Το χθεσινό φρικτό περιστατικό στα γραφεία της γαλλικής σατιρικής εβδομαδιαίας εφημερίδας Charlie Hebdo στο Παρίσι κόστισε τη ζωή σε 12 ανθρώπους και έκανε το μεθεόρτιο κλίμα της Ευρώπης πιο παγερό από ποτέ. Τρείς ένοπλοι ισλαμιστές μπήκαν με καλάσνικοφ στα γραφεία της εφημερίδας σκορπώντας σε ελάχιστα λεπτά το φόβο και τον θάνατο.
Τέσσερεις σπουδαίοι σκιτσογράφοι της Γαλλίας, ο 80χρονος Wolinski, ο διευθυντής της Hebdo, Stephane Charbonnier ή Charb, ο Cabu και ο Tignous, όπως και 6 εργαζόμενοι και δύο αστυνομικοί έχασαν τη ζωή τους. Ο θάνατος τους όμως «ανέστησε» έννοιες που η σύγχρονη Ευρώπη θέλει να ξεχνάει όπως ο φανατισμός, ο φονταμενταλισμός, η φίμωση του τύπου και το τεράστιο ζήτημα της τρομοκρατίας.
Η παρέα του Charb σατίριζε. Και η γλώσσα της σάτιρας κόπηκε από τη ρίζα στο γαλλικό κράτος με τον κοσμικό χαρακτήρα και το πολυεθνές πληθυσμιακό μόρφωμα. Κριτίκαρε, και η κριτική σκέψη πια ίσως είναι πιο επικίνδυνη από όσο νομίζαμε.
Η χθεσινή ημέρα ήταν μια μέρα που όλοι θα την καταγράψουμε στην ατζέντα μας σαν μια μέρα που το αίμα κύλησε ψυχρά και αναρωτιέμαι για Θεούς – επί γης ή μη – που θέτουν σε λειτουργία τέτοιους απάνθρωπους μηχανισμούς. Όλος ο κόσμος συγκλονισμένος και κατακλεισμένος από βαθιά θλίψη στέλνει το δικό του μήνυμα που πέραν όλων των άλλων, περιέχει την έννοια της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης και της διεκδίκησης μιας πιο απροκατάληπτης διάθεσης για τη ζωή. Η ελευθεριότητα προτάσσει και αφουγκράζεται το πως πρέπει να εξελίσσονται τα πράγματα σε μία δημοκρατία.
