Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές

Τι σημαίνει ότι το παιδί σας ίσως παρουσιάζει κάποια Διάχυτη Αναπτυξιακή Διαταραχή;Οι Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές συνοδεύονται από σοβαρή έκπτωση σε πολλαπλούς τομείς της ανάπτυξης. Ο χαρακτηρισμός «διάχυτες» δηλώνει ότι η διαταραχή επηρεάζει σφαιρικά την ανάπτυξη του παιδιού. Ο χαρακτηρισμός «αναπτυξιακή» οφείλεται στο ότι η διαταραχή εμφανίζεται κατά την περίοδο της ανάπτυξης του παιδιού. Tέλος, o όρος «διαταραχή» εκφράζει την έννοια της απόκλισης από την φυσιολογική ανάπτυξη.Ποιοι είναι οι τομείς που παρουσιάζουν έκπτωση στις Διάχυτες Αναπτυξιακές Διαταραχές ή αλλιώς ΔΑΔ;Οι τομείς είναι οι εξής:• Αμοιβαίες κοινωνικές συναλλαγές• Επικοινωνία• Γενική Συμπεριφορά• Ενδιαφέροντα• ΔραστηριότητεςΤα παιδιά με ΔΑΔ δεν διαφέρουν στους παραπάνω τομείς μόνο λόγω καθυστέρησης στην ανάπτυξη, αλλά παρουσιάζουν και αποκλίνουσες αντιδράσεις, οι οποίες δεν συναντώνται στα παιδιά με τυπική ανάπτυξη.

Ποιες διαταραχές περιλαμβάνονται στις ΔΑΔ;Στις ΔΑΔ περιλαμβάνονται: • Αυτιστική Διαταραχή • Διαταραχή Rett • Παιδική Αποδιοργανωτική Διαταραχή • Διαταραχή Asperger

Από την στιγμή που οι γονείς ή ο παιδίατρος παρατηρήσει κάποια αποκλίνουσα συμπεριφορά του παιδιού, θα πρέπει άμεσα οι γονείς να απευθυνθούν σε  αναπτυξιολόγους και ειδικά κέντρα για την εξέταση και αξιολόγηση του παιδιού. Η αξιολόγηση γίνεται σε τρία στάδια: λήψη ιστορικού, γενική εξέταση και άμεση παρατήρηση και διεξοδική εξέταση του παιδιού με χρήση σταθμισμένων κλιμάκων-τεστ. Μόλις ολοκληρωθούν και τα τρία στάδια της αξιολόγησης τότε ο ειδικός είναι σε θέση να διαμορφώσει ένα εξατομικευμένο ψυχο-εκπαιδευτικό πρόγραμμα για το παιδί. Οι στόχοι του προγράμματος διαμορφώνονται έτσι ώστε:

• να καλύπτουν τις βασικότερες ανάγκες του παιδιού • να αξιοποιούν τις δυνατότητές του • να προάγουν τη συνεχή εκπαίδευση και καλυτέρευση του παιδιού • να ανταποκρίνονται ρεαλιστικά στις δυνατότητες και στις ανάγκες της οικογένειας

Είναι πολύ σημαντική η ψυχολογική βοήθεια και υποστήριξη της οικογενείας διότι η συναισθηματική εμπλοκή των γονέων με το παιδί υποτιμά πολλές φορές την αντικειμενική εκτίμηση του προβλήματος. Συνεπώς, είναι πολύ σημαντικό στην αρχή να εκτιμηθεί κατά πόσο οι γονείς αποδέχονται ή όχι το πρόβλημα. Ένας γονιός που έχει αποδεχτεί το πρόβλημα μπορεί να αναλάβει το ρόλο του «συν-θεραπευτή» άμεσα, ενώ ένας γονιός που αρνείται ή δεν έχει αντιληφθεί τις διαστάσεις του προβλήματος, χρειάζεται χρόνο και στήριξη μέχρι να το αποδεχτεί, ώστε να βοηθήσει ως «συν-θεραπευτής» στο ψυχο-εκπαιδευτικό πρόγραμμα του παιδιού. Είναι πολύ σημαντικός ο ρόλος του γονιού στη θεραπεία του παιδιού για την επίτευξη των καλύτερων θεραπευτικών αποτελεσμάτων. Οι γονείς στηρίζονται και εκπαιδεύονται και εκείνοι ώστε να μπορούν να βοηθήσουν το παιδί στο σπίτι. Η συμμετοχή τους είναι αναγκαία, ωστόσο η παρέμβαση τους διαφέρει από οικογένεια σε οικογένεια καθώς εξαρτάται τόσο από την διαταραχή του κάθε παιδιού όσο και από το βαθμό του προβλήματος.