Σε αυτήν την κατηγορία, τα περισσότερα προβλήματα ανακύπτουν όταν το παιδί αντιληφθεί την «διαφορετικότητα» της δικής του οικογένειας, για παράδειγμα όταν το παιδί ξεκινήσει να πηγαίνει σχολείο. Η μητέρα καλείται τότε να εξηγήσει με τρόπο κατανοητό τους λόγους για την ανάγκη ή την επιλογή της να μεγαλώσει μόνη της το παιδί αυτό, χωρίς να του μεταφέρει οδυνηρά μηνύματα απόρριψης από τον βιολογικό πατέρα και τονίζοντας ότι η διαφορετικότητα δεν είναι κατ’ ανάγκην κάτι κακό. Άλλωστε, παρότι τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών αντιμετωπίζουν συχνά περισσότερα οικονομικά και ψυχολογικά προβλήματα, μπορεί να μεγαλώσουν με πολύ πιο υγιή τρόπο και να αποκτήσουν καλή κοινωνικοποίηση και πρότυπα συμπεριφοράς σε σχέση με τα παιδιά εκείνα που μεγαλώνουν και με τους δύο γονείς, αλλά ενώ υπάρχει η κλασσική δομή της οικογένειας, δεν υπάρχει επικοινωνία ή ισορροπία μέσα στην οικογένεια. Τι θα πρέπει να θυμούνται οι μητέρες που μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους;
Διαβάστε παρακάτω μερικές βασικές συμβουλές που θα σας βοηθήσουν να επικοινωνήσετε με τα παιδιά σας και εκείνα να κατανοήσουν αλλά και να μην έχουν αναπάντητα ερωτήματα, τα οποία μπορούν να τους δημιουργήσουν πρόβλημα στην ψυχική τους υγεία:
- Όταν μιλάτε για τους κανόνες, κάντε το με τρόπο ξεκάθαρο και με σταθερότητα, ώστε να νιώθουν ότι μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από οργάνωση.
- Σε καμία περίπτωση μην πέσετε στην παγίδα να αντιμετωπίσετε το παιδί ως ενήλικα. Είναι το παιδί σας και δεν γίνεται να αναλάβει καθήκοντα ενήλικα, ελλείψει ενός δεύτερου ενήλικα στην οικογένεια.
- Να είστε πρόθυμοι στις ερωτήσεις του παιδιού, σε σχέση με τον άλλο γονέα, με απόλυτη ειλικρίνεια και με τρόπο ευαίσθητο και κατανοητό από το παιδί.
- Να αποφεύγετε συμπεριφορές που μπορεί να προκαλέσουν πίεση στο παιδί, όπως το να χρειάζεται να «διαλέξει» με ποιον γονέα θα μείνει μετά από ένα διαζύγιο. Οι πιθανές συγκρούσεις μεταξύ των γονέων πρέπει να παραμένουν μεταξύ σας και να μεταφέρεται στο παιδί μια ατμόσφαιρα σταθερότητας και αγάπης, όπου και οι δύο γονείς, ανεξάρτητα από τις μεταξύ τους διαφορές, νοιάζονται για το καλό του παιδιού τους και δεν το χρησιμοποιούν με οποιονδήποτε τρόπο στις μεταξύ τους διαφορές.
- Τα παιδιά συχνά κρύβουν τα δάκρυα ή τον θυμό τους, προκειμένου να μη στενοχωρήσουν και να προστατεύσουν τους γονείς τους από επιπλέον θλίψη. Το να τους επιτρέπουν οι γονείς να τους δουν να κλαίνε τους δίνει κατά κάποιον τρόπο την «άδεια» να κάνουν το ίδιο και να μοιραστούν μαζί τους τα επώδυνα συναισθήματά τους. Όπως γνωρίζουν καλά οι ενήλικες, η ζωή συνεχίζεται, παρά τις τραγωδίες που προκύπτουν.
- Τα παιδιά μπορεί να μην κατανοούν ότι τα σχέδια ζωής αναπροσαρμόζονται ή αλλάζουν και αυτό είναι κομμάτι του πένθους, που μπορεί να χρειαστεί πολύ καιρό και αρκετή επεξεργασία.
- Τα παιδιά έχουν τη τάση να αντιλαμβάνονται τα πράγματα προσωποκεντρικά. Για το λόγο αυτό εξηγείστε τους ότι δεν φταίνε εκείνα και σιγουρευτείτε ότι το έχουν καταλάβει.
