"Η ιδέα μας ήταν να εξυπηρετήσουμε όλο τον κόσμο, ακόμα κι εκείνους που είχαν ελάχιστα χρήματα."
Λιτότητα, οικονομία και κοινό αίσθημα είναι οι έννοιες που έσπρωξαν τον Ingvar Kamprad να δημιουργήσει την επιχείρησή του και να την εκτοξεύσει στα ύψη, φτάνοντας να γίνει ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στον κόσμο.
Ξεκίνησε την περιπέτειά του πουλώντας μικροαντικείμενα -στυλό, πορτοφόλια, κάλτσες...-, που τα αγόραζε σε χοντρική τιμή και τα διένεμε στους αγρότες της περιοχής στη γενέτειρά του Σουηδία.
Στα δεκαεπτά του επένδυσε ένα ποσό που του είχε δώσει ο πατέρας του για να επεκτείνει τη μικρή επιχείρησή του, την οποία βάφτισε ΙΚΕΑ (Ι για το όνομά του, Κ για το επώνυμό του, Ε για την αγροικία όπου γεννήθηκε και Α για το χωριό καταγωγής του).
Από το ποδήλατο με το οποίο μοίραζε το εμπόρευμά του πέρασε σ' ένα παλιό φορτηγό. Τότε του ήρθε η ιδέα να φτιάξει έναν μικρό κατάλογο που θα περιλάμβανε όλα τα είδη του.
Οι αγρότες του παράγγελναν τραπέζια και καρέκλες, κι έτσι ο Ingvar Kamprad μπήκε στον τομέα του επίπλου. Αγόραζε από τοπικούς κατασκευαστές και τα διένεμε ο ίδιος, διευρύνοντας κάθε φορά την επιχείρησή του.
Με τρόπο σχεδόν τυχαίο, μεταφέροντας ένα από τα τραπέζια του, κάποιος συνεργάτης του αποφάσισε να του βγάλει τα πόδια για να χωρέσει στο αυτοκίνητο. Αυτό άνοιξε μια νέα αντίληψη στην πώληση και αποθήκευση των επίπλων και κατέληξε στο "συναρμολόγησέ το μόνος σου". Αυτός ο τύπος λυόμενου επίπλου σε μειωμένη τιμή θα εξαπλωνόταν πολύ σύντομα σε όλο τον κόσμο.
Το 1953 ο Ingvar Kamprad διοργάνωσε την πρώτη έκθεση προϊόντων ΙΚΕΑ. Η επιτυχία της πρωτοβουλίας του ήταν τόσο μεγάλη, που η συντεχνία πωλητών επίπλων της Σουηδίας άρχισε να πιέζει τους κατασκευαστές να σταματήσουν να προμηθεύουν την ΙΚΕΑ, η επιχείρηση έφτασε να αποκλειστεί από τις πιο σημαντικές πανεθνικές εκθέσεις σ΄αυτό τον τομέα.
Αυτό το κλίμα εχθρότητας, μακράν του να τον απομακρύνει από τον χώρο, συνέβαλε στο να πάρει μία σειρά αποφάσεων που θα σηματοδοτούσαν το μέλλον και αυτό που είναι σήμερα ο όμιλος ΙΚΕΑ: σχεδιάζει και κατασκευάζει τα δικά του έπιπλα και βγαίνει στο εξωτερικό τόσο για να αγοράσει πρώτες ύλες- κυρίως σε ασιατικές χώρες-όσο και για να εγκαινιάσει καινούρια σημεία πώλησης εκτός Σουηδίας.
Σήμερα, η ΙΚΕΑ είναι παρούσα σε 33 χώρες, απασχολεί 75.000 υπάλληλους και κάνει τζίρο πάνω από 14 εκατομμύρια ευρώ. Οι κατάλογοί της τυπώνονται σ΄εννέα γλώσσες και εκδίδονται σε 45 εκατομμύρια αντίτυπα. Το 1986 ο Ingvar Kamprad άφησε τη διεύθυνση της επιχείρησης στα παιδιά του. Εκείνος κράτησε τη θέση του συμβούλου.
Σύμφωνα με το περιοδικό Forbes, είναι ο έβδομος πιο πλούσιος άνθρωπος στον κόσμο και ο πρώτος στην Ευρώπη, με 21 δισεκατομμύρια ευρώ. Παρά την περιουσία του, ο τρόπος της ζωής του είναι απλός και λιτός, χρησιμοποιεί ακόμα και τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Δεν του αρέσουν οι πολυτέλειες και εκτιμάει την ταπεινότητα. Αυτός ο τρόπος ζωής έκανε κάποιους να τον θεωρήσουν τσιγκούνη. Εκείνος υπερασπίζεται τον εαυτό του ως εξής:
"Λένε πως είμαι τσιγκούνης, αλλά είμαι υπερήφανος που συνεχίζω την πολιτική του ομίλου".
Εκτός από λιτότητα, απλότητα και κοινό αίσθημα, ο ίδιος χρησιμοποίησε τόνους αισιοδοξίας για να στήσει την επιχείρησή του. Αναζήτησε μια εμπορική ευκαιρία. Έκανε κάτι το διαφορετικό. Ποντάρισε σε κάτι που δεν είχε κάνει κανένας άλλος πριν: σε φτηνά έπιπλα που πουλιούνται λυμένα.
Δεν κατέρρευσε με τις πρώτες αποτυχίες. Παρόλο που η επιχείρησή του αποκλείστηκε από τις πανεθνικές εκθέσεις του τομέα επίπλου και έπαψαν να του προμηθεύουν πρώτες ύλες στη Σουηδία, βρήκε μία εναλλακτική: να σχεδιάζει, να παράγει και να πουλάει έξω από τη χώρα του.
Τι μας μένει απ΄την ιστορία του;
Αν ποντάρεις σε μια δική σου ιδέα και διατηρείς τη δική σου πορεία, καταφέρνεις να ξεπερνάς τις δυσκολίες. Και πραγματικά έχει μεγάλη δόση αλήθειας η διαπίστωση αυτή. Κάθε φορά που πιστεύεις σε κάτι βαθιά δεν μπορεί κανείς να σου αλλάξει γνώμη. Ακόμα, και το σύμπαν συνωμοτεί όπως λέει και ο Paulo Coelo.
Πηγή: "Το σκάφανδρο του αισιόδοξου"
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook για να μαθαίνετε όλα τα νέα.
