Ραλφ Λόρεν: Ο σχεδιαστής που έντυσε τον κόσμο με το αμερικανικό όνειρο
Χριστίνα Κατσαντώνη
14 Οκτωβρίου 2025
Σε έναν μικρό δρόμο του Μπρονξ, όπου τα σκοινιά με τα απλωμένα ρούχα διασταυρώνονταν ανάμεσα σε άχαρα τούβλινα κτίρια και τα όνειρα ασφυκτιούσαν, ένα αγόρι με το όνομα Ralph Lifshitz έβρισκε διέξοδο στα σινεμά της γειτονιάς, μαγεμένο από την αίγλη του Χόλιγουντ, τον Κάρι Γκραντ και τον Φρεντ Αστέρ.
Ονειρευόταν πως τους έμοιαζε, πως ήταν κι αυτός μέρος του κόσμου τους κι ας μοιραζόταν τότε ένα μικρό υπνοδωμάτιο με τους δύο μεγαλύτερους αδελφούς του, κι ας ντυνόταν με τα παλιά, μεταχειρισμένα ρούχα τους. Μια όχι ιδιαίτερα λαμπερή αρχή για έναν μελλοντικό θρύλο της μόδας, όπως ο Ραλφ Λόρεν, ο οποίος χρόνια αργότερα, θα εξηγούσε: “Δεν σχεδιάζω ρούχα, σχεδιάζω όνειρα…”.
Η ιστορία του Ραλφ Λόρεν
Το πιο καλοντυμένο αγόρι του σχολείου
Γεννημένος σαν σήμερα στις 14 Οκτωβρίου του 1939, ήταν το νεότερο από τέσσερα παιδιά μεταναστών από τη Λευκορωσία. Ο πατέρας του ήταν καλλιτέχνης, αλλά κέρδιζε τα προς το ζην ως ελαιοχρωματιστής και διακοσμητής.
Το να μεγαλώνεις στο Μπρονξ με το επώνυμο Lipschitz (που στην κατάληξη ακουγόταν “shit” κι ήταν μόνιμο αντικείμενο χλευασμού από τους συμμαθητές του) δεν ήταν εύκολο. Σε ηλικία 16 ετών, άλλαξε νόμιμα το επώνυμό του σε Lauren. Κατά μία εκδοχή η έμπνευση ήταν η αγαπημένη σταρ της εποχής Lauren Bacall, ενώ η δεύτερη επιλογή που απορρίφτηκε από τους φίλους του ήταν το επώνυμο London.
Από παιδί τον γοήτευε η ικανότητα των ρούχων να μεταμορφώσουν τον άνθρωπο. Η έμφυτη αίσθηση του στιλ τον έκανε να ξεχωρίσει από τα χρόνια του Λυκείου, όταν έψαχνε σε vintage καταστήματα για μεταχειρισμένα τζιν, καουμπόικες μπότες και δερμάτινα μπουφάν κι ανακηρυσσόταν ως “το πιο καλοντυμένο αγόρι του σχολείου” στο επετειακό λεύκωμα. Αν και δεν αποφοίτησε με τους καλύτερους βαθμούς το 1957, αναπλήρωσε τα κενά με φιλοδοξία. Στο ετήσιο λεύκωμα, όπου όλοι έγραφαν τους στόχους τους, είχε γράψει -μονολεκτικά- τον δικό του: “Εκατομμυριούχος”.
Το στήριγμα, η σύντροφος και μούσα του
Το 1964, μετά το τέλος της διετούς θητείας του στον αμερικανικό στρατό, συναντά τη Ricky Anne Loew-Beer, στο οφθαλμιατρείο, όπου εκείνη εργάζεται. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς παντρεύονται, ξεκινώντας μια κοινή πορεία ζωής, που οδηγεί σε τρία παιδιά και κρατά αισίως 61 χρόνια.
Η Ricky παρέμεινε το στήριγμα, η σύντροφος και η μούσα του σε όλη την πορεία του. Όπως ο ίδιος γράφει στην αυτοβιογραφία του “δεν μου άρεσαν τα κορίτσια με πολύ makeup και ψηλοτάκουνα. Μου άρεσε ένα κορίτσι με τζιν και λευκό μπλουζάκι, που φορά το μπουφάν του φίλου της. Αυτό το κορίτσι με γοητεύει, κι αυτό παντρεύτηκα, τη Ρίκι”.
Αποφασισμένος όχι μόνο να ζήσει την οικογένεια του, αλλά και να μεγαλουργήσει, το 1967 δημιουργεί τη δική του σειρά χειροποίητων γραβατών, με το όνομα Polo, που κεντούν στο χέρι η πεθερά του και μια ξαδέρφη της. Σε αντίθεση με την τάση της εποχής, που τις θέλει λεπτές και μονόχρωμες, είναι φαρδιές, πολύχρωμες κι από υψηλής ποιότητας υλικά. “Δεν ήταν απλώς γραβάτες” θα πει χρόνια μετά. “Ήταν η αρχή ενός κόσμου, ενός τρόπου ζωής, τον οποίο πίστευα κι ονειρευόμουν...”.
Η σύνδεση με το πόλο και το λογότυπο με τον ιππέα
Η επιλογή του να στηρίξει το brand γύρω από το άθλημα του πόλο κρύβει στρατηγική, αλλά κυρίως ξεκινά από τη συγκίνηση που του χάρισε ο πρώτος αγώνας που παρακολούθησε. Όπως έχει περιγράψει ο φίλος του, Warren Helstein, που τον συνόδεψε “βρεθήκαμε ξαφνικά μέσα σε έναν κόσμο εκθαμβωτικών πραγμάτων: άλογα, ασήμι, δέρμα, ψηλές ξανθιές με μεγάλα καπέλα και η αφρόκρεμα της κοινωνίας”.
Η ριζοσπαστική του προσέγγιση ανταμείβεται -καταφέρνει να κερδίσει τη στήριξη του Bloomingdale’s και να πουλήσει γραβάτες αξίας 500.000 δολαρίων μόνο τον πρώτο χρόνο. Η σειρά ενδυμάτων Polo του Ralph Lauren γνωρίζει γρήγορα τεράστια επιτυχία, χαρίζοντας του το βραβείο Coty το 1970 -το πρώτο από τα πολλά που θα ακολουθούσαν στον χώρο της μόδας.
Για να εδραιώσει ακόμη περισσότερο την ταυτότητα του brand αλλάζει το όνομα από Polo Fashion σε Polo Ralph Lauren και προχωρά σε περαιτέρω καινοτομίες, όπως τη δημιουργία του εμβληματικού λογότυπου με τον ιππέα πάνω στο άλογο. Το 1971, παρουσιάζει το νέο λογότυπο στην πρώτη του συλλογή γυναικείων πουκαμίσων, που γνωρίζουν μεγάλη επιτυχία. Ένα χρόνο μετά συστήνει στον κόσμο το θρυλικό Polo, το αντρικό μπλουζάκι που έμελλε να γίνει συνώνυμο του αμερικανικού στιλ.
Το θρυλικό μπλουζάκι που έγινε σύμβολο
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, σταρ του Χόλιγουντ, πολιτικοί μέλη βασιλικών οικογενειών και απλοί άνθρωποι φόρεσαν κι εξακολουθούν να φορούν το εμβληματικό μπλουζάκι, που παραμένει σταθερά στα Top ευπώλητα προϊόντα στον κόσμο.
“Είχα τη μεγάλη χαρά να δω όλους τους Αμερικανούς προέδρους των τελευταίων 50 χρόνων να φορούν το T-shirt μου” έχει ο ίδιος πει. “Η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα είναι το γεγονός ότι άφησα ένα ισχυρό αποτύπωμα στον χώρο της μόδας”.
Το μπλουζάκι polo σήμερα είναι το σύμβολο της εταιρείας που δημιούργησε. Σύμβολο μιας κομψής καθημερινότητας, που ξεπερνά τα ρούχα και υπόσχεται μια μικρή γεύση από το μεγάλο αμερικάνικο όνειρο.
Αυτό ακριβώς χαρακτηρίζει την πορεία του Ραλφ Λόρεν -ο οποίος ποτέ δεν σπούδασε επίσημα σχέδιο και δεν κάθεται να σχεδιάσει συλλογές στο χαρτί: Η φαντασία, που ξεκινώντας από τα ρούχα, έφτασε σήμερα να καλύπτει έναν ολόκληρο τρόπο ζωής.
Προσπάθησε να αφηγηθεί ιστορίες με γυαλιστερά άλογα, ειδυλλιακή ύπαιθρο, κλασικά αυτοκίνητα, πολυτελείς κατοικίες με ξύλινες αίθουσες και πανέμορφους ανθρώπους. Είτε μέσα από τις συλλογές του, είτε μέσα από τους κόσμους που δημιούργησε σε ταινίες όπως “The great Gatsby” (1974, με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ), είτε προσφέροντας το σακάκι και τη γραβάτα, με τα οποία η Νταϊάν Κίτον έπλασε -με το μοναδικό της στιλ- την Άννι Χολ.
Ο Μάικλ Γκρος, συγγραφέας και δημοσιογράφος της Νέας Υόρκης, που έχει γράψει βιογραφία του, τον συγκρίνει με τον Στιβ Τζομπς: “Όπως κι εκείνος, έχει την ικανότητα να δημιουργεί κόσμους και να κάνει τους ανθρώπους να πιστεύουν σε αυτούς”.
Βρετανική κουλτούρα στην αμερικανική μόδα
Ο Λόρεν έφερε τη βρετανική κουλτούρα στην αμερικανική μόδα, έδωσε στους άνδρες την άδεια να φορούν τζιν με σμόκιν και στις γυναίκες την ελευθερία να νιώθουν κομψές και άνετες με καλοραμμένα κοστούμια και κλασικά πουκάμισα. Ήταν ο πρώτος σχεδιαστής που επέκτεινε το brand του σε είδη σπιτιού κι όπως έχει πει ο βιογράφος του “άλλαξε τη νοοτροπία των Αμερικανών, τους έκανε σχεδόν τόσο σνομπ όσο οι Βρετανοί ή οι Ευρωπαίοι…”.
Η εταιρία που έχτισε, έδειξε στο κόσμο ότι ένας σχεδιαστής που ντύνει πριγκίπισσες και νικητές των Όσκαρ -στις πιο εμβληματικές δημιουργίες του, η ροζ τουαλέτα, με την οποία η Γκουίνεθ Πάλτροου παρέλαβε το Όσκαρ της το 1999- μπορεί επίσης να δημιουργεί πετσέτες μπάνιου κι αθλητικά σορτσάκια. Κι είτε έτσι, είτε αλλιώς να επηρεάζει βαθιά τη μόδα. Τόσο που παρότι το brand του αναδύθηκε τις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80, η βαθιά αμερικάνικη αισθητική του -με επιρροές από την αμερικάνικη Δύση μέχρι τα “βρετανοπρεπή” country clubs- μοιάζει τόσο κλασική όσο μια παλιά δερμάτινη πολυθρόνα.
Η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής του
Οι δυσκολίες δεν έλειψαν από τη διαδρομή του, με σοβαρότερη όλων την περιπέτεια της υγείας του, που ξεκίνησε το 1987, όταν σε ηλικία 48 ετών διαγνώστηκε με όγκο στον εγκέφαλο. “Ήταν η πιο τρομακτική στιγμή της ζωής μου και τη βίωσα μόνο με τη γυναίκα μου και τον αδελφό μου” θα πει μετά το χειρουργείο και την ανάρρωση.
Έκτοτε ανέπτυξε έντονη δράση υπέρ της στήριξης ασθενών και αδύναμων κοινωνικών ομάδων. Ίδρυσε Κέντρο για την Έρευνα εναντίον του Καρκίνου, ιδρύματα περίθαλψης ασθενών και παιδιών άπορων οικογενειών, ενώ κατά τη διάρκεια της πανδημίας, προσέφερε 10 εκατομμύρια δολάρια για την ενίσχυση των εργαζομένων στην υγεία και των οικογενειών τους.
“Δεν είμαι τίποτα σπουδαίο, απλώς κάνω αυτό που αγαπώ και προσπαθώ να βοηθήσω όπου μπορώ, γιατί εγώ στάθηκα τυχερός…”.
Τον περασμένο Ιανουάριο έγινε ο πρώτος σχεδιαστής μόδας που τιμήθηκε με την ύψιστη αμερικάνικη τιμή, το Προεδρικό Μετάλλιο της Ελευθερίας (Presidential Medal of Freedom), ενώ έχει τιμηθεί και με τον τίτλο του Ιππότη στο Μπάκιγχαμ και με τον τίτλο του Αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής από τον πρόεδρο της Γαλλίας.
“Το στιλ δεν έχει να κάνει με brands”
Σήμερα, στα 85 του, παραμένει ενεργός στο δημιουργικό κομμάτι. Πριν από ένα μήνα εμφανίστηκε στην Εβδομάδα Μόδας της Νέας Υόρκης, όπου παρουσιάστηκε η νέα κολεξιόν του για Άνοιξη/Καλοκαίρι 2026, δίπλα στη σύζυγό του. Όπως δήλωσε στο New York Fashion Week, “ήρθε η ώρα να αφήσω τα ρούχα μου να πουν την ιστορία μου, μέσα από την οικειότητα της πόλης, όπου όλα ξεκίνησαν...”.
Υπολογίζεται πως η επιχειρηματική επιτυχία του μεταφράζεται σε πάνω από 7 δισ. δολάρια, όμως η διαχρονική επιρροή του, εδώ και πέντε δεκαετίες στη μόδα είναι δύσκολο να εκτιμηθεί σε αριθμούς. Ίσως γιατί όπως έχει πει η Όπρα Γουίνφρεϊ “ο Ραλφ Λόρεν πουλάει κάτι πολύ περισσότερο από μόδα. Πουλάει τη ζωή που θα ήθελες να ζήσεις...”. Σε αυτό, άλλωστε, συνοψίζεται η φιλοσοφία του: “Το στιλ δεν έχει να κάνει με brands, αλλά με το πώς ζεις τη ζωή σου…”.