Ο δάσκαλος που έγραψε το "Αγαπητοί γονείς έχετε μαύρα μεσάνυχτα" έχει απόλυτο δίκιο

Εδώ και λίγες μέρες, μαζί με το κλείσιμο το σχολείο κυκλοφορεί ένα σημείωμα, ένα μήνυμα, ενός δασκάλου φυσικής αγωγής, του Γιώργου Χρηστινίδη, ο οποίος, δεν κάνει τίποτε παραπάνω από το να καταγράψει τα αυτονόητα. Και να τοποθετήσει τα πράγματα στη βάση που πρέπει. Αν γυρίσουμε πίσω στην ημέρα των βαθμών των παιδιών μας, πόσοι από εμάς, μέσα στον πιεσμένο χρόνο μας, ανάμεσα στις ατελείωτες ουρές, μιλήσαμε με τους δασκάλους της γυμναστικής, της μουσικής ακόμα και των αγγλικών ή της δεύτερης γλώσσας. Αν όχι, κανείς από εμάς, δυστυχώς ελάχιστοι. Σε αυτά τα μαθήματα, φαίνεται ακόμα πιο έντονα η αλληλεπίδραση των παιδιών μεταξύ τους. Το ταλέντο τους, η κλίση τους,  ο χαρακτήρας τους μέσα στο σύνολο. Και όμως, ενώ μας ενδιαφέρει το παιδί μας να είναι χαρούμενο, υγιές, να είναι δημιουργικό, να έχει φίλους, τους ανθρώπους που βρίσκονται μαζί τους για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τις περισσότερες φορές, τους προσπερνάμε. Θέλω να πιστεύω όχι συνειδητά, αλλά γιατί υποσυνείδητα, δεν έχουν τοποθετηθεί με την βαρύτητα που πρέπει στα σχολικά χρόνια των παιδιών μας. Όμως, δεν είναι αργά. Η σχολική χρονιά θα ξαναρχίσει και έχουμε όλοι την ευκαιρία να βάλουμε τα πράγματα σε νέες βάσεις. 

Διαβάστε παρακάτω το κείμενο:

Αγαπητοί γονείς έχετε μαύρα μεσάνυχτα!

Γονείς... 

Τελείωσε ακόμη μια σχολική χρονιά, δώσαμε τους τίτλους σπουδών και αποχαιρετίσαμε τους μαθητές για το καλοκαίρι. 21 χρόνια στην υπηρεσία σε Δημοτικά Σχολεία και οι γονείς που ήρθαν να με ρωτήσουν για την παρουσία του παιδιού τους στο μάθημα της Φυσικής Αγωγής όλα αυτά τα χρόνια μετριούνται στα δάχτυλα των χεριών. 7 με 8 γονείς σε 21 χρόνια. 

Ο Εκπαιδευτικός Φυσικής Αγωγής είναι αόρατος τις ημέρες που δίνουμε ελέγχους ή τίτλους σπουδών... κι όμως, θα μπορούσε κάποιος να μου κάνει κάποιες ερωτήσεις όπως:

- Συμμετέχει το παιδί μου στο μάθημα;

- Συνεργάζεται με τα άλλα παιδιά; Μπορεί να συνεργαστεί;

- Μήπως θέλει να είναι πάντα αρχηγός; 

- Μήπως δεν θέλει να είναι αρχηγός;

- Πώς διαχειρίζεται τη νίκη;

- Πώς διαχειρίζεται την ήττα;

- Πότε διαπιστώσατε ότι είναι πιο χαρούμενο;

- Πώς τα πάει με το ρυθμό;

- Είναι κοινωνικό ή απομονώνεται;

- Διαπιστώσατε κάποιο πρόβλημα με την κίνηση;

- Έχει ισορροπία;

- Βάζει στόχους; Επιδιώκει να τους πετύχει;

- Βοηθάει τους άλλους;

- Δέχεται βοήθεια από άλλους;

- Τι προτείνετε για να βελτιωθεί η διατροφή του;

- Πώς θα το πείσω να τρώει φρούτα;

- Πώς θα καταφέρω να κοιμάται περισσότερο; 

Αγαπητοί γονείς, αυτά είναι πράγματα ουσιώδη για την ευτυχία του και την ανάπτυξη του. Δεν έχει σημασία τι θα επιλέξει να κάνει στη ζωή του, έχει σημασία, όμως, να είναι υγιής, ισορροπημένος και ευτυχισμένος σε ό,τι επιλέξει να κάνει.

Τα τελευταία χρόνια βλέπω ενήλικες δύσκαμπτους, αδέξιους, παχύσαρκους, ενήλικες που ντρέπονται - για κάποιο λόγο - να σηκωθούν να χορέψουν, ενήλικες κομπλεξικούς...

Επίσης, κάποιες πολυεθνικές ή μεγάλες εταιρείες έχουν καταλάβει κάτι που αδυνατούν να συνειδητοποιήσουν οι περισσότεροι και στα βιογραφικά των υποψηφίων που τους υποβάλλονται κοιτάζουν αν αυτός, που ζητάει εργασία, έχει ασχοληθεί με κάποιο άθλημα, αν ήταν ομαδικό ή ατομικό, αν συμμετείχε σε κοινές αθλητικές δράσεις, για να δουν αν έχει ηγετικά χαρακτηριστικά, αν μπορεί να συνεργαστεί με άλλους, πως αντιδράει σε συνθήκες πίεσης και πως διαχειρίζεται το θυμό, την οργή, την ήττα, τη νίκη.

Κανείς δεν ενδιαφέρεται αν πήρε 10 ή 9 στον έλεγχο, αν ήταν διμοιρίτης στην παρέλαση ή αν ήταν από την εξωτερική πλευρά για να το βγάλετε καλή φωτογραφία.

Αγαπητοί γονείς... έχετε μαύρα μεσάνυχτα!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!