Σχολείο και οικογένεια αποτελούν δύο διαφορετικά συστήματα, τα οποία συναντιούνται έχοντας ως κοινό σημείο το παιδί και ως στόχο τη διαπαιδαγώγηση και την κοινωνικοποίηση του.
Aπό το 4moms.gr.
Ο ρόλος τους μπορεί να είναι διαφορετικός, αλλά εξίσου σημαντικός. Έτσι, με έναν τρόπο τα συστήματα αυτά χρειάζεται να λειτουργούν συμπληρωματικά τόσο σε θετικές όσο και σε αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών. Η συνεργασία και η επικοινωνία μεταξύ τους αποτελεί μια αναγκαιότητα και έχει σημαντικά οφέλη.
Τα προβλήματα συμπεριφοράς των παιδιών από την προσχολική και τη σχολική ηλικία, διαφοροποιούνται ανάλογο με τις επιδράσεις που δέχονται, την ηλικία τους και τα ατομικά τους χαρακτηριστικά.
Συνηθισμένες συμπεριφορές που τα παιδιά φέρνουν απο τη σχολική κοινότητα στο σπίτι, είναι τα εξής:
Α. Στην προσχολική ηλικία, 3-5 ετών περίπου:
-υπερκινητικότητα
-άρνηση για φαγητό
-χάσιμο του ελέγχου των σφιγκτήρων ενώ μπορεί να τον είχε κατακτήσει
-ζημιές στο σπίτι
-φοβίες
-ντροπή στην επικοινωνία με πρόσωπα που ξέρει ή όχι
-ευερέθιστο τόσο όσο να τσακώνεται πολύ εύκολα με τα άλλα παιδιά
-επιμονή και πείσμα και να γίνεται επιθετικό όταν θέλει κάτι και δεν το παίρνει
-μη υπακοή σε κανόνες και οδηγίες
Β. Στην προσχολική ηλικία, 6-12 ετών περίπου:
-άρνηση να πάει στο σχολείο
-διάφορες φοβίες
-διάθεση για απομόνωση
-δεν τηρεί τους κανόνες του σχολείου και του σπιτιού
-φέρνει πράγματα στο σπίτι λέγοντας πως κάποιος συμμαθητής του τα χάρισε
-ισχυρίζεται πως οι άλλοι συμμαθητές δεν τον/την έχουν φίλο/η
-βρίζει
-θεωρεί πως η/ο δάσκαλος/α τον/την αδικεί
-καταστρέφει πράγματα
-αρνείται να κάνει τις σχολικές εργασίες του
-αφαιρείται
-χάνει τα πράγματα του, και άλλα
Οι γονείς πρέπει να ξέρουμε πως σε καμία περίπτωση δε σημαίνει, ότι ένα παιδί που παρουσιάζει κάποια ή κάποιες από τις παραπάνω συμπεριφορές είναι παιδί με πρόβλημα. Για να πούμε κάτι τέτοιο πρέπει η συμπεριφορά να έχει μεγάλη συχνότητα, ένταση, διάρκεια, να ακολουθείται από άλλα συμπτώματα και να μη μπορεί να αντιμετωπισθεί χωρίς τη βοήθεια ειδικών.
Δύο είναι τα ερωτήματα που πρέπει να θέτουμε οι γονείς προκειμένου να επεξεργαζόμαστε και να αντιμετωπίζουμε τις αρνητικές συμπεριφορές των παιδιών:
«Τι φταίει και συμπεριφέρεται το παιδί μου όπως συμπεριφέρεται;»
«Τι θα κάνω για να βοηθήσω το παιδί μου να βελτιώσει και να αλλάξει την αρνητική συμπεριφορά του;»
Εκεί αρχίζει να σχεδιάζεται και να καταστρώνεται ένα πλαίσιο διορθωτικής παρέμβασης, που περιλαμβάνει:
Έλεγχο αρνητικών παραγόντων και συνθηκών
Έλεγχο δικής μας στάσης και συμπεριφοράς
Συζήτηση με το παιδί
Συνεννόηση και συμφωνίες
Κλείνοντας, να επισημανθεί πως δεν υπάρχουν άλυτα προβλήματα. Πάντα υπάρχουν λύσεις, αρκεί να είμαστε κοντά στα παιδιά μας, να συνεργαζόμαστε με το σχολείο και να μη διστάζουμε να απευθυνόμαστε σε ειδικούς όταν υπάρχει ανάγκη για οποιαδήποτε βοήθεια.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
