Κυτταρίτιδα, ετών 7. Ένα νούμερο και μία λέξη τα οποία δεν είναι συμβατά. Kαι δεν πρέπει να είναι συμβατά. Και όμως. Ολοένα και περισσότερα παιδιά στην Ελλάδα δεν είναι απλά στρουμπουλά ή γεμάτα. Είναι παιδιά που έχουν υπερβεί κατά πολύ τον μέσο όρο του φυσιολογικού βάρους.
Η παιδική παχυσαρκία είναι μέσα στα σπίτια μας και εμείς σφυρίζουμε κλέφτικα. Ολοένα και περισσότερες φορές παρατηρώ γύρω κοριτσάκια – δεν ξερω γιατί είναι περισσότερα τα κορίτσια- με πάχος ενήλικης γυναίκας.
Όχι γεμάτα, όχι στρουμπουλά, αλλά με περιφέρεια, με κυτταρίτιδα, με ψωμάκια. Mε πάχος ενήλικου ατόμου εγκλωβισμένο σε παιδικό σώμα. Και όλο περισσότερο παρατηρώ παιδιά που είναι μονίμως με μία χαζομάρα στο χέρι.
Χωρίς πρόγραμμα, χωρίς σταματημό, παιδιά που μασουλάνε συνέχεια και συνήθως το 85% αυτών που μασουλούν είναι βλακείες.
Είναι δυνατόν ένα παιδί να τρώει το πρωί πατατάκια; Είναι δυνατόν ένα παιδί πριν το μεσημεριανό του να φάει ένα γλυκάκι; Θεωρείτε ότι είναι υπερβολικό να μην το κάνει; Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους, αλλά δε νομίζω ότι μας χρειάζονται. Είναι δίπλα μας, γύρω μας, είναι εμείς. Η Ελλάδα έχει τα υψηλότερα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας στην Ευρώπη. Περίπου ένα στα πέντε είναι παχύσαρκο.
Όσο αρεστοί και αν θέλουμε να είμαστε στα παιδιά μας, όσο και αν λέμε ότι μπορεί να φταίει ο παππούς και η γιαγιά που τα κρατάνε όσο και αν βρίσκουμε ένα εκατομμύριο δικαιολογίες το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Παιδιά που αργά ή γρήγορα θα αποκτήσουν σοβαρά προβλήματα υγείας, παιδιά που νιώθουν άσχημα για το σώμα τους, που ντρέπονται, που δεν μπορούν να ακολουθήσουν στις αθλητικές δραστηριότητες και για όλο αυτό φταίμε εμείς. Και ας τα γράφουμε μπαλέτα και ποδόσφαιρα, μπάσκετ και ρυθμικές για να φτιάξει το σώμα τους. Πώς να φτιάξει αυτό το έρμο το σώμα όταν πριν μπει και αφού βγει από την δραστηριοτητα μίας ώρας είμαστε εκεί να τα μπουκώσουμε με κάτι.
Και δεν λέει κανείς να τρώνε κινόα, βραστά λαχανικά και μαύρα μακαρόνια. Ένα φυσιολογικό διατροφολόγιο να έχουν. Και ένα γλυκάκι μέσα στη μέρα θα φάνε και τα τσιπς του βλέποντας μία ταινία και τίποτε δεν χρειάζεται να στερηθούν και να ζηλέψουν. Παιδιά είναι. Αλλά με μέτρο. ( Πώς προσπαθούμε να κάνουμε με τα ηλεκτρονικά; Χμ... Ε, κάπως έτσι!)
Ξέρετε στην ίδια έρευνα που μας έβγαλε πρωταθλητές ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ), τα χαμηλότερα ποσοστά παιδικής παχυσαρκίας, από 5% έως 9% του συνόλου των παιδιών, υπάρχουν σε Γαλλία, Νορβηγία, Ιρλανδία, Λετονία και Δανία. Και αυτό γιατί; Οχι γιατί "έλα μωρέ αυτοί είναι «κρύοι» δεν ξέρουν από καλή ζωή δεν ξερουν από μεράκι" αλλά γιατί κάνουν προσπάθεια στοχευμένη και συνολική για την μείωση της παιδικής παχυσαρκίας. Και ως πολίτες και ως κράτος. Πώς γίνεται αυτό; Πιο απλός τρόπος δεν υπάρχει. Αύξηση φρούτων και λαχανικών και μείωση γλυκών και αναψυκτικών με ζάχαρη. Και για τους γονείς που έχουν τα παιδιά τους στο σχολείο τους κυλικεία, είναι σημαντικό να γνωρίζετε πως υπάρχουν σαφέστατες εντολές για το τι μπορεί να πουλάει ένα κυλικείο στα παιδιά. Αν παραβαίνει τους κανόνες τότε πρέπει να μιλήσετε με την διεύθυνση του σχολείου ώστε να υπάρξει συμμόρφωση.
Επίσης, έχοντας παιδιά και εγώ σε σχολείο με κυλικείο, η δική μου συμβουλή είναι να προσπαθήσετε να δίνετε περισσότερες φορές την εβδομάδα κολατσιό από το σπίτι και λιγότερες χαρτζιλίκι για να ψωνίσει το παιδί.
