Είναι από τις πιο αγαπημένες γυναίκες ηθοποιούς και ειδικά στη νεολαία. Τη χαρακτηρίζει το χιούμορ της και η θετική πλευρά που βλέπει τα πράγματα. Φέτος η Σμαράγδα Καρύδη μεταμορφώνεται στην πρωταγωνίστρια από τις Μάγισσες της Σμύρνης - σε έναν κόντρα ρόλο σε σχέση με τη δική της κοσμοθεωρία. Συναντηθήκαμε στο θέατρο ανάμεσα στις πρόβες της και μου απάντησε σε όλα. Πιστεύει στα μάγια; Στα ζώδια; Έχει πάει ποτέ σε χαρτορίχτρα; Τι είναι για την ίδια το κάρμα; Ίσως είναι η πιο cool οn stage ηθοποιός της γενιάς της.
Κατίνα. Κόντρα ρόλος είπες στη συνέντευξη Τύπου. Γιατί;
Ήσουν εκεί;
Όχι αλλά τη διάβασα, είμαι φίλη σου. (γέλια)
Καταρχάς είναι μια γυναίκα που δεν έχει καμία σχέση με εμένα, ούτε εμφανισιακά, ούτε σαν καταγωγή… Και γιατί είναι κόντρα ρόλος; Στο βιβλίο περιγράφεται ως ένα τέρας ασχήμιας. Εδώ δεν το έχουμε τονίσει, ούτε έχω κάνει κάτι ιδιαίτερο, έχω αγριέψει γενικώς με την περούκα αλλά δε λέμε ότι είναι μια πολύ άσχημη γυναίκα. Είναι μια πολύ φτωχή γυναίκα, που ξεκινάει από τα βάθη της Καππαδοκίας.
Κατατρεγμένη…
Ναι, κατατρεγμένη, ένα τίποτα. Και με τα μάγια, με τη βοήθεια της μάνας της και της Αττάρτης, καταφέρνει να πάρει τους καλύτερους άντρες στη Σμύρνη και να γίνει η πιο σπουδαία κυρά της Σμύρνης. Ε, τώρα τι σχέση μπορεί να έχει αυτό με εμένα, εσύ τι λες; Καταρχάς δεν πιστεύω στα μάγια.
Σε αυτό ήθελα να καταλήξω, ότι ο κόντρα ρόλος δεν είναι μόνο αυτό.
Όχι.
Έχεις πάει ποτέ σε χαρτού;
Μου τα ‘χουν πει τα χαρτιά, φίλες μου που τα λένε.
Κι έχουν βγει;
Άλλα ναι, άλλα όχι, τώρα τι να σου πω; Δε θυμάμαι. Την ώρα που μου τα λένε, μου αρέσει. Και τον καφέ μου ‘χει πει φίλη μου και τα χαρτιά. Αυτή η φίλη μου βέβαια, όταν της είπα ότι θα παίξω τον ρόλο, ενθουσιάστηκε! Εγώ με όλο αυτό το μεταφυσικό δεν έχω καμία σχέση όπως ξέρεις και γι’ αυτό δεν έχω πάει ποτέ να μου τα πουν, να πληρώσω δηλαδή. Το θεωρώ παπατζιλίκι αυτό, μεγάλη κοροϊδία. Από φίλες μου αρέσει να τα ακούω αλλά δε μπορώ να τα πάρω και στα σοβαρά. Ούτε και να τα προτείνω στον κόσμο βέβαια. Η εποχή που ζούμε είναι λίγο παράξενη. Υπάρχει κόσμος που αντί να χρησιμοποιήσει την ιατρική, χρησιμοποιεί ματζούνια ή μαγικά. Και εκεί τα πράγματα μπορεί να γίνουν επικίνδυνα, γι’ αυτό δεν τα προτείνω καθόλου.
Από την άλλη υπάρχει και μια τάση τώρα που ο κόσμος αντί να στραφεί στην ιατρική στρέφεται και προς την εκκλησία. Πιστεύεις ότι αυτό συμβαίνει γιατί ο κόσμος ζει μία τόσο μεγάλη κρίση και θέλει κάπου να πιστέψει;
Κοίταξε, η πίστη είναι κάτι που έχει ανάγκη ο άνθρωπος ούτως ή άλλως. Το να στραφείς στην εκκλησία επειδή δεν έχεις απαντήσεις ούτως ή άλλως στο ερώτημα «πού πάμε;» ή «γιατί ερχόμαστε» ή «τί σκοπό έχουμε στη ζωή» δε μου φαίνεται παράλογο. Μου φαίνεται πολύ νορμάλ. Το θέμα είναι να μην είσαι θρησκόληπτος και μανιακός και να μην αντικαταστήσεις καίρια πράγματα στη ζωή σου, λόγω αυτού. Αν δηλαδή, αντί να πας στο γιατρό όταν έχεις καρκίνο, να πας στον πνευματικό να σου ανάψει μια λαμπάδα. Γιατί γίνεται και αυτό. Έχει αρχίσει μια τρέλα. Το να ανάψεις και μια λαμπάδα είναι δικό σου και προσωπικό θέμα, δεν μπορείς όμως να το βλέπεις σαν κάτι που θα σε θεραπεύσει.
Στο κάρμα πιστεύεις;
Δεν ξέρω τι θα πει κάρμα, πεπρωμένο. Πιστεύω γενικά στην προσπάθεια και στο ότι οι άνθρωποι μπορούμε να αλλάζουμε τα πράγματα και ότι μπορούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να τα αλλάζουμε. Το κάρμα και το πεπρωμένο μου φαίνονται μοιρολατρεία! (γέλια)
Σε καταστάσεις που έχεις ζοριστεί στη ζωή σου, από που αντλείς δύναμη και πώς το διαχειρίζεσαι;
Όταν ζορίζομαι στη ζωή μου προσπαθώ να δω την αστεία πλευρά των πραγμάτων, γιατί γενικά νομίζω ότι έχει να κάνει με το πώς θα τα δεις τα πράγματα. Άμα γελάσεις δηλαδή με κάτι άσχημο που σου συμβαίνει, κάποια στιγμή θα περάσει. Ελπίζω! Τι να πώ κι εγώ!
Eίναι ένα βιβλίο που έχει διαβαστεί πολύ από το ελληνικό κοινό και έχει υπάρξει και πετυχημένο σήριαλ, απέναντι από το Παρά Πέντε. Σε άγχωσε καθόλου ως θεατρική απόδοση;
Γενικά όταν υπάρχει προσδοκία, έχεις μια παραπάνω ευθύνη. Πάντα. Όταν ο άλλος έρχεται και δε ξέρει τι θα δει στο θέατρο γιατί παρουσιάζεται ένα καινούριο έργο, ένα τελείως άφθαρτο πράγμα, δεν υπάρχει προσδοκία και έτσι είναι πιο αγνός. Εδώ, σίγουρα οι άνθρωποι, και ειδικά αυτοί που έχουν αγαπήσει το μυθιστόρημα, έρχονται με μια προσδοκία να δουν κάτι συγκεκριμένο. Και είναι και πάρα πολύ δύσκολο να τους αλλάξεις, γιατί στο μυθιστόρημα αφήνεις την φαντασία σου να καλπάζει κατά πώς θέλει και μπορείς να φτιάξεις οτιδήποτε, ενώ εδώ είναι περιορισμένα τα μέσα, είμαστε πραγματικοί, δυστυχώς (γελάει). Εντάξει, το θέμα είναι να φύγεις από το βιβλίο και να δεις ότι το θέατρο είναι άλλη γλώσσα, δεν μπορείς να κρατήσεις όλα τα γεγονότα ενός ογκώδους μυθιστορήματος μέσα σε μια παράσταση, πρέπει να διαλέξεις συγκεκριμένα γεγονότα, πρέπει να κάνεις focus κάπου αλλού.
Το βιβλίο πριν σου μιλήσουν για το ρόλο, το είχες διαβάσει;
Όχι, το διάβασα μετά.
Το σήριαλ που παιζόταν απέναντί σου το είχες δει;
Ούτε το σήριαλ είχα δει, αλλά ήξερα για τι πράγμα μιλάμε. Η εποχή που παιζόταν ήταν όταν έκανα το Παρά Πέντε. Που σημαίνει ότι είχα και θέατρο και δεκάωρα γυρίσματα. Όχι άλλο σήριαλ, ούτε το Παρά Πέντε δεν προλάβαινα να δω (γέλια) Τίποτα. Όμως, παρόλο που δεν το είχα δει, ήξερα περί τίνος πρόκειται, είχα ακούσει, γιατί έχει και έναν μύθο που το κυνηγάει αυτό το βιβλίο και το σίριαλ μαζί. Υπάρχουν και αυτοί που δεν το έχουνε διαβάσει, ξέρουνε για τι πράγμα μιλάει. Και μου φάνηκε πολύ γοητευτικό, να καταπιαστώ με έναν τέτοιο κόσμο και μια τέτοια εποχή, και δη τη Σμύρνη.
¨Εχεις πάει στη Σμύρνη;
Δεν έχω πάει, όχι. Έχω πάει στην Κωνσταντινούπολη, που τη θεωρώ μια από τις ωραιότερες πόλεις που υπάρχουν, δε ξέρω τώρα πώς είναι η Σμύρνη. Νομίζω την έχουν χαλάσει από ό,τι μου έχουν πει. Αλλά η Σμύρνη για τους Έλληνες, ενώ δεν υπάρχουν επιζώντες πια, έχει τέτοια φόρτιση και τους δημιουργεί τέτοια συγκίνηση. Είναι μια πατρίδα που τώρα είναι χαμένη για πάντα. Θέλω πολύ να πάω. Τους το είχα πει να πάμε, όλοι μαζί από τις πρόβες, όλο το team. Δεν τα καταφέραμε τελικά
Πώς είναι να έχεις όχι μόνο τον σκηνοθέτη αλλά και την Μάρα Μεϊμαρίδη, την συγγραφέα του βιβλίου, δίπλα σου; Η συνύπαρξη συγγραφέα και σκηνοθετη είναι σπάνιο στις πρόβες.
Κοίταξε, ήρθε η Μάρα σε κάποιες πρόβες, αλλά δεν αισθάνθηκα ότι είναι παρεμβατική αντίθετα πολύ υποστηρικτική. Δε σου δημιουργούσε καθόλου το άγχος ότι «αχ τώρα ήρθε η Μάρα, ποιος ξέρει τι θα πει». Ήταν πάρα πολύ σωστή. Κι εγώ τώρα τη γνώρισα, δεν την ήξερα τη γυναίκα. Τη θυμάμαι που έβγαινε στην τηλεόραση παλιά, τότε με το σήριαλ είχε μεγάλη δημοσιότητα.
Τη ρώτησες αν υπάρχουν βιογραφικά στοιχεία;
Μα η Κατίνα είναι θεία της. Εγώ πήγα στο σπίτι της Κατίνας στην Αίγινα.
Έχει σπίτι η Κατίνα στην Αίγινα;
Ναι! Που βρέθηκαν τα ημερολόγια! Και το καλοκαίρι όπως ξέρεις ήμουνα στην Αίγινα, πήρα τη Μάρα και της λέω, «θέλω να δω το σπίτι», μένει η μάνα της εκεί, κάνει διακοπές. Και μίλησα με τη μαμά της, πήγα, είχα ανεβάσει και κάτι stories στο Instagram από το σπίτι, που μου 'πε «Από εκεί κάτω βρήκα τα ημερολόγια της Κατίνας, κάτω από τη σκάλα».
Πώς μπορεί ο χαρακτήρας της Κατίνας να ιδωθεί μέσα από το πρίσμα της γυναικείας χειραφέτησης;
Δεν έχω ιδέα. Ούτως ή άλλως, όλα αυτά είναι ιδεολογήματα. Εγώ παίρνω ένα έργο που έχει συγκεκριμένες ατάκες. Και συγκεκριμένες σκηνές. Δεν μπορώ να πάρω ιδεολογήματα να του φορέσω, με πάει το κείμενο στο τι θα παίξω, δε με πάει το απ' έξω στο κείμενο και το τι θα μπορούσε να είναι. Οπότε στο έργο που μου εδόθη εμένα, που στην πραγματικότητα θα μπορούσα και το βιβλίο να μην είχα διαβάσει, καλούμαι να υπηρετήσω το συγκεκριμένο κείμενο, του Σταμάτη Φασουλή. Εκεί πέρα δε ξέρω. Εκεί οι γυναίκες είναι πολύ χειριστικές. Εγώ σιχαίνομαι να είμαι χειριστική. Εμένα μου αρέσει να είμαι ειλικρινής, να είμαι αυτή που είμαι, έχω βέβαια την ευκαιρία και τη χαρά να ζω σε μια εποχή που μπορώ να το κάνω. Γιατί αν ζούσα δύο αιώνες πίσω, θα αισθανόμουν μάλλον φοβερή καταπίεση, μπορεί να το είχα δεχτεί να ήταν έτσι. Ήταν αναγκαίο να είναι οι γυναίκες τότε έτσι. Δεν υπήρχε τρόπος να είναι αλλιώς.
Ο μικρόκοσμός τους το σπίτι και η γειτονιά…
Ναι. Απόλυτα εξαρτημένες από τον άντρα και ποιά είναι η θέση τους στην κοινωνία από το ποιός είναι ο άντρας τους. Εμείς ευτυχώς δεν το 'χουμε αυτό. Μπορούμε και παιδιά να κάνουμε μόνες μας, και λεφτά να βγάλουμε μόνες μας, και οτιδήποτε να κάνουμε μόνες μας. Τους άντρες τους έχουμε επειδή τους θέλουμε (γελάει). Άμα δεν τους θέλουμε, δεν τους έχουμε. Η κοινωνία εκεί είναι πολύ διαφορετική. Και την Κατίνα δεν μπορώ να τη δω ξέχωρη, πρέπει να τη δω ενταγμένη μέσα σε αυτό.
Ποιο θεωρείς το πιο γοητευτικό κομμάτι μέσα στον ρόλο της Κατίνας;
Μου αρέσει γιατί έχει πολλά πρόσωπα. Είναι πολύ γοητευτικό το ότι κατάλαβα κάποια στιγμή ότι είναι μια γυναίκα που έχει άλλο πρόσωπο με τη μάνα της, άλλο πρόσωπο για την Αττάρτη, που τη σέβεται απόλυτα και είναι σα μωρό με εκείνη, και άλλο πρόσωπο με τους άντρες. Τους άντρες τους τρελαίνει, τους χειρίζεται. Είναι πολύ γοητευτικό να έχεις στο θέατρο να παίξεις ένα πρόσωπο που έχει πολλά πρόσωπα.
Είναι η η πρώτη φορά που συνεργάζεστε με τη Μίρκα Παπακωνσταντίνου και τη Μαρία Καβογιάννη. Πώς νιώθεις;
Η Μίρκα είναι θεά και σαν Αττάρτη, και σαν άτομο, και σαν ηθοποιός, και στο καμαρίνι - δεν υπάρχει η Μίρκα. Το ήξερα, το είχα ακούσει, την έβλεπα, της μιλούσα - γιατί την ξέρω από μικρή - με πήγαινε η μαμά μου κι έβλεπα παραστάσεις στο ελεύθερο θέατρο, αλλά δεν είχα συνεργαστεί μαζί της. Δεν υπάρχει άνθρωπος που δεν τη λατρεύει. Είναι μαμά και μπαμπάς, μαζί. Όπως και με την Μαρία Καβογιάννη είναι σα να έχουμε ξανασυνεργαστεί . Νιώθω πολύ μεγάλη οικειότητα με τη Μαρία και μεγάλη συγγένεια. Ίσως λόγω της Βίκυς Σταυροπούλου και της Ελισσάβετ Κωσταντινίδη, με τόσες ωραίες ιστορίες που έχω ακούσει, αλλά και από τον Θοδωρή που έκαναν ένα σήριαλ μαζί… Γενικά με τη Μαρία ήθελα πάντα να δουλέψω.
Παίζει ρόλο το «καλό καμαρίνι»;
Όχι μόνο στο καμαρίνι, είναι πολύ καλοί ηθοποιοί. Εντάξει, μπορεί να έχεις καλό καμαρίνι και στη σκηνή να κάνουνε μπαρούφες ο ένας στον άλλο. Είναι πολύ σημαντικό να είναι όλοι καλοί.
Πόσες ώρες χρειάζεσαι για την προετοιμασία;
Κοίταξε να δεις, δεν έχω τρομερή προετοιμασία στην πραγματικότητα, γιατί την περούκα τη φτιάχνουν τα κορίτσια οπότε εγώ έχω να τη στερεώσω καλά και να τη σουλουπώσω. Αλλά μου αρέσει να έρχομαι στο θέατρο νωρίς. Και σε πράγματα που δεν είχα προετοιμασία, πάντα ερχόμουν νωρίς. Ηρεμώ, μ’ αρέσει να μπαίνω σε αυτό το κλίμα, να βάφομαι με την ησυχία μου. Κάποιοι έρχονται την ώρα που χτυπάει πρώτο και δεύτερο κουδούνι και τρέχουν να βάλουν τα παπούτσια τους. Εγώ θέλω τον χρόνο μου.
Mega και μαύρο;
Κλείνει τελικά, τι γίνεται; Δε μου αρέσει το μαύρο καθόλου, απλά τώρα δεν έχω παρακολουθήσει τελευταία τι έχει γίνει. Μου είχαν πει ότι θα είναι οριστικό και θα πέσει τελικά, αλλά επειδή το έχω ακούσει κι άλλες φορές, δεν έχω καταλάβει.
Θα ήθελες να βρεθεί κάποιος επενδυτής;
Πώς δε θέλω. Στο Mega, πέρα από το ότι κι εγώ προσωπικά έκανα επιτυχίες και πράγματα που μόνο καλές αναμνήσεις θα έχω, ήταν σημείο αναφοράς στη τηλεόραση, δεν ήταν ένα τυχαίο κανάλι. Και τον πήχη ανέβασε, κι έδωσε και ένα στίγμα πραγμάτων που δεν υπάρχει πια. Έχω δύο χρόνια δε, που δεν ανοίγω την τηλεόραση, που κάτι έχω πάθει, δεν τη μπορώ καθόλου, τη ξεχνάω. Ήμουν πιο τηλεορασάκιας. Ξύπναγα το πρωί και για να πιω καφέ και να πάρω τηλέφωνα, έπαιζε με κλειστή φωνή, πάντα έπαιζε, όλη μέρα έπαιζε. Τώρα δεν την ανοίγω ποτέ.
Πώς σου φαίνεται ότι τα πιτσιρίκια είκοσι-εικοσι δύο ετών, τα οποία δεν βλέπουν τηλεόραση, παρακολουθούν όμως φανατικά το Παρά Πέντε; Κάτι σαν το μητρικό γάλα... (γέλια)
Σαν τη Βουγιουκλάκη, που μεγαλώνει γενιές και γενιές (γελάει). Έτσι είναι και το Παρά Πέντε. Ναι, το ξέρω. Και κάνει τρομερά νούμερα. Σε ένα Mega που σέρνεται, που δεν είχε διοίκηση, δεν είχε υπαλλήλους, δεν είχε τίποτα, και το Παρά Πέντε ήταν πρώτο. Τι να σου πω, ήταν ευτυχισμένη στιγμή και για εμάς. Με τι να το συγκρίνω; Δεν ξέρω. Θεωρώ ότι είμαι τυχερή που το έκανα, μου χάρισε τρομερά πράγματα και υλικά, με πήγε παρακάτω και βέβαια πέρασα πολύ ωραία.
Την έξαρση θεατρικών παραστάσεων, παρά την κρίση, τόσοι θίασοι, από street theaters μέχρι home theaters, πως την ερμηνεύεις;
Σήμερα έδινα μια συνέντευξη και μου είπε η δημοσιογράφος ότι οι παραστάσεις της χρονιάς είναι 1.290! Δεν πληρώνονται βέβαια σε όλες αυτές τις παραστάσεις. Είναι πολλές ομάδες που τις κάνουν έτσι εκ των ενώντων, μοιράζονται ένα χαρτζιλίκι, βάζουν κι από τη τσέπη τους, μπορεί να βάζει κι ο μπαμπάς τους. Άλλα που γίνονται με πιο επαγγελματικούς όρους. Πώς θα μπορούσαν κιόλας να πληρώνονται 1.290 παραστάσεις; Πόση ζήτηση πρέπει να υπάρχει από το κοινό;
Θέλει ο κόσμος να εκφραστεί;
Καταρχάς έχει μείνει ένα μεγάλο δυναμικό ηθοποιών που δεν κάνει πια τηλεόραση. Οπότε αναγκαστικά στρέφεται στην πηγή, που είναι το θέατρο. Δεν ξέρω αν έχει σχέση και η κρίση με αυτό, ή ότι μπορείς απλά να το κάνεις. Όπως και με το Youtube, που κάποιος ξεκινάει να παίζει ένα τραγούδι και δεν έχει ανάγκη το μεσάζοντα, ούτε την εταιρεία, ούτε το δημοσιογράφο. Το ανεβάζει στο Youtube και από εκεί μπορεί να γίνει σταρ πρώτου μεγέθους, μόνος του. Μπορεί να λειτουργεί έτσι με τις ομάδες. Να λες θα κάνω εγώ με τους φίλους μου αυτό που ξέρω να κάνω και μπορεί κάποιος να με δει από εκεί και να με πάρει στο Εθνικό. Να παίξω στην πειραματική και να πάω στη Στέγη. Ευτυχώς φέτος ξεμύτισαν κάτι σήριαλ.
Άρα το Do It Yourself σε όλες τις εκφάνσεις.
Ναι. Γιατί το ‘χει η εποχή με τα social media, που ο καθένας έχει το δικό του περιοδικό, το δικό του κανάλι. Το δικό του χώρο που μπορεί να εκφραστεί.
Εσύ άργησες να μπεις στα social media και θυμάμαι πριν τρία χρόνια στο καμαρίνι της Κωνσταντάκη μέσα, το εγκαινιάσαμε. Ποια είναι η σχέση σου τώρα; Σου αρέσει; Βαριέσαι;
Είναι φορές που βαριέμαι και ανεβάζω κάτι που πρέπει, διαδικαστικά, κι άλλες φορές που κάνω πολύ κέφι. Δηλαδή με τους Ολυμπιακούς αγώνες και κάτι άλλες σαχλαμάρες στο σπίτι, είχα όρεξη για αυτά. Το είδα δημιουργικά. Να κάνουμε ένα ταινιάκι κλπ. Τώρα που είχα πολλή δουλειά με τις μάγισσες δεν πολυασχολήθηκα. Γενικά αυτό μ’ αρέσει πάρα πολύ στην εποχή μας. Που δε χρειάζεται μεσάζοντας επί της ουσίας σε τίποτα.
Απαντάς ή δεν απαντάς σε μερικά σχόλια που μπορεί να υπάρξουν;
Σπανίως απαντάω. Αν είναι υβριστικά τους διαγράφω και τους μπλοκάρω. Γιατί να έρθεις να με βρίσεις; Δεν κατάλαβα. Εγώ δεν είμαι και προκλητική.
Υπάρχει μια διαφωνία σε αυτό που λες, λένε « μην απαντάς, μην τους δίνεις τροφή ».
Δεν απαντάω, κάνω μπλοκ. Άμα έχει ο άλλος δηλητήριο να στάξει, πρέπει στη φωτογραφία μου να το κάνει; Να πάει στο σπίτι του.
Ποιο είναι το πιο κουλό που σου έχουν γράψει;
Καλά, πολλά κουλά. Και στο direct μου στέλνουνε, αλλά το direct σπανίως θυμάμαι να το ανοίγω. Αλλά όποτε το ανοίγω, βλέπω ΤΙΣ κουλαμάρες. Τι θέλουν, τι ζητάνε…
Το πιο περίεργο φλερτ; "Θα ‘ρθω στο χώρο σου να σου κάνω μασάζ" ας πούμε; (γέλια)
Κοίτα, στέλνουν πολλοί βίντεο και φωτογραφίες τις οποίες δεν τις ανοίγω, ποτέ. Και γενικά δεν τα ανοίγω. Και μου έχουν πει φίλες μου ότι τους στέλνουν τον εαυτό τους γυμνό. Οπότε εγώ δε θέλω να δει αυτός ότι τον έχω δει γυμνό και έτσι δεν τα βλέπω ποτέ. Οπότε το λέω και από εδώ να το ξέρουν κιόλας, δεν τα ανοίγω.
Ο Θοδωρής, με τα social media…
Ο Θοδωρής είναι πιο παλιός. Όχι στο Instagram, στο Facebook. Γιατί γράφει πολλά κείμενα, δραστηριοποιείται… Έχει εκτεθεί πολλάκις με πολλούς τρόπους. Και στο Twitter αλλά λιγότερο. Πιο πολύ στο Facebook έγραφε τη γνώμη του.
Στο Instagram είναι φρέσκος.
Ναι μεν είναι φρέσκος, αλλά είναι άντρας. Δηλαδή, το ξεχνάει. Ή βγάζει σαχλαμάρες. Είναι άντρας. Δεν τα πολυπροσέχει. Αλλά η νέα γενιά - επειδή έχω φίλους εικοσιτριάχρονους - το χειρίζεται διαφορετικά. Δε φλερτάρει όπως φλερτάραμε εμείς στα δεκαοκτώ, που πηγαίναμε στα μπαρ και μας κοίταγε ένας από απέναντι. Καθόλου. Δεν κοιτάζονται λέει ποτέ. Είναι στα social media η μούρη τους και μπορεί να κάθονται δίπλα και να επικοινωνούνε μέσω Tinder, Facebook, Instagram και δε μιλάνε. Τα κάνουν όλα μέσα από εκεί. Είχες δει ένα ωραίο ταινιάκι που είναι μια γκόμενα και βρίσκει έναν τύπο που δεν έχει κανένα social media και οι φίλες της αρχίζουν και τρελαίνονται ότι είναι psycho, δεν είναι νορμάλ, δεν έχει Facebook, δεν τον βρίσκουν στο Facebook, δεν έχει Instagram, δεν έχει Twitter, δεν έχει τίποτα.
Είναι “ύποπτoς?” (γέλια)
Είναι κανονικός. Δεν κοιτάει το κινητό, απλά πίνει τον καφέ του και αρχίζουν και τρελαίνονται πως είναι psycho. Ότι θα τη σκοτώσει, ότι δεν είναι νορμάλ άνθρωπος. Πάρα πολύ ωραίο ταινιάκι.
Θεωρείς πως η εξάρτηση από τα social εμπεριέχει και έλλειψη συναισθηματικής σύνδεσης;
Δε ξέρω. Κάθε γενιά έχει τα δικά της… Μπορεί να ακουγόμαστε και λίγο σαν τους γονείς μας, που λέγαν «α, οι νέοι…». Το σκέφτομαι κι αυτό. Από την άλλη έχω την εντύπωση ότι δημιουργείται ένα νέο είδος ανθρώπου. Ότι είναι μια μεταβατική περίοδος για την ανθρωπότητα.
Υπάρχει κίνημα στην Αμερική τώρα, που είναι εκτός social. Ότι αυτό είναι το εναλλακτικό, το σωστό. Το «δεν έχω social».
Γίνεται κι αυτό. Όπως κόψανε το κρέας, τώρα θα κόψουν τα social.
Κρέας τρως;
Τρώω, αλλά το έχω ελαττώσει. Δεν είμαι ούτε vegetarian, ούτε τίποτα. Το έχω ελαττώσει γιατί νομίζω ότι το μπούχτισα, ήμουν πολύ κρεατοφάγος και τώρα προτιμάω να τρώω ψάρια. Μπορεί σιγά σιγά να γίνω pescaterian.
Noμίζω τις έχουμε τις 500 λέξεις.
Άλλη μια λέξη, 501, σ’αγαπώ.
Οι Μάγισσες της Σμύρνης παίζονται στο Θέατρο Παλλάς, από 10 Οκτωβρίου 2018, σε σκηνοθεσία Σταμάτη Φασουλή. Πρωταγωνιστούν οι: Σμαράγδα Καρύδη, Μαρία Καβογιάννη, Μέμος Μπεγνής, Ηλίας Μελέτης και η Μίρκα Παπακωνσταντίνου στο ρόλο της Μάγισσας Αττάρτης.
Η Σμαράγδα Καρύδη στο καμαρίνι της
Για τον ρόλο της ως Κατίνα: Μου αρέσει γιατί έχει πολλά πρόσωπα
Η Σμαράγδα Καρύδη στη προετοιμασία της ως Κατίνα στη θεατρική παράσταση Μάγισσες της Σμύρνης
