Δεν σας φτάνουν οι σκοτούρες και τα προβλήματά σας, έχετε να μοιράσετε και κόκκινες κάρτες στο match: «Είναι δικό μου, δώσε το μου πίσω», «Εγώ έπαιζα μ’ αυτό το παιχνίδι» ή «Μη με σπρώχνεις».
Για να σας δούμε να σφυρίζεται και να δίνεται την μπάλα στην "ομάδα" που την δικαιούται. Δύσκολος ρόλος. Κι όμως, από τη στιγμή που θα μπείτε στο μετατίθεστε σε «διαιτητή». Αυτή είναι η παγίδα που πέφτουν οι περισσότεροι γονείς, single και μη. Το θέμα δεν είναι πάρετε θέση ή να βρείτε ποιος έχει δίκαιο και ποιος άδικο. Αλλά να τα βοηθήσετε να μάθουν να λύνουν μόνα τους τις διαφορές τους. Πώς;
• Να μάθουν να επικοινωνούν τα συναισθήματά τους: Την ώρα της έντασης είναι δύσκολα να έρθει κανείς σε επαφή με τα συναισθήματά του. Να τα αναγνωρίσει, να τα ονοματίσει και τέλος να τα διαχειριστεί. Οι γονείς αρχικά μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά στο πώς να εκφράζουν με λέξεις τα συναισθήματά τους. Συνδυάζοντας τις λέξεις με τις εκφράσεις του προσώπου, είναι μια καλή αρχή για τα παιδιά να αρχίσουν να αντιλαμβάνονται και να κατανοούν τα συναισθήματα. Ενθαρρύνετε το παιδί να κάνει το ίδιο παρατηρώντας τις εκφράσεις των άλλων. Εμπλουτίστε το λεξιλόγιο με συναισθήματα που έχουν να κάνουν με τις συγκρούσεις όπως φόβος, αμηχανία, θυμός, ανησυχία, μοναξιά, ντροπή κ.α.
• Nα θέσετε τους κανόνες και τα όρια μιας διαφωνίας. Όταν τα μικρά σας θυμώνουν μπορεί να θελήσουν να χειροδικήσουν ή να πετάξουν πράγματα. Θα πρέπει να γίνει σαφές πως ο διάλογος είναι ο τρόπος επίλυσης των προβλημάτων και όχι το ξύλο ή προσβολές.
• Είναι σημαντικό, οι γονείς να είναι οι ίδιοι πρότυπο. Τα παιδιά παρατηρούν συνεχώς τη συμπεριφορά των γονιών τους και μαθαίνουν μέσα από αυτήν. Όταν λοιπόν τα μικρά σας συμπεριφέρονται με μη αποδεκτό τρόπο, θα πρέπει με τον διάλογο και όχι με τιμωρίες ή απειλές, να επιλύετε τη διαφωνία σας. Πείτε στο παιδί ότι μπορεί να αισθάνεται όπως θέλει αλλά πρέπει πάντα να ελέγχει τη συμπεριφορά του.
• Βοηθήστε το παιδί να χειρίζεται τα συναισθήματά του εποικοδομητικά. Όταν το παιδί μπορεί να αναγνωρίσει τα συναισθήματά του και την πηγή που προκαλεί αυτά τα συναισθήματα, τότε μπορεί να αναζητήσει και εναλλακτικές λύσεις για να τα χειριστεί πιο αποτελεσματικά. Για παράδειγμα, “Δείχνει θυμωμένος που το άλλο παιδί δεν σου δίνει τα παιχνίδια του. Βλέπεις όμως ότι το κλάμα δεν βοηθάει. Θέλεις να βρούμε ένα άλλο παιχνίδι για να παίξεις;”. Επικεντρωθείτε στο πώς μπορεί το παιδί να επιλύει το πρόβλημα χωρίς θυμό.
• Δείξτε στο παιδί ποιες είναι οι επιλογές τους. Επειδή τα παιδιά βρίσκονται ακόμα στη φάση που μαθαίνουν για τα συναισθήματα και τη διαχείρισή τους, δίνοντας τις επιλογές τους, τα βοηθάτε να ελέγξουν τα ξεσπάσματά τους και να ηρεμήσουν. Για παράδειγμα, “Οι φωνές δεν έχουν αποτέλεσμα. Υπάρχουν δύο πράγματα που μπορείς να κάνεις, …”
• Αποφύγετε να λύσετε το πρόβλημα και τη διαφωνία τους. Είστε εκεί ως καθοδηγητής. Βοηθήστε τα να επικοινωνήσουν τις ανάγκες και τα θέλω τους.
Τέλος, μην ξεχάσετε να ενθαρρύνετε και επιβραβεύστε κάθε θετική προσπάθεια του παιδιού σας. Να θυμάστε ότι με υπομονή, επιμονή και σταθερότητα, το παιδί θα καταφέρει να αναπτύξει επιτυχώς τη δεξιότητα της επίλυσης των συγκρούσεων. Βοηθώντας τα παιδιά να επιλύουν τις διαφορές τους με ήρεμο και διαλλακτικό τρόπο, τα βοηθάτε να αποκτήσουν μια από τις πιο σημαντικές κοινωνικές δεξιότητες που θα αποδειχθεί εξαιρετικά σημαντική σε όλες τις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις του παιδιού στη μετέπειτα ζωή του!
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
