Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν εκπαιδεύονται οι γονείς. Μεγαλώνουν τα παιδιά τους με βάση το ένστικτο και το γονεϊκό τους πρότυπο. Προσπαθούν να γίνουν όσοι καλύτεροι μπορούν. Κάποιες φορές τα καταφέρνουν και κάποιες άλλες όχι, απογοητεύονται, αγχώνονται, φοβούνται, υπερβάλουν. Πάντα όμως το κίνητρό τους είναι να προστατεύσουν και να διδάξουν το παιδί τους. Τι θα δήλωναν οι μαμάδες αν τους ρωτούσαμε τι θα άλλαζαν με βάση την εμπειρία τους;
Θα επεδίωκαν να περνούν τα παιδιά τους περισσότερο χρόνο με τον μπαμπά τους: Συνήθως οι μαμάδες αφιερώνουν περισσότερο χρόνο στα παιδιά. Με βάση τα κοινωνικά πρότυπα. Ωστόσο αυτή η «μονομερής» προσοχή δημιουργεί μια οικογενειακή ανισορροπία. Και όσο προχωρούν τα χρόνια η ανισορροπία αυτή γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Για το καλό όλων όμως ο χρόνος που διαθέτουν και οι δύο γονείς στο παιδί οφείλει να είναι μοιρασμένος. Τα παιδιά έχουν την ευκαιρία να μάθουν αρκετά πράγματα απ΄τους μπαμπάδες τους που θα τα βοηθήσουν στην μετέπειτα ζωή τους.
Θα αφιέρωναν λιγότερο χρόνο στις λεπτομέρειες και περισσότερο στην ουσία των πραγμάτων. Είναι πάντα δίπλα στα παιδιά τους και προλαβαίνουν τις επιθυμίες τους. Το θέμα είναι πως πολλές φορές χάνουν τις πολύτιμες στιγμές με τα παιδιά μένοντας στις λεπτομέρειες.
Θα γκρίνιαζαν λιγότερο. Είναι δύσκολο να παραδεχτούν πως γκρινιάζουν όμως είναι ευχάριστο όταν το συνειδητοποιούν. Η γκρίνια είναι μια τοξική συνήθεια που βλάπτει τις σχέσεις. Αν μπορούσαν να γυρίσουν τον χρόνο πίσω το χρόνο και άκουγαν τον εαυτό τους θα καταλάβαιναν πόσο αντιπαραγωγική είναι η γκρίνια.
Θα περιόριζαν τους φόβους τους. Είναι από τα πιο δύσκολα project που καλείται μία μαμά να φέρει σε πέρας. Οι μαμάδες έχουν έντονα αναπτυγμένο το αίσθημα του φόβου. Φοβούνται μην πάθουν τίποτα τα παιδιά τους και έτσι επιβάλλουν αυστηρά όρια. Όμως, τα παιδιά πρέπει να ζουν και να γεμίζουν εμπειρίες. Να δοκιμάζουν μόνα τους τα όρια τους.
Δυστυχώς, η γνώση έρχεται με το καιρό, όμως οι εμπειρίες των άλλων βοηθούν αρκετές φορές.
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
