Αλεξάνδρα Μάγκου στο JennyGr: "Οι γυναίκες σήμερα είναι δυναμικές, ανεξάρτητες, δεν περιμένουν τίποτα από κανέναν"

26 Νοεμβρίου 2025

Μερικές ημέρες πριν ξεκινήσει τις εμφανίσεις της στο Arch Club και λίγες ώρες πριν ταξιδέψει στη Θεσσαλονίκη για την παράσταση “Ας περιμένουν οι γυναίκες”, συναντήσαμε την Αλεξάνδρα Μάγκου στον Εθνικό Κήπο και μιλήσαμε για τη μουσική, τη δύναμη των γυναικών, την κριτική των social media και τη ζωή της.

Αθήνα. Παρασκευή πρωί. Εθνικός Κήπος. Το ραντεβού μας με την Αλεξάνδρα Μάγκου έχει δοθεί στις 11 και παρά την πρωινή κίνηση της πρωτεύουσας, καταφέρνουμε να φτάσουμε στο meeting point. Από τα πρώτα λεπτά μαζί της, είναι πολύ εύκολο να αντιληφθείς, πως πρόκειται για ένα ευγενικό και χαρούμενο πλάσμα, που δεν σταματά να χαμογελάει. Συζητάμε για τη μαγειρική, την καθημερινότητά της - που μοιράζεται μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης (σ.σ προτιμάει την Αθήνα) - αλλά και τα live της.

Αν έτυχε το καλοκαίρι, να τη δεις σε κάποιον από τους σταθμούς της περιοδείας της, γνωρίζεις καλά τι εστί Αλεξάνδρα Μάγκου. Αν όχι, σίγουρα έχεις ακούσεις, σε κάποια γωνιά του διαδικτύου, το viral τραγούδι της «Τα χρόνια δεν γυρνάνε» σε συνεργασία με την Πύρινη Λαίλαπα. Αυτή η καλλιτέχνιδα τραγουδάει με την καρδιά της, προσθέτοντας το αποτύπωμά της σε κάθε κομμάτι. Η δύναμη της φωνής της και το μέγεθος του ταλέντου της δεν γίνεται να περάσουν απαρατήρητα. Δυναμική, αυθόρμητη, με έντονη αίσθηση του χιούμορ, ζει για τη στιγμή, γιατί - όπως λέει και το τραγούδι της - «τα χρόνια δεν γυρνάνε».

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Στην κοινωνία του 2025, η Ράνια Σχίζα δεν χάνει την αυθεντικότητα και την αλήθεια της

Στην πρωινή βόλτα μας στον Εθνικό Κήπο, μιλήσαμε για τη μουσική, την καλλιτεχνική πορεία της, τις σκέψεις της για το μέλλον, αλλά και τους επικριτές του διαδικτύου. Ακόμα και ενώπιον αυτών, δεν χάνει το χαμόγελό της. Παρά τα 26 χρόνια της, η Αλεξάνδρα Μάγκου γνωρίζει τι θέλει και τι όχι από τη ζωή της - ή τουλάχιστον στον μεγαλύτερο βαθμό που είναι αυτό δυνατό - και κάθε ημέρα κατευθύνεται με μάτια ανοιχτά προς τους στόχους της.

Η συνέντευξη της Αλεξάνδρας Μάγκου στο JennyGr:

Αλεξάνδρα, πώς ξεκίνησε το ταξίδι σου στη μουσική; Υπήρξε κάποια στιγμή ή πρόσωπο που σε ώθησε να ακολουθήσεις αυτό το δρόμο;

Η ιστορία μου είναι λίγο κλισέ. Το τραγούδι ήταν πάντα η παρηγοριά μου. Περνούσα πολύ χρόνο τραγουδώντας. Αποτελούσε την παρέα μου και κάπως έτσι γίναμε κολλητοί φίλοι και πορευόμαστε μέχρι σήμερα. Τραγουδούσα από πολύ μικρή - αλλά δεν πήγαινα σε Ωδείο. Όλα έγιναν κάπως τυχαία. Είχα πολλή αγάπη για το τραγούδι και μεγάλη ανάγκη να επικοινωνώ με τον κόσμο μέσω αυτού. Σιγά - σιγά έγινε μέρος της ζωής μου.

Θυμάσαι την πρώτη φορά που τραγούδησες μπροστά σε κοινό; Τι ένιωσες;

Το πρώτο μου live ήταν στο σχολείο, στο πλαίσιο μιας σχολικής γιορτής. Όλα τα παιδάκια έλεγαν τραγούδια της εποχής και εγώ θυμάμαι πως είχα πει τη «Σκλάβα» της Τζένης Βάνου και το «Θεός αν είναι» της Χαρούλας Αλεξίου. Ήμουν 15 χρονών. Ένιωσα πολύ οικεία πάνω στη σκηνή. Όταν τελείωσε η γιορτή και κατέβηκα από τη σκηνή, κατάλαβα ότι κάποια στιγμή θα συναντηθούν οι δρόμοι μας με το τραγούδι. Δεν μπορούσα να φανταστώ πώς θα γίνει αυτό, αλλά το πίστευα.

Τζίνα Σκανδάμη

Υπάρχει κάποια στιγμή από live που σου έχει μείνει αξέχαστη;

Μια πολύ ξεχωριστή στιγμή που θα θυμάμαι για πάντα, ήταν η πρώτη καλοκαιρινή συναυλία που είχα κάνει στην Ηρακλειά. Την πρώτη ημέρα, είχαμε κάνει ένα πολύ ωραίο live και τη δεύτερη, είχαμε βγει να φάμε σε ένα μικρό καφενείο, και έτσι πολύ αυθόρμητα βγάλαμε όργανα, αρχίσαμε να παίζουμε μουσική και να τραγουδάμε. Μαζεύτηκε όλο το χωριό και γίναμε μια παρέα. Ήταν τέλεια - μια πολύ όμορφη στιγμή.

Αυτή την περίοδο, προετοιμάζεσαι για τις εμφανίσεις σου στο Arch Club. Πώς είναι αυτή η διαδικασία;

Το πρώτο live της σεζόν είναι στην Αθήνα, στις 26 Νοεμβρίου, στο Arch, με μια τρομερή ομάδα από αγαπημένους ανθρώπους - και αυτό για εμένα είναι το πιο σημαντικό. Πρόκειται για ένα project που ξεκινάμε τώρα και ελπίζουμε να πάει καλά. Λέγεται «Ε ρε γλέντια» - όνομα και πράγμα! Περιλαμβάνει πολλά είδη μουσικής, με μια κοινή βάση, διασκευασμένα με έξυπνο τρόπο. Το πιστεύουμε πολύ αυτό το εγχείρημα και ανυπομονούμε να ξεκινήσουμε. Θα παίζουμε Τετάρτη παρά Τετάρτη για συγκεκριμένο αριθμό παραστάσεων. Θα ακούσουμε όμορφες διασκευές που τις φτιάχνουμε με τον μαέστρο Βαγγέλη Καραπέτρο, δικά μου κομμάτια που έχουν κυκλοφορήσει, αλλά και τραγούδια του νέου δίσκου.

Τζίνα Σκανδάμη

Τι μπορείς να μας πεις για τον δίσκο σου;

Είμαι στη πολύ ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω τη συνεργασία μου με την Anima by Stay independent. Βρισκόμαστε στα σκαριά για τον πρώτο δίσκο μου. Είμαι πολύ χαρούμενη, γιατί συνεργάζομαι με ανθρώπους που πάντα εκτιμούσα για το καλλιτεχνικό τους αποτύπωμα, τον Στάθη Δρογώση και τον Μανώλη Φάμελλό, που έχουν αναλάβει την καλλιτεχνική επιμέλεια του δίσκου.

Έπειτα, έχω μαζέψει υλικό από αγαπημένους φίλους, νέους ταλαντούχους σύνθετες, αλλά και καταξιωμένους ανθρώπους, που πάντα θαύμαζα, και όλο αυτό είναι σαν όνειρο. Δεν υπόσχομαι, αλλά θα προσπαθήσω πριν τα Χριστούγεννα να βγάλω το πρώτο single με την εταιρεία. Μπορώ να σας πω κάποιους στίχους από ένα από τα καινούργια τραγούδια μου. Λέγεται «Πρώτα Πόρτα Δεξιά»: «Είναι μες στα σχέδια του ανθρώπου, νέα να υψώνει αισθήματα πάνω στα παλιά. Μα το πόσα θα τους δώσει τετραγωνικά είναι στης ψυχής του τα χαρτιά».

Τζίνα Σκανδάμη

Συμμετέχεις και στη θεατρική παράσταση «Ας Περιμένουν οι Γυναίκες», στην οποία τραγουδάς ζωντανά. Πώς είναι αυτή η εμπειρία;

Ανέκαθεν, αγαπούσα το θέατρο. Όταν ήμουν φοιτήτρια, συμμετείχα σε ερασιτεχνικά εργαστήρια θεάτρου στη Θεσσαλονίκη. Θυμάμαι είχαμε ανεβάσει τη Λυσιστράτη, το Κλάμα Βγήκε από τον Παράδεισο και άλλα. Πάντα είχα μια επαφή με το θέατρο και πάντα το αγαπούσα πολύ. Κάποια στιγμή πέρυσι, ξεκίνησα να βλέπω συνέχεια την ταινία «Ας Περιμένουν Οι Γυναίκες» του Σταύρου Τσιώλη στο Youtube. Είχα ένα πολύ κουραστικό καλοκαίρι και προτιμούσα να κάθομαι σπίτι και να ξεκουράζομαι, αντί να βγαίνω. Εκείνη την περίοδο έκανε και πρόβες για επερχόμενες συναυλίες, οπότε γυρνούσα σπίτι και έβλεπα αυτήν την ταινία.

Μετά από πέντε μήνες, χτυπάει το τηλέφωνό μου. Ήταν ένας φίλος από τη Θεσσαλονίκη που με είχε ακούσει να τραγουδάω, συνεργάτης του παραγωγού, και μου είπε ότι ανεβάζουν αυτή την παράσταση με σκηνοθέτη τον Βαγγέλη Λάσκαρη. Με ρώτησε, αν έχω δει ποτέ την ταινία και γέλασα. Ήταν καρμικό.

Με κάλεσαν για να αναλάβω τον ρόλο της Αγγελικής Ηλιάδη και γενικότερα το μουσικό κομμάτι της παράστασης. Τώρα είμαστε στη Θεσσαλονίκη, θα συνεχίσουμε με περιοδεία και από Φεβρουάριο θα κατέβουμε στην Αθήνα. Αποδέχτηκα αυτή την πρόταση με φοβερή χαρά! Αγαπάω το θέατρο και αυτή είναι μια πολύ όμορφη συνεργασία. Πηγαίνω κάθε Παρασκευή στη Θεσσαλονίκη και επιστρέφω κάθε Δευτέρα. Περνάμε πολύ όμορφα.

Τζίνα Σκανδάμη

Θα «κλέψω» τον τίτλο της παράστασης και θα σε ρωτήσω, οι γυναίκες το 2025 έχουν ή πρέπει να περιμένουν κάτι;

Βρίσκω τις γυναίκες του 2025 πολύ δυναμικές, ανεξάρτητες, ανοίγουν επιχειρήσεις, μανατζάρουν τον εαυτό τους… Είναι μια πολύ όμορφη εξέλιξη, αν και έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Δεν έχουν, όμως, να περιμένουν τίποτα από κανέναν.

Θα σε ενδιέφερε να ασχοληθείς πιο ενεργά με την υποκριτική στο μέλλον;

Δεν αποκλείω αυτό το ενδεχόμενο, ωστόσο δεν έχω κάνει θεατρικές σπουδές. Ίσως, να ασχολιόμουν με την υποκριτική σε μεγαλύτερη ηλικία. Προς το παρόν, θέλω να συνεχίσω τα live, να εστιάσω στον δίσκο μου και στα επόμενα σχέδιά μου.

Τζίνα Σκανδάμη

Πώς διαχειρίζεσαι την κριτική;

Η κριτική δεν μου προκαλεί κακή διάθεση. Δεν θα ξυπνήσω ποτέ και θα δω κάποιο αρνητικό σχόλιο και θα μου χαλάσει η ημέρα. Ξέρω ότι όσοι γράφουν κακόβουλα σχόλια, τα γράφουν κυρίως γιατί δεν είναι καλά με τον εαυτό τους και θέλουν να ξεσπάσουν. Συνεπώς, δεν παίρνω ποτέ τίποτα προσωπικά. Από την άλλη, όταν μια κριτική είναι εποικοδομητική και θα την ασκήσει κάποιος μουσικός, συνάδελφος ή φίλος, που θέλει το καλό μου και βλέπει κάτι που δεν βλέπω εγώ, τη δέχομαι, την αγκαλιάζω και μου αρέσει και πάρα πολύ.