«Οι άνδρες μας κορόιδευαν»: Μία φοιτήτρια από την Καμπούλ για όσα βίωσε

Μία φοιτήτρια από την Καμπούλ έζησε κάθε λεπτό της εισβολής των Ταλιμπάν στην πατρίδα της. Είδα τα τρομοκρατημένα πρόσωπα των γυναικών – ήταν κι η ίδια μία από εκείνες. Μαζί με το φόβο, κοίταξε κατάματα τους άνδρες που χαίρονταν με αυτήν την κατάσταση.

«Είναι οι τελευταίες σας μέρες έξω στους δρόμους», άκουσε κάποιον να λέει.

TRUE STORIES

«Θα χάσουμε τα πάντα»: Όσα πρέπει να ξέρετε για την κατάσταση στο Αφγανιστάν

Παρακάτω, θα δείτε όσα βίωσε, όπως τα αφηγήθηκε στην Guardian.

Ήταν νωρίς το πρωί της Κυριακής και πήγαινα στο πανεπιστήμιο για μάθημα, όταν μια ομάδα γυναικών βγήκε τρέχοντας από τις γυναικεία εστία. Ρώτησα τι συνέβαινε και μία από αυτές μου είπε πως η αστυνομία εκκένωνε το μέρος επειδή οι Ταλιμπάν είχαν εισέλθει στην Καμπούλ και θα χτυπούσαν κάθε γυναίκα που δεν φορούσε burqa.

Όλες μας θέλαμε να γυρίσουμε σπίτι, αλλά δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα ΜΜΜ. Οι περαστικοί οδηγοί δεν μας άφηναν να μπούμε στα αυτοκίνητά τους επειδή δεν ήθελαν να αναλάβουν την ευθύνη της μεταφοράς μιας γυναίκας.  Η κατάσταση ήταν ακόμα χειρότερη για τις γυναίκες της εστίας, οι οποίες είναι από περιοχές έξω από την Καμπούλ και ήταν φοβισμένες και σε σύγχυση σχετικά με το που έπρεπε να πάνε.

Στο μεταξύ οι άντρες που βρίσκονταν τριγύρω κορόιδευαν τις γυναίκες τα κορίτσια, κάνοντας πλάκα εις βάρος του τρόμου μας. «Πηγαίνετε να βάλετε το chadari σας», φώναζε ένας. «Είναι οι τελευταίες σας μέρες έξω στους δρόμους», είπε ένας άλλος. «Θα παντρευτώ τέσσερις από εσάς σε μια μέρα», πρόσθεσε ένας τρίτος.

Με το κλείσιμο των κυβερνητικών γραφείων, η αδερφή μου χρειάστηκε να τρέξει για χιλιόμετρα κατά μήκος της πόλης μέχρι να φτάσει σπίτι. «Έκλεισα με μεγάλο πόνο τον υπολογιστή που με βοηθούσε να εξυπηρετώ τους ανθρώπους μου και την κοινότητά μου εδώ και τέσσερα χρόνια», είπε. «Άφησα το γραφείο μου με δάκρυα στα μάτια και είπα αντίο στους συναδέλφους μου. Ήξερα πως ήταν η τελευταία μέρα της δουλειάς μου».

Έχω σχεδόν ολοκληρώσει, ταυτόχρονα, δύο πτυχία σε δύο από τα καλύτερα πανεπιστήμια του Αφγανιστάν. Θα έπρεπε να αποφοιτήσω τον Νοέμβριο από το American University of Afghanistan και το Kabul University, αλλά σήμερα το πρωί πέρασαν όλα μπροστά από τα μάτια μου.

Εργάστηκα για τόσες μέρες και νύχτες προκειμένου να γίνω το άτομο που είμαι σήμερα, και αυτό το πρωινό, όταν έφτασα σπίτι, το πρώτο πράγμα που κάναμε εγώ και οι αδερφές μου ήταν να κρύψουμε τις ταυτότητές μας, τα πτυχία και τις διαπιστεύσεις μας. Μας συνέτριψε. Γιατί πρέπει να κρύψουμε τα πράγματα για τα οποία θα έπρεπε να είμαστε περήφανες; Πλέον στο Αφγανιστάν δεν μας επιτρέπεται να μας ξέρουν ως τους ανθρώπους που είμαστε.

Ως γυναίκα, νιώθω ως το θύμα αυτού του πολιτικού πολέμου που ξεκίνησαν οι άντρες. Νιώθω πως δεν μπορώ πλέον να γελάσω δυνατά, να ακούσω τα αγαπημένα μου τραγούδια, να συναντήσω τους φίλους μου στο αγαπημένο μας καφέ, να φορέσω το αγαπημένο μου κίτρινο φόρεμα ή ροζ κραγιόν. Και δεν μπορώ πλέον να πάω στη δουλειά μου ή να τελειώσω το πτυχίο μου στο πανεπιστήμιο, για το οποίο εργάστηκα χρόνια.

Λάτρευα να φτιάχνω τα νύχια μου. Σήμερα, στον δρόμο μου για το σπίτι, κοίταξα το κέντρο ομορφιάς που συνήθιζα να κάνω μανικιούρ. Η μπροστινή βιτρίνα, που ήταν διακοσμημένη με όμορφες φωτογραφίες κοριτσιών, είχε βαφτεί μέσα στη νύχτα.

Το μόνο που μπορούσα να δω γύρω μου ήταν τα τρομαγμένα πρόσωπα των γυναικών και άσχημα πρόσωπα ανδρών που μισούν τις γυναίκες, που δεν τους αρέσει όταν οι γυναίκες μορφώνονται, δουλεύουν και έχουν ελευθερία. Το πιο θλιβερό για μένα, ήταν εκείνοι που έδειχναν χαρούμενοι και κορόιδευαν τις γυναίκες. Αντί να στέκονται στο πλευρό μας, στηρίζουν τους Ταλιμπάν και τους δίνουν ακόμα περισσότερη δύναμη. 

Οι Αφγανές γυναίκες θυσίασαν πολλά για την περιορισμένη ελευθερία που είχαν. Ως ορφανή, ύφαινα χαλιά απλά για να έχω πρόσβαση στην εκπαίδευση. Αντιμετώπισα πολλές οικονομικές δυσκολίες, αλλά είχα πολλά σχέδια για το μέλλον μου. Δεν περίμενα πως τα πάντα θα κατέληγαν έτσι.

Τώρα φαίνεται πως θα πρέπει να κάψω όλα όσα κατάφερα στα 24 χρόνια ζωής μου. Το να έχω ταυτότητα ή βραβεία από το American University είναι ένα ρίσκο τώρα. Ακόμη κι αν τα κρατήσουμε, δεν θα μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε. Δεν υπάρχουν δουλειές για εμάς στο Αφγανιστάν.

Όταν οι επαρχιακές πόλεις άρχισαν να καταρρέουν η μία μετά την άλλη, σκεφτόμουν τα όμορφα κοριτσίστικα όνειρά μου. Οι αδερφές μου κι εγώ δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε τη νύχτα, γιατί θυμόμασταν τις ιστορίες που μας έλεγε η μητέρα μας, για την περίοδο των Ταλιμπάν και το πώς συμπεριφέρονταν στις γυναίκες.

Δεν περίμενα πως θα μας στερούσαν, ξανά, όλα τα βασικά μας δικαιώματα και θα γυρίζαμε πίσω 20 χρόνια. Δεν περίμενα πως μετά από 20 χρόνια αγώνων για τα δικαιώματα και την ελευθερία μας, θα έπρεπε να ψάχνουμε burqas και να κρύβουμε την ταυτότητά μας.

Κατά τους τελευταίους μήνες, ενώ οι Ταλιμπάν έπαιρναν τον έλεγχο στις επαρχιακές πόλεις, εκατοντάδες άνθρωποι εγκατέλειψαν τα σπίτια τους και ήρθαν στην Καμπούλ για να σώσουν τις κόρες και τις συζύγους τους. Ζουν στα πάρκα ή στους δρόμους. Ήμουν μέλος μιας ομάδας μαθητών του American University που προσπαθούσαμε να τους βοηθήσουμε συγκεντρώνοντας δωρεές χρημάτων, φαγητού και άλλων αναγκαίων ειδών, τα οποία και τους μοιράζαμε.

Δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω ακούγοντας τις ιστορίες κάποιον οικογενειών. Κάποιοι είχαν χάσει τον γιο τους στον πόλεμο και δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν το κόμιστρο του ταξί για την Καμπούλ, οπότε αναγκάστηκαν να δώσουν την νύφη τους με αντάλλαγμα την μετακίνησή τους. Πώς γίνεται η αξία μιας γυναίκας να ισοδυναμεί με το κόστος ενός ταξιδιού;

Έτσι σήμερα, όταν άκουσα πως οι Ταλιμπάν είχαν φτάσει στην Καμπούλ, ένιωσα πως θα γινόμουν σκλάβα. Μπορούν να παίξουν με τη ζωή μου όπως θέλουν.

Έχω εργαστεί επίσης ως δασκάλα σε ένα κέντρο μάθησης της αγγλικής γλώσσας. Δεν αντέχω να σκέφτομαι πως δεν θα μπορώ πλέον να σταθώ μπροστά σε μια τάξη, να μαθαίνω στα παιδιά να τραγουδούν την αλφαβήτα. Κάθε φορά που θυμάμαι πως οι πανέμορφες μικρές μου μαθήτριες θα πρέπει να διακόψουν την εκπαίδευσή τους και να μείνουν στα σπίτια τους, αρχίζω να κλαίω.

πηγή φωτογραφίας: Getty/Ideal Image

Δείτε ακόμη: Δυνατές φωτογραφίες που περιγράφουν τη γυναικεία κακοποίηση