγουμε να μην ρισκάρουμε.

Άλλωστε όταν σκεφτόμαστε για τη θηλυκότητα, οι εικόνες που φανταζόμαστε είναι φορέματα, makeup και, φυσικά, μακριά μαλλιά. Όλοι αυτοί οι συσχετισμοί, όπως πολύ καλά γνωρίζουμε, έχουν προκύψει από τις εικόνες και τα posters που βλέπουμε χρόνια τώρα κάθε μέρα μπροστά μας. Και πώς εμείς να πάμε ενάντια σε αυτό που ξέρουμε ότι θεωρείται θηλυκό; Γιατί τα κοντά μαλλιά, όχι δεν είναι καθόλου θηλυκά. Σωστά;

Με τα long haircuts, αυτή την τόσο ασφαλή επιλογή, τα μάγουλά μας μπορούν να κρυφτούν πολύ καλύτερα, το ίδιο και η ακμή που μπορεί να εμφανίζουμε κατά καιρούς -και πάει λέγοντας- και έτσι πείθουμε τους εαυτούς μας πως αυτό είναι το κούρεμα που μας δείχνει πιο όμορφες και ελκυστικές.

Παρατηρείτε κάπου εδώ ότι το πρόβλημα μέχρι στιγμής δεν είναι πουθενά ότι σκεφτόμαστε πως δεν θα δείχνουμε όμορφες με τα κοντά μαλλιά, αλλά είναι ότι είμαστε βέβαιες πως δεν θα είμαστε αρκετά ωραίες και ελκυστικές με κανένα άλλο κούρεμα, πέρα από τα μακριά μαλλιά. Το κοινωνικά αποδεκτό θηλυκό look είναι τα long locks και, ω ναι, είναι τόσο δύσκολο να λειτουργήσει κανείς ενάντια στα πρότυπα της κοινωνίας ενώ είναι και θέλει να είναι μέρος της και να νιώθει καλά μέσα σε αυτή.

Θα σας πω, λοιπόν, τι συνέβη σε εμένα όταν τα έκοψα κοντά και τι κατάλαβα (και) για εμένα σε σχέση με όλα τα παραπάνω.

Καταρχήν, όταν πηγαίνουμε στο κομμωτήριο έχοντας πια πάρει αυτή τη μεγάλη απόφαση, καλό είναι να έχουμε δύο-τρία δείγματα φωτογραφιών για να "νιώσει" καλύτερα ο κομμωτής μας ποιο αποτέλεσμα θα μας ικανοποιούσε περισσότερο, να το συζητήσουμε μαζί του και να μη φοβηθούμε να διακόψουμε κατά τη διαδικασία του κουρέματος για να υπενθυμίσουμε τι θα θέλαμε να δούμε σαν τελική εικόνα.

Αυτό είναι που έκανα κι εγώ και όταν έφυγα από το κομμωτήριο, όχι, δεν ένιωσα φανταστικά. Δεν μου άρεσε η εικόνα μου όταν κοιτούσα τον εαυτό μου στον καθρέφτη, προσπαθούσα να καταλάβω αν στ' αλήθεια άρεσε στους γύρω μου το κούρεμά μου ή αν μου λένε ότι τους αρέσει έτσι για να νιώθω καλύτερα -μέχρι να μακρύνουν. Και ντρεπόμουν. Αυτό, όμως, γρήγορα, άλλαξε.

Γιατί πλέον τα μαλλιά μου δεν κρύβανε τίποτα από το πρόσωπό μου, και όπως ήρθαν στο φως όλες αυτές οι λεπτομέρειες έτσι άρχισαν να έρχονται και νέα στοιχεία της προσωπικότητας και του χαρακτήρα μου. Άρχισαν να εμφανίζονται και να μου αρέσει τόσο πολύ όλος αυτός ο πειραματισμός. Βλέπετε, πλέον, η εικόνα σας θα είναι μόνο δική σας, όπως και όλο το στιλ σας. Και θα αρχίσετε να δοκιμάζετε νέα στιλ στο ντύσιμο, στο βάψιμο, στα hair looks, στη συμπεριφορά και θα αρχίσει ένα μοναδικό παιχνίδι που δεν θα έχει τελειωμό. Και όχι, δεν χρειάζεται να είναι απαραιτήτως μακρύ το μήκος των μαλλιών για να δοκιμάζετε χτενίσματα. Και, επίσης, ναι, εξακολουθεί να ισχύει πως πρόκειται για μαλλιά και σύντομα θα μακρύνουν. Οπότε το παιχνίδι μπορεί να κρατήσει όσο θέλετε εσείς. Και, πιστέψτε με, θα έχετε κερδίσει τόσα πολλά από αυτή τη διαδικασία. Και το βασικότερο αυτών θα είναι η συνειδητοποίηση πως η αυτοπεποίθηση έρχεται από μέσα μας, όχι από έξω.

Πειραματιστείτε με την εικόνα σας και θα γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας. Αυτό είναι που κατάλαβα εγώ και το προτείνω ανεπιφύλακτα σε όλες, ακόμα κι αν ένα δάκρυ κυλήσει την πρώτη φορά που θα σας αντικρίσετε και θα σας κοιτάτε σαν να είστε μία άλλη. Γνωρίστε τη κι αυτή, μπορεί να έχει περισσότερη πλάκα από όση νομίζετε!