"Ήταν κάτι που ονειρευόμουν από παιδί".
Όταν από μικρή ηλικία είσαι σίγουρος για τον στόχο σου, τότε δεν υπάρχει πιθανότητα να μην τον πετύχεις. Ο Μιχάλης Μουρούτσος ανήκει σε μια σπάνια κατηγορία πρωταθλητών. Πειθαρχία, χαμηλό προφίλ και ήθος είναι τρία στοιχεία που τον χαρακτηρίζουν. Η κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σίδνεϊ, το 2000, κατάφερε να φέρει τις πολεμικές τέχνες στο σπίτι του μέσου Έλληνα. Ο Μιχάλης Μουρούτσος είναι ο πρώτος αθλητής που κατέκτησε το πρώτο χρυσό μετάλλιο στο Tae kwon do, στην νεοσύστατη τότε κατηγορία, στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Σήμερα, έχει αφιερωθεί στην καριέρα του ως προπονητής αλλά και στην οικογένεια του.
Πώς ξεκινήσατε την ενασχόληση σας με το Tae kwon do; Τί σας ενέπνευσε να ασχοληθείτε με το άθλημα αυτό; Είχατε κάποιο πρότυπο;
Το 1987 ενώ όλα τα παιδιά της ηλικίας μου, άρχισαν να ασχολούνται με το μπάσκετ, λόγω της κατάκτησης του Ευρωπαϊκού κυπέλλου από την εθνική μας ομάδα, εγώ μπαινόβγαινα στα video club και έβλεπα ταινίες με τον Bruce Li και το Jackie Chan. Με αφορμή αυτά τα πρότυπα έτυχε να υπάρχει και μια σχολή απέναντι από το σπίτι μου και έτσι άρχισα να ασχολούμαι με το Tae kwon do.
Ποια είναι η κορυφαία στιγμή στην καριέρα σας;
Φυσικά, είναι η κατάκτηση του χρυσού μου μεταλλίου στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, το 2000. Ήταν κάτι που ονειρευόμουν από μικρό παιδί και πιστεύω ότι είναι το όνειρο κάθε μεγάλου αθλητή που ασχολείται με τον πρωταθλητισμό.
Σας στήριξε η Πολιτεία στην τότε προσπάθεια σας, και σήμερα ποια είναι η συμβολή της;
Πριν την κατάκτηση του μεταλλίου η βοήθεια της πολιτείας ήταν σχεδόν μηδαμινή. Βέβαια, επειδή το Tae kwon do διοικείται από ανθρώπους που αγαπάνε το άθλημα, προσπάθησαν να με βοηθήσουν και να με στηρίξουν σε πάρα πολλά πράγματα. Πιστεύω, ότι μας δώσανε τα εφόδια να προετοιμαστούμε στα κατάλληλα μέρη και με τις συνθήκες που θέλαμε. Αλλά όσον αφορά στο να έχουμε κάποια χρήματα ώστε να χρειάζεται να κάνουμε μόνο προπόνηση και να μην δουλεύουμε, δεν υπήρχανε. Από 'κει και πέρα, από την στιγμή που κέρδισα το χρυσό μετάλλιο, κέρδισα ότι προνόμιο μπορεί να έχει ένας ολυμπιονίκης από την χώρα, που αυτό ήταν βάσει του αθλητικού νόμου. Και σήμερα έχω την τύχη και την τιμή να είμαι Υποπλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, κάτι που κέρδισα από την κατάκτηση του μεταλλίου μου.
Τι σημαίνει να είναι κάποιος πρωταθλητής; Τι θυσίες χρειάζονται;
Όταν κάνεις μια προσπάθεια και βάζεις στόχους και φτάνεις αυτούς τους στόχους γίνεσαι πρωταθλητής. Αυτό σε κάνει να αισθάνεσαι πάνω απ' όλα υπερήφανος για τον εαυτό σου, γιατί έφτασες εκεί που ήθελες. Θυσίες χρειάζονται αρκετές, αν μπορούμε να τις χαρακτηρίσουμε θυσίες, γιατί αυτό που κάνεις είναι κάτι που το αγαπάς, όποτε είναι μέσα στο τρόπο ζωής σου. Θα τις έλεγα καλύτερα δυσκολίες. Συναντάς κάποιες δυσκολίες και κάποια εμπόδια, τα όποια τα παραβλέπεις, τα προσπερνάς, γιατί ο δρόμος του πρωταθλητισμού είναι μονόδρομος.
Η πειθαρχία και ο τρόπος ζωής ενός πρωταθλητή πως σας έχει επηρεάσει ως άνθρωπο; Πιστεύετε πως είστε πιο ρεαλιστής στη ζωή σας και συγκροτημένος;
Η πειθαρχία που κερδίζεις μέσα από τον πρωταθλητισμό είναι κάτι που σε συνοδεύει σε όλη σου τη ζωή. Γιατί σ' όλα τα πράγματα στη ζωή χρειάζεσαι πειθαρχία. Σίγουρα μ' έχει κάνει πιο ρεαλιστή στη ζωή μου και πιο συγκροτημένο. Βεβαία, αυτό είναι ένα άλλο στοιχείο, δεν έχει να κάνει με την πειθαρχία, έχει να κάνει με το χαρακτήρα σου καθαρά. Και αυτό πιστεύω δεν είναι θέμα μόνο αθλητισμού αλλά της οικογένειας και του περιβάλλοντος του κάθε ανθρώπου, που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα του.
Στην πορεία σας θα έχετε νιώσει πως ξεπερνάτε τα όρια σας. Σκεφτήκατε τότε να τα παρατήσετε;
Αρκετές φορές μέσα στην πορεία μου έχω ξεπεράσει τα όρια μου. Σήμερα, μάλιστα όταν σκέφτομαι κάποια πράγματα που έχω κάνει, απορώ με τον εαυτό μου, πως κατάφερα να ξεπεράσω τέτοια εμπόδια. Αυτό με έχει κάνει να καταλάβω ότι όλοι οι άνθρωποι μέσα μας κρύβουμε τεράστιες δυνάμεις τις οποίες ούτε καν φανταζόμαστε. Απλά εκείνη τη στιγμή, δεν ξέρω πως, ίσως η θέληση μου να φτάσω στο στόχο μου με έκανε να τα ξεπεράσω όλα αυτά.
Προπονείτε σε διάφορες σχολές. Ποια είναι η σχέση σας με τους μαθητές σας; Πώς σας φαίνεται όταν διδάσκετε αυτό που αγαπάτε; Βλέπετε τον εαυτό σας στους μαθητές σας;
Η σχέση μου με τους μαθητές πιστεύω ότι είναι πάρα πολύ καλή. Ασχολούμαι κυρίως με μικρά παιδιά, τα όποια στην αρχή με φοβούνται. Γιατί όταν μπαίνω στην προπόνηση είμαι λίγο αυστηρός και λίγο απόμακρος μαζί τους. Όσο πρέπει βέβαια για να έχω τα παιδιά πειθαρχημένα. Αλλά μόλις περνά ο καιρός και με συνηθίζουν αρχίζουν να δένονται περισσότερο μαζί μου και καθημερινά εισπράττω την αγάπη τους. Αυτό είναι κάτι που με γεμίζει και μου δίνει δύναμη ώστε να πηγαίνω κάθε μέρα στο γυμναστήριο με όρεξη και να προσπαθώ να τους δίνω όλα αυτά που έχω αποκτήσει μέσα από αυτά τα χρόνια. Μεμονωμένα το βλέπω σε κάποια παιδιά όχι σε όλα. Αυτό είναι απολυτά λογικό, δεν είναι όλοι γεννημένοι να γίνουν πρωταθλητές. Αυτό όμως που κάνω εγώ είναι να βλέπω το κάθε παιδί τι επιδόσεις έχει και να προσπαθώ να το πάω παραπάνω. Ο καθένας έχει τα δικά του όρια και το δικό του πήχη. Το αν θα βγάλω κάποιον πρωταθλητή δεν είναι καθαρά δικό μου θέμα είναι και θέμα του παιδιού, δηλαδή αν ένα παιδί δεν θέλει να γίνει πρωταθλητής δεν θα γίνει όσο και αν το διδάσκω, όσες ώρες και να του αφιερώσω. Θέλει συνεργασία.
Κοιτώντας την καριέρα σας σήμερα, ποια είναι τα πρώτα συναισθήματα και σκέψεις που σας δημιουργούνται;
Αισθάνομαι με μια λέξη ευλογημένος. Νομίζω ότι γεννήθηκα γι' αυτό. Ήταν κάτι που το καταλάβαινα από μικρό παιδί. Γι' αυτό χρησιμοποιώ αυτή τη λέξη, γιατί είναι πολύ σημαντικό να κανείς στη ζωή σου κάτι που αγαπάς και να φτάνεις και εκεί που θέλεις.
Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας σε κάποιο άλλο επάγγελμα;
Είμαι τόσο ικανοποιημένος μ' αυτό που κάνω, που δεν έχω βάλει ποτέ τον εαυτό μου σε κάποια άλλη θέση. Τώρα όμως, που μου κάνεις την ερώτηση αυτή μπορώ να σου πω ότι θα έκανα πάλι κάτι παρεμφερή, όχι κάτι εντελώς διαφορετικό. Δεν θα μπορούσα να φανταστώ τον εαυτό μου όμως σ΄ένα γραφείο ή σε μια τράπεζα. Είμαι πολύ ενεργητικός και θέλω να είμαι πολύ δημιουργικός σ' αυτό που κάνω. Θέλω να βλέπω αποτέλεσμα είτε σε μένα είτε στους μαθητές μου.
Η οικονομική κρίση και ο αθλητισμός. Πόσο σας έχει επηρεάσει και κατά πόσο έχει επηρεάσει τους ανθρώπους σ΄αυτόν;
Η οικονομική κρίση, όπως έχει επηρεάσει όλους τους τομείς έτσι έχει επηρεάσει και τον αθλητισμό. Καταρχήν η πολιτεία αδυνατεί πλέον να στηρίζει τα ολυμπιακά αθλήματα μέσα από τις ομοσπονδίες. Οι προϋπολογισμοί έχουν κοπεί πάρα πολύ που αυτό σημαίνει πως κάθε ομοσπονδία μπορεί να κάνει λιγότερα πράγματα από αυτά που έκανε πριν. Δεν πιστεύω λόγω της οικονομικής κρίσης οι άνθρωποι έχουν στραφεί προς τον αθλητισμό. Αντιθέτως, πολλοί έχουν σταματήσει για το λόγο αυτό. Αλλά, τώρα η νέα γενιά θα πρέπει να πολεμάει με τα όπλα που έχει και που τις δίνονται και δεν θα πρέπει να συγκρίνει τις εποχές με το τι υπήρχε παλιά και το τι υπάρχει τώρα. Πρέπει να μάθει να προσπαθεί με τις συνθήκες που υπάρχουν σήμερα, αν θέλει να καταφέρει και να πετύχει κάποιους στόχους.
Θα θέλατε η κόρη σας να ασχοληθεί μεγαλώνοντας με τον πρωταθλητισμό;
Αυτό είναι κάτι που δεν θέλω να το επιλέξω εγώ. Βέβαια, εγώ θα προσπαθήσω να της δείξω το δρόμο, γιατί από την στιγμή που έχω κερδίσει εγώ πολλά σαν άνθρωπος και όχι μόνο γιατί κέρδισα ένα χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο αλλά όλες αυτές οι εμπειρίες που έζησα, όλα αυτά τα στοιχεία του χαρακτήρα που πήρα από αυτό, είναι ο λόγος που θα ήθελα να ασχοληθεί. Από 'κει και πέρα είναι επιλογή της τι θέλει να κάνει και με τι να ασχοληθεί. Φυσικά και θα ήθελα να την βάλω στο Tae kwon do, αλλά και πάλι θα πρέπει να είναι δική της επιλογή. Ήδη έρχεται στο γυμναστήριο την ώρα του μαθήματος, παρακολουθεί τα παιδάκια. Στο σπίτι από μόνη της, έρχεται και μου κάνει κάποιες κινήσεις, σηκώνει το χέρι της να με χτυπήσει,κλωτσάει. Γιατί, γι' αυτή είναι κάτι καινούργιο, καινούργιες εικόνες που δεν ξέρει πώς να τις διαχειριστεί ακόμα.
Ποιοι είναι οι μελλοντικοί σας στόχοι;
Προσπαθώ να σκοτώσω τον αθλητή από μέσα μου. Αυτό το μικρόβιο το έχω ακόμα μέσα μου. Είναι από τα πιο δύσκολα κομμάτια που πρέπει να κάνει ένας προπονητής όταν ξεκινάει την καριέρα του. Φυσικά, πλέον οι μελλοντικοί μου αθλητικοί στόχοι είναι με του μαθητές μου, θέλω να φτάσω όσο πιο ψηλά γίνεται σ’ όλα τα επίπεδα.
Μια τελευταία συμβουλή για τα παιδιά ή για τους γονείς...
Επειδή ασχολούμαι με μικρά παιδιά κυρίως, θα ήθελα να πω κάτι στους γονείς σχετικά με τον αθλητισμό. Οι γονείς πάντα έδιναν βαρύτητα στα μαθήματα και να μορφωθεί το παιδί τους και είναι απόλυτα λογικό και σωστό. Αλλά, την ίδια βαρύτητα θα πρέπει να δείξουν και για τον αθλητισμό και να ωθούν τα παιδιά τους προς αυτό. Γιατί όπως έλεγαν και οι αρχαίοι νους υγιής εν σώματι υγιεί. Ένα δυνατό μυαλό χρειάζεται και ένα δυνατό σώμα. Αυτό το κερδίζουν μόνο μέσα από τον αθλητισμό. Γι' αυτό πρέπει να προτείνουν στα παιδιά τους να επιλέξουν όποιο άθλημα τα γεμίζει και να ασχοληθούν μ΄αυτό. Αυτό είναι κάτι που θα τα βοηθήσει και στην μόρφωσή τους.
