Από τη Mom blogger του 24hrsmom, Δήμητρα Αγγελίδου.
Πριν γίνω μαμά, δεν ήξερα ότι υπάρχει ρατσισμός και κριτική για την ηλικία που θα γίνει μια γυναίκα μητέρα. Θεωρούσα πως είναι απλά θέμα επιλογής και συγκυρίας, και ότι δεν αφορά κανέναν τρίτο άνθρωπο πέρα από το ίδιο το ζευγάρι.
Όμως, με μεγάλη απορία διαπίστωσα πως μεγάλη κουβέντα γίνεται για το θέμα αυτό. Ως γυναίκα που έγινα μαμά στα 23, θα ήθελα να πω κάποιες σκέψεις μου, όχι για να υποστηρίξω την θέση μου. Ούτε εγώ ούτε καμία γυναίκα δεν χρειάζεται να απολογείται για το πότε θα κάνει ένα τέτοιο βήμα. Ούτε και θα πρέπει να μπούμε σε στρατόπεδα οι νεότερες μητέρες με τις μεγαλύτερες. Σκοπός μου δεν είναι αυτός, άλλωστε. Το αντίθετο θα έλεγα.
Το Α και το Ω για να πάρει μια γυναίκα την απόφαση να κάνει παιδί, είναι να βρει τον άνθρωπο που θα εμπιστευθεί. Έναν άνθρωπο που θα θέλει δίπλα της, ως συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι που λέγεται γονεϊκότητα. Αυτόν μπορεί να τον βρει σε νεαρή ηλικία, μπορεί αργότερα. Πάντως όταν τον βρει και αισθανθεί έτοιμη, θα έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή για εκείνη.
Από εκεί και πέρα, η ζωή όχι, «δεν χάνεται», «δεν μένουν απωθημένα», «δεν σταματάνε τα όνειρα και οι στόχοι». Ναι, αλλάζουν οι συνθήκες, οι προτεραιότητες, οι επιθυμίες και παίρνουν διαφορετική μορφή. Αν είναι μια γυναίκα συνειδητοποιημένη και αποφασισμένη για τα θέλω της ζωής της, τίποτα δεν χάνεται. Αντίθετα, κερδίζει σε χρόνο αγάπης και πληρότητας. Κερδίζει σε εμπειρίες, που την ωριμάζουν και την κατευθύνουν, σε όσα θέλει πραγματικά να καταφέρει.
Είναι ωραίο να μεγαλώνεις παράλληλα με την ζωή που έχεις φέρει στον κόσμο. Είναι ωραίο να έχεις τον χρόνο με το μέρος σου για να μπορείς να κάνεις ακόμα περισσότερα πράγματα με τα παιδιά σου. Είναι ωραίο να μην κρίνουμε καμία γυναίκα, αν ένιωσε νωρίτερα από το συνηθισμένο για την κοινωνία, την επιθυμία να γίνει μητέρα. Είναι ωραίο να στηρίζουμε όλες τις μητέρες γιατί ποτέ δεν ξέρουμε το πώς και το γιατί…
Δείτε ακόμη:
