Έφτασε η ημέρα που η κόρη μου θα κάτσει για πρώτη φορά σε μια καρέκλα πίσω από ένα γραφείο για να της ανακοινωθεί αν κατάφερε να έχει μια θέση στην ομάδα του σχολείου για τους επερχόμενους σχολικούς αγώνες τον Μάϊο του 2017.
H αγωνία για εμάς τους γονείς της νομίζω ότι είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική της. Σκεφτόμαστε και συζητάμε πως θα νιώσει εκείνη στην ενδεχόμενη μη επιλογή της για την σχολική ομάδα, αν θα στεναχωρηθεί πολύ, αν θα μπορούμε να την παρηγορήσουμε και ότι άλλο μπορεί να βάλει ο νoυς που σε καμία περίπτωση εγώ προσωπικά δεν είχα σκεφτεί ποτέ όταν συνέβαινε κάτι ανάλογο σε εμένα όταν ήμουν σε εκείνη την ηλικία.
Η προσπάθεια είναι πολύ μεγάλη από όλα τα παιδιά που έχουν δηλώσει συμμετοχή και η αγωνία στα ύψη ως την Παρασκευή, που θα ανακοινωθεί για εκείνη η ετυμηγορία.
Αν η απόφαση είναι υπέρ της, δηλαδή υπάρξει η πολυπόθητη θέση στην ομάδα όλα τέλεια. Τι γίνεται όμως αν δεν συμβεί αυτό? Και θα συμβεί στα πολλά παιδιά εκείνη την ημέρα που δεν θα τα καταφέρουν?
Ο τρόπος της ανακοίνωσης είναι πολύ σημαντικός και οι γυμναστές το γνωρίζουν πολύ καλά. Όλα τα παιδιά είναι προετοιμασμένα για όλα και ξέρουν πολύ καλά ότι στους αγώνες θα πάνε οι καλύτεροι. Οι πιο γρήγοροι βάση των χρονομέτρων και των καλύτερων επιδόσεων και μόνο αυτό.
Είναι πολύ σημαντικό να βλέπεις παιδιά 10 ετών να καταλαβαίνουν, να εκτιμούν και να σέβονται την ανωτερότητα του άλλου.
Εγώ και ο πατέρας της Αλεσάντρας έχουμε συζητήσει πολύ για αυτό που θα συμβεί την Παρασκευή. Προσπαθούμε να την κάνουμε να καταλάβει ότι δεν θα συμβεί απολύτως τίποτα αν δεν τα καταφέρει. Η αποτυχία βρίσκεται πάντα στη ζωή όλων των ανθρώπων. Ο τρόπος που χειριζόμαστε την πιθανή αποτυχία είναι που έχει εξαιρετική σημασία.
Εκείνη είναι ένα παιδί με υψηλή αυτοεκτίμηση και πιστεύουμε ότι αν υπάρξει αυτή η αποτυχία θα κάνει τα πάντα για να την αντιστρέψει υπέρ της, θα αναζητήσει τρόπους για να βελτιωθεί έτσι ώστε να τα καταφέρει την επόμενη χρονιά.
Είμαι σίγουρη ότι δεν θα πει ποτέ είμαι χαρούμενη για την αποτυχία μου γιατί θα μάθω μέσα από αυτή, απλά θεωρούμε και ευχόμαστε να μη βιώσει την αποτυχία ως απόδειξη ότι είναι αποτυχημένη. Αυτό που θέλουμε πολύ είναι να την βοηθήσουμε να δεχτεί την αποτυχία ως πιθανό ενδεχόμενο.
Και κάπως έτσι θα ήθελα σε έναν ιδανικό κόσμο να αντιμετωπίζεται η αποτυχία.
Πέρσι βρέθηκα σε αυτούς τους αγώνες και είδα μπροστά μου παιδιά να πιέζονται να πετύχουν τα όνειρα των γονιών τους αντι για τα δικά τους και να σπρώχνονται να κάνουν όσο πιο πολλά μπορούν, όλο και περισσότερο όλο και καλύτερα. Η πίεση και το άγχος κλέβει το ένα και μοναδικό πράγμα απο τα παιδιά μας που δεν θα μπορέσουν ποτέ να το πάρουν πίσω.
Και αυτό είναι η παιδική τους ηλικία και δεν θέλω ούτε εγώ ούτε ο πατέρας των παιδιών μας να νιώσουν έτσι ούτε στιγμή.
Σήμερα το πρωί όταν ξύπνησε η Αλεσάντρα μου είπε: “Μαμά σήμερα αν δεν περάσω, δεν θα κλάψω! Σίγουρα θα στεναχωρηθώ αλλά δεν θα κλάψω! Θα δουλέψω σκληρά όλη την χρονιά και θα ξαναπροσπαθήσω του χρόνου!”
Μου ήρθε να κλάψω εγώ εκεί μπροστά της μετά από αυτή την δήλωση αλλά συγκρατήθηκα.
Της εύχομαι καλή επιτυχία!
Διαβάστε περισσότερα άρθρα εδώ.
