«Ένας άλλος κόσμος»: η ταινία του Παπακαλιάτη μας ξαναπάει στο κέντρο μας

Παπακαλιάτης is back με μια πραγματικά αριστοτεχνική ταινία. "Ένας άλλος κόσμος" είναι πράγματι η δεύτερη κινηματογραφική του δουλειά, μια ιδιαίτερη ταινία που θα την χαρακτήριζα με μία λέξη αριστουργηματική.

Η ταινία χρειάστηκε δυόμιση χρόνια για να ετοιμαστεί και η σκληρή και υποδειγματική δουλειά είναι ολοφάνερη σε κάθε πλάνο της. Ο χώρος που δόθηκε στους ηθοποιούς να αναπτύξουν και ενσαρκώσουν τον εκάστοτε ρόλο είναι αυτός ακριβώς ο παράγοντας που απέδωσε πραγματικά καλλιτεχνικούς καρπούς. Κάθε στιγμή ξεκινούσε και τελείωνε στα μάτια. Όλα τα έλεγαν τα μάτια και η γλώσσα τους ήταν αλάνθαστη. Συγκίνηση, αλήθεια και ανθρωπιά είναι τα μαγικά συστατικά μιάς συνταγής που από ότι φαίνεται ο Παπακαλιάτης και το αξιόλογο team του, ξέρουν πια καλά.

Είναι ευλογία να βλέπεις μια ταινία από έναν δημιουργό που με κάθε του βήμα ξεπερνάει τον ίδιο του εαυτό. Η εξέλιξή του είναι ομολογουμένως εντυπωσιακή και μέσα από αυτές τις τρεις ιστορίες κατάφερε να πλάσσει ένα film κυριολεκτικά ευρωπαϊκών προδιαγραφών. Του αρέσουν τα δύσκολα και το απέδειξε καθώς είχε να κάνει με επτά διαφορετικούς πρωταγωνιστές, εντελώς άλλων καταβολών και με δύο γλώσσες, ποικίλα μέρη γυρισμάτων, μα πάνω από όλα με την πραγματικότητα μιας χώρας εξαιτίας της οποίας πολλές φορές τα πράγματα καθυστερούσαν.

Δεν μπορώ να εξαιρέσω την συγκινητική φωτογραφία, την επιμέλεια της παραμικρής λεπτομέρειας με ευαισθησία που τρυπούσε την οθόνη και τη νοσταλγική μουσική που "έντυνε" την ταινία. Το σημαντικότερο είναι πως αυτή η ταινία μας επιστρέφει στο κέντρο μας, ένιωσα πως αντιπροσωπεύει την Ελλάδα με ειλικρίνεια και δίκαιη ματιά. Κι αυτός είναι ένας επιπλέον λόγος που εύχομαι να βρει τη θέση της στο εξωτερικό με μια καλή διανομή και, γιατί όχι, να κατακτήσει μελλοντικές διακρίσεις.

Ένα μεγάλο μπράβο σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την σπουδαία πραγμάτωση, στον ALPHA, στον ΟΤΕ TV, στην PLUS PRODUCTIONS S.A. Η στήριξη του ελληνικού κινηματογράφου δεν είναι ούτε εύκολη, ούτε αυτονόητη. Τελικά η φίλη μου, Πέγκυ Χόλη που εργάσθηκε στην οργάνωση παραγωγής είχε δίκιο που με "ζάλιζε" λέγοντάς μου πόσο σπουδαία δουλειά ετοίμαζαν. Ισχύει στο ακέραιο!