Υπάρχουν παραδοσιακές συνήθειες που τις τηρώ ευλαβικά κάθε καλοκαίρι στην Πάτμο. Κι αυτές δεν είναι λίγες. Μια λοιπόν από αυτές είναι θερινό σινεμά. Καλοκαίρι χωρίς βραδινές προβολές ταινιών δεν γίνεται και το νησί ενδείκνυται και με το παραπάνω.
Φέτος για 5η χρονιά πραγματοποιήθηκε, παρά τις δυσκολίες, το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου. Κάθε χρόνο είμαι από τους πλέον πιστούς της διοργάνωσης και αυτό έγινε και φέτος. Ήταν μια πρώτης τάξης ευκαιρία να ξαναδώ αγαπημένες ταινίες και να περάσω υπέροχες βραδιές. Είπαμε... Καλοκαίρι χωρίς θερινό σινεμά, δεν γίνεται...
Την ταινία-κεφάλαιο, το "Αλάτι της Γης", είχα την ευκαιρία να την παρακολουθήσω για τρίτη φορά. Πρόκειται για ένα ντοκιμαντέρ των Βιμ Βέντερς και Ζουλιάνο Ριμπέιρο Σαλγάδο. Η ταινία αναφέρεται στη ζωή του Βραζιλιάνου ακτιβιστή και φωτογράφου Σεμπαστιάο Σαλγκάδο και στους τόπους και τις ζωές που χαρτογραφεί. Συγκινητική και εμπνευστική ταινία για τα σημαντικά πράγματα που ξέρουν να βλέπουν τα μάτια.
#Sebastião Salgado
Η ταινία του Φέλιξ Χέρνγκρεν "Ο εκατοντάχρονος που πήδηξε από το παράθυρο κι εξαφανίστηκε" προβλήθηκε επίσης. Η ιστορία του ηλικιωμένου που πλήττει αφόρητα στο γηροκομείο και το σκάει. Ξεκαρδιστική η περιπέτεια του Άλαν και αν δεν την έχετε δει, να το κάνετε οπωσδήποτε.
Τα καλοκαιρινά φεστιβάλ στα νησιά είναι υπέροχες και αναζωογονητικές ευκαιρίες. Είναι διοργανώσεις που γίνονται με πολύ κόπο και μεράκι από ντόπιους ανθρώπους που αγαπάνε τον πολιτισμό και βλέπουν τα πράγματα μέσα από ένα άλλο πρίσμα. Πολλά τέτοια φεστιβάλ ακυρώθηκαν φέτος, γεγονός ιδιαίτερα λυπηρό. Το διεθνές κινηματογραφικό φεσττιβάλ της Πάτμου σκορπίζει εδώ και 5 χρόνια έναν άλλον αέρα στο νησί και αποτελεί κομβικό σημείο αναφοράς. Η αυλαία πέφτει σήμερα με την αργεντίνικη ταινία "Wild Tales", μια απολαυστική μαύρη σάτιρα σε παραγωγή Πέδρο Αλμοδόβαρ.
«Τα πράγματα είναι αυτά που είναι, και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει»
so...lets go to the Canteen Bar.
