Την προηγούμενη Τετάρτη και εν μέσω μίας έκρυθμης ατμόσφαιρας λίγα μόνο εικοσιτετράωρα μετά τα τραγικά γεγονότα στο Παρίσι, ο Pascal Bruckner, μια από τις πιο φωτεινές, δραστήριες και διεθνώς αναγνωρισμένες μορφές της σύγχρονης γαλλικής κουλτούρας, ήρθε στην Αθήνα για μια ανοιχτή συζήτηση με τον με τον συγγραφέα και ραδιοφωνικό παραγωγό τέχνης και πολιτισμού Γιώργο Αρχιμανδρίτη. Η εκδήλωση φιλοξενήθηκε από το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης και ήταν μια συνάντηση με πολλά συμπεράσματα.
Ο Γάλλος φιλόσοφος, δοκιμιογράφος και μυθιστοριογράφος μίλησε για το θρησκευτικό φανατισμό και την τρομοκρατία, για την Ευρώπη και την ενοχική αντιμετώπιση της ιστορίας της αλλά και για τα ερωτικά ταμπού, την κρίση και την ευτυχία.
Ξεκίνησε αναφερόμενος στις σύχρονες σχέσεις και στις βασικές διαφοροποιήσεις του έρωτα στην εποχή μας."Η έλξη, η ζήλια, η θέληση για καταστροφή είναι ο διαχρονικός ορισμός του έρωτα". Όμως οι γυναίκες σήμερα ζουν πιο πιο ελεύθερα, εργάζονται, είναι αυτόνομες στη ζωή και έτοιμες να απαρνηθούν μια συζυγική άνεση για τη μέθη της ελευθερίας. Έκανε κατανοητό πως ο έρωτας δεν εξηγείται λογικά, έχει τις ρίζες του στην παιδική μας ηλικία και στις προσλαμβάνουσες. Στην ερώτηση τι είναι αυτό που μας ελκύει, η ρήση του ήταν καθηλωτική. "Ο έρωτας είναι μια παραλλαγή αγάπης του εαυτού μας", είπε.
Η συζήτηση μετακύλησε στο Τζιχάντ και στον θρησκευτικό φανατισμό που οδήγησε λίγες μέρες πριν σε μια ακόμη τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι. Σύμφωνα με τον Bruckner, ο τρομοκράτης σήμερα είναι ο man next door, ένας φανατικός υπεράνω πάσις υποψίας που είναι έτοιμος να πεθάνει στο βωμό μιάς φωνής που ηχεί μέσα του η οποία φωνάζει πως ο παράδεισος τον περιμένει. Απέναντι στη βία που πηγάζει από τυφλή θρησκευτική πίστη, δεν γίνεται να αντιταχθεί η λογική. Όμως, η Ευρώπη έρχεται να θέσει έναν τρίτο παράγοντα ανάμεσα στην πίστη και στη λογική και αυτός δεν είναι άλλος από τον πολιτισμό. Φρόντισε να υπερτονίσει την αξία της παιδείας και του σχολείου ως ισχυρό όπλο της Ευρωπαϊκής φαρέτρας, ένα όπλο που μας αναγκάζει να αμφισβιτούμε συνεχώς την ύπαρξή μας.
Η πρόκληση της Ευρώπης είναι η ίδια της η ύπαρξη που, ναι μεν δεν θα αποτελέσει ποτέ πολιτική ένωση, αλλά έχει μια τεράστια προίκα την οποία και οφείλει να υπερασπιστεί απέναντι στο μίσος και στον σκοταδισμό. "Το αντίθετο της μνήμης σε μία χώρα δεν είναι η λήθη, αλλά η ιστορία. Υπάρχει πάντα ένας κίνδυνος στη μνήμη, να στρέει μια κοινότητα εναντίον κάποιας άλλης. Χρειάζεται να αφαιρέσουμε το πάθος από την ιστορία και να ξεριζώσουμε την αδικία, τη λύπη και τη δουλεία".
*Το τελευταίο βιβλίο του Pascal Bruckner, "Ένας καλός γιος" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη.
