Είναι φυσικό να υπάρχει ανάμεσα στα αδέλφια ανταγωνισμός για την προσοχή και την επιβράβευση των γονιών τους.
Όταν οι γονείς συγκρίνουν τα αδέλφια ή ακόμα χειρότερα, όταν κάνουν διακρίσεις, αυτός ο ανταγωνισμός γίνεται όλο και πιο έντονος, και μειώνει τις πιθανότητες τα αδέλφια να είναι αργότερα φίλοι στη ζωή.
Οι γονείς άθελα τους πέφτουν στην παγίδα να παρουσιάσουν ως πρότυπο το «καλό παιδί» της οικογένειας, προκειμένου να παροτρύνουν το άλλο να μιμηθεί τις συμπεριφορές τους. Κυρίως, τα πρωτότοκα παιδιά επιβαρύνονται με την ευθύνη του «καλού» παιδιού, που δίνει το καλό παράδειγμα στα μικρότερα. «Να είσαι καλός μαθητής, να σε βλέπει ο μικρός να γίνει και εκείνος» ή «Καλά εσύ δεν ντρέπεσαι να συμπεριφέρεσαι σαν μωρό; Σε βλέπει και η μικρή και κάνει τα ίδια». Είναι μερικές φράσεις που ακούγονται συχνά μέσα στην οικογένεια.
Τα παιδιά σας αντιλαμβάνονται τα μηνύματα αυτά ως αρνητικά και τις περισσότερες φορές αντιδρούν. Ο λόγος είναι πώς μέσω των συγκρίσεων ακυρώνετε την δική τους προσωπικότητα. Το κάθε σας παιδί είναι μοναδικό και έτσι πρέπει να το αντιμετωπίζεται. Δεν γίνεται να συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο .
Ο τρόπος αυτός δημιουργεί προβλήματα τόσο στην σχέση των αδελφών μεταξύ τους όσο και στην σχέση γονέα παιδιού αλλά και του παιδιού με τον εαυτό του. Όταν ένα παιδί μεγαλώνει σ’ ένα περιβάλλον που η κριτική και οι συγκρίσεις έχουν κυρίαρχη θέση πλήττεται η αυτοεκτίμησή του. Επίσης, αρχίζει να βλέπει ανταγωνιστικά το άλλο παιδί και πολλές φορές νιώθει μειονεκτικά.
Οι γονείς θα πρέπει να λάβουν σοβαρά τα αισθήματα ζήλιας των παιδιών τους. Θα πρέπει να ενεργούν με τρόπο που θα φέρνει την ισορροπία στην οικογένεια. Δείξτε την αγάπη σας καθημερινά και τονίστε τους ότι δεν υπάρχει περίπτωση να τα διαχωρίσετε. Θα πρέπει να τους εξηγήσετε πως το καθένα είναι μοναδικό και ενθαρρύνετε τα να αναπτύξουν τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους.
