Το βιβλίο του εξαίρετου συγγραφέα Αύγουστου Κορτώ "Κατερίνα" ήταν ένα από τα πιο αληθινά βιβλία που εκδόθηκαν τα τελευταία χρόνια κι αυτό γιατί δεν ήταν προϊόν μυθοπλασίας επί της ουσίας. Ήταν η αληθινή ιστορία της διπολικής μητέρας του, Κατερίνας Χατζοπούλου, η οποία έβαλε τέρμα στη ζωή της όταν ο Κορτώ ήταν 24 ετών. Την βρήκε ο ίδιος και την έκλαψε πολύ, να "ξεπονέσει", να το βγάλει από μέσα του όπως αναφέρει και στο βιβλίο.
Το βιβλίο δραματοποιήθηκε και έγινε μια καθηλωτική παράσταση για γερά στομάχια και υγρά μάτια. Σκηνοθετημένη από τον Γιώργο Νανούρη, ξεκινάει με την Κατερίνα που έχει μόλις αυτοκτονήσει και ξετύλιξε μπροστά στα μάτια μας τη ζωή της που την κουκούλωσε η κατάρα της ψυχικής ασθένειας. Χάπια, ένας σύζυγος κι ένας γιος, αυτοσαρκασμός, φαγητό και χιούμορ μπλέχθηκαν αριστουργηματικά και ενσαρκώθηκαν από τη Λένα Παπαληγούρα σε μια ερμηνευτική της στιγμή που θα τη θυμάμαι για καιρό.
H καταπληκτική Παπαληγούρα ως Κατερίνα ήταν η ηθοποιός που σε έκανε να βιώνεις την παράσταση, δεν μπορούσες να είσαι θεατής, θες δεν θες, μπαίνεις στη διαδικασία και πάσχεις με την Κατερίνα, γελάς πικρά και νιώθεις βαθιά πως η διπολική διαταραχή συνθλίβει μια γυναίκα και τους οικείους της. H ηθοποιός βάζει το κοινό στη διαδικασία να καταλάβει πλήρως την ηρωίδα και η υποκριτική της προσέγγιση ήταν στακάτη και μετρημένη. Η παρουσία του Λόλεκ πάνω στη σκηνή και η live μουσική που έπαιζε, ήταν ο παράγοντας που έκανε την παράσταση απόλυτα ισορροπημένη και κάποιες φορές μάλιστα ήταν και η δικλείδα εκτόνωσης που χρειαζόμασταν.
