"Διότι ο ευδαίμων δεν έχει πια καημούς μήτε εχθρούς μήτε άγχος ή φόβον...εν ηδονή διαβιών και εν εκστάσει υπάρχων στον κόσμο τούτον τον παντοτινόν". Ανδρέας Εμπειρίκος, Μέγας Ανατολικός
Το δράμα του J.Ford «Κρίμα που Είναι Πόρνη» ανεβαίνει στη σκηνή του θεάτρου Χώρα, σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Λιγνάδη. Είναι εκ φύσεως ένα έργο ιδιαίτερο έχοντας σαν κεντρικό θέμα ένα διαχρονικό και παγκόσμιο ταμπού, την αιμομιξία μεταξύ δύο αδερφών, της Ανναμπέλλα και του Τζιοβάννι. Ο αιρετικός μα ειλικρινής και πηγαίος έρωτάς τους ταράζει τα χριστά ήθη της Πάρμας και προκαλεί τη νέμεση από κοινωνία και Εκκλησία.
Τα σκηνοθετικά τερτίπια του Λιγνάδη πάνω σε ένα βαρύ, ελισαβετιανό έργο, έκαναν την παρακολούθησή του απολαυστική και μετρημένα "ανάλαφρη". Έχοντας αποτινάξει τα βάρη μιας αυστηρής κλασικής φόρμας, η παράσταση είχε συγκεκριμένη ατμόσφαιρα και αισθητική και ο θίασος ακολουθούσε σε καλοδουλεμένο τέμπο (εξαίρετη Κίτσου!). Το σκηνικό ανέδυε μια αποπνικτική αίσθηση και μας τοποθετούσε σε μια εποχή αποσύνθεσης, κάνοντας έκδηλη την πρόθεση στηλίτευσης της ψευδοηθικής της περιόδου.
Με λίγα λόγια, το επίτευγμα όλης της δημιουργικής ομάδας ήταν να πάρει ένα strict και αγκυλωμένο κείμενο και να το κάνει ικανό να διασκεδάσει το κοινό και να περάσει όμορφα, έχοντας ένα ειρωνικό χαμόγελο αποκήρυξης της άκρως συντηρητικής και δήθεν ηθικής.
