Συχνά αναρωτιούνται οι μαμάδες αν συμπεριφέρονται "σωστά" ή "λάθος" όταν τους καλεί το μωρό τους μέσω του κλάματος ή όταν θέλουν αγκαλιά και έχοντας τον φόβο μήπως μεγαλώσουν εξαρτημένα παιδιά, πέφτουν στην παγίδα να επιβεβαιώνουν τις ανησυχίες τους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι όταν το μωρό κλαίει και η μαμά το παρακούει μέχρι να σταματήσει το κλάμα. Σίγουρα δεν αδιαφορεί για το παιδί της, αλλά φοβάται μη την χειριστεί και θέλοντας να αναθρέψει έναν ανεξάρτητο ενήλικα, τελικά δεν ανταποκρίνεται στην ανάγκη του. Το μωρό όμως μέσω του κλάματος επικοινωνεί και κάτι ζητάει απ´τον γονιό του. Κάποια ανάγκη του μένει ανικανοποίητη. Με αυτή την στάση που επιλέγει ο γονιός δείχνει στο μωρό του πως δεν είναι διαθέσιμος και ενώ στόχος του είναι να το ανεξαρτητοποιήσει, του καλλιεργεί την ανασφάλεια σταδιακά και μελλοντικά του ενισχύει την εξάρτηση. Καλό είναι να είστε διαθέσιμοι πάντα για το παιδί σας, να το ακούτε και να του μιλάτε, έστω και αν κλαίει, αυτός είναι ο τρόπος που μπορεί μόνο να επικοινωνεί ένα βρέφος.
Ένα μωρό απ´την φύση του είναι απόλυτα λογικό να εξαρτάται σε όλα τα επίπεδα απ´τον γονιό του και όπως οτιδήποτε ξεκινάει χρειάζεται γερές βάσεις, έτσι και το μωρό έχει ανάγκη να νιώσει συναισθηματική ασφάλεια για να μεγαλώσει πιο υγιή και για να αποκτήσει αυτοπεποίθηση ως παιδί και αργότερα ως ενήλικας. Δεν κακομαθαίνετε ένα μωρό δίνοντάς του πολύ αγάπη, ούτε του δημιουργείται κακές συνήθειες, αντιθέτως το κάνετε να νιώθει ζεστασιά και ηρεμία και ότι μεγαλώνει σε ένα καταφύγιο που του προσφέρει ότι χρειάζεται. Έτσι θα μπορέσει πιο άνετα να εξερευνήσει τον κόσμο που μεγαλώνει και να νιώθει αυτάρκης χωρίς να νιώθει απειλή και καχυποψία για τους γύρω του.
Τα όρια είναι απαραίτητα, αλλά θα πρέπει να είναι ευέλικτα και δεν θα πρέπει να ξεχνάμε τον σκοπό της ύπαρξής τους. Να δημιουργούν την ασφάλεια,την προστασία και την ισορροπία , κυρίως στα παιδιά αλλά και στα μέλη όλης της οικογένειας και όταν χρειάζεται να σπάνε. Δεν αδιαφορούμε για τις ανάγκες του μωρού μας, χωρίς να σημαίνει πως δεν βάζουμε όρια. Προσπαθούμε να ακούσουμε τι θέλει να μας πει, ακόμα και αγκαλιά να θέλει, το παίρνουμε, είναι κάτι απόλυτα φυσιολογικό και αναγκαίο για εκείνο. Αρκεί να σκεφτείτε εσείς ως ενήλικες και ώριμοι άνθρωποι, πόσες φορές είχατε ανάγκη μια αγκαλιά ή δεν μπορούσατε να κοιμηθείτε μόνοι σας για κάποιο λόγο. Αναγκαίο στοιχείο του ανεξάρτητου και αυτόνομου ενήλικα είναι η ασφάλεια προς τον εαυτό του και αυτή καλλιεργείται μόνο σε ένα ασφαλή οικογενειακό περιβάλλον, όπου η αγάπη δίνεται απλόχερα και οι ανάγκες του ακούγονται.
Ευχαριστούμε την Άννα Σταματελάτου, Ψυχοθεραπεύτρια, 210-3600466-6972100906.
