Νίκος Γκέλια, Κώστας Νικούλι: οι Πρωταγωνιστές του Xenia

Συνάντησα τους πρωταγωνιστές του «Xenia» την επόµενη ακριβώς µέρα από το θρίαµβο της ταινίας τους στις Νύχτες Πρεµιέρας, και ένιωσα σαν φοιτήτρια δραµατικής σχολής που πίνει καφέ µε στριφτό, παρέα µε συµµαθητές, µιλώντας για τέχνη, πλάνα και όνειρα ασύλληπτα. Ο Νίκος 23 και ο Κώστας µόλις 20, µου µίλησαν µε ειλικρίνεια για τον ουρανό µε τα άστρα που έπεσε ξαφνικά στα χέρια τους και περιεργάζονται το δώρο µε ενθουσιασµό και ευγνωµοσύνη.

Στις Κάννες η ταινία άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Πώς βιώσατε αυτή την εµπειρία; Βαριά τελικά τα καλλιτεχνικά ιµάτια για δύο τόσο νέα παιδιά;

Κώστας: Στις Κάννες… πάλευα να συνειδητοποιήσω τι µου συµβαίνει, πού βρίσκοµαι και τι γίνεται! Μα όλο αυτό έγινε σε πολύ µικρούς χρόνους, γιατί µετά ξαφνικά ήρθε η άλλη σκέψη: ζήσε το, απλώς συµβαίνει.

Νίκος: Όλα µας φαινόντουσαν τεράστια! Όταν ήρθε η σειρά µας να προχωρήσουµε στο κόκκινο χαλί, µας είπε κάποιος συντελεστής εκεί να µη χάσουµε ούτε στιγµή, να τα ρουφήξουµε όλα! «Don’t miss a step». Τι να σου πούµε; Συγκίνηση, χαρά, τα λόγια κολλάνε στο στόµα, όσο κι αν προσπαθήσουµε να σ’ το περιγράψουµε, την ουσία δεν θα την πούµε.

Είστε και οι δύο πολύ νέοι και το «Xenia» είναι η πρώτη σας δουλειά. Πώς βρεθήκατε στο δρόµο του Πάνου Κούτρα;

Νίκος: Όσο ήµουν στο δεύτερο έτος της δραµατικής, ήρθε στη σχολή µια εταιρία casting, τράβηξε κάποια βίντεο κι ένα από αυτά έπεσε στα χέρια του Πάνου. Με κάλεσε για ακρόαση και ξεκίνησε η διαδροµή. Να σου πούµε επίσης πως το casting που έκανε ο Πάνος µε τη σειρά του κράτησε έξι µήνες, έφτιαχνε υποκριτικά ζευγάρια, τα δοκίµαζε, δούλευε από την αρχή µέχρι το τέλος πολύ σχολαστικά και µε όραµα.

Κώστας: Εγώ ήµουν ακόµη µαθητής όταν έµαθα για το casting και είπα να δοκιµάσω, ήξερα το δρόµο που ήθελα να ακολουθήσω και δεν είχα τίποτα να χάσω. Έτσι πήγα. Οι δοκιµές του Πάνου µάς βάλανε σε διαδικασία δουλειάς και προσπάθειας πριν ακόµη πάρουµε το ρόλο, πράγµα που µας βοήθησε απίστευτα.

Πώς ήταν η συνεργασία µαζί του; Σίγουρα µάθατε πολλά, δεδοµένης της παρθενικής σας κρούσης µε τον κινηµατογράφο. Τι πήρατε από το σκηνοθέτη σας;

Νίκος: Ο Πάνος ήταν δίπλα µας από την αρχή µέχρι το τέλος και αυτό δεν το λέω για να το πω. Αφού µας επέλεξε, για άλλους έξι µήνες κάναµε πρόβες σχεδόν καθηµερινά στο σπίτι του επί τέσσερις ώρες. Μας προετοίµαζε για τα γυρίσµατα, εξηγώντας µας και προσπαθώντας να µας κάνει µικρές προσοµοιώσεις. Μας ενθάρρυνε, πίστεψε σ’ εµάς. Ύστερα, στα γυρίσµατα, εργατικός, µε υποµονή, συντόνιζε 35 άτοµα συνεργείο. Μας στήριξε και ως ανθρώπους µα και ως ηθοποιούς.

Κώστας: Για µένα ήταν κέρδος µόνο και µόνο που τον γνώρισα. Σε όλη τη διαδικασία ήταν εκεί και στήριζε και συντόνιζε και εµάς και την ταινία συνολικά. Μας άνοιξε «το σπίτι» του cinema ο Πάνος, πώς να σ’ το πω; Μας δίδαξε, όχι δασκαλίστικα, πώς γίνεται µια ταινία και πώς να ανοίγουµε τους ορίζοντές µας.

Στην ταινία δουλέψατε µε καταξιωµένους και ιδιαίτερους ηθοποιούς όπως µε τον Άγγελο Παπαδηµητρίου ή τον Γιάννη Στάνκογλου. Πώς ήταν να δουλεύεις µε καλλιτέχνες που µέχρι χθες εσύ ήσουν το κοινό τους και τώρα χορεύεις µαζί τους Patty Pravo;

Νίκος: Τεράστια βοήθεια για µας σε όλα τα επίπεδα, ηθικά, ψυχικά, υποκριτικά… Ξέρεις πώς είναι αυτός που έβλεπες µέχρι χθες στο θέατρο ή στην τηλεόραση να σε ενθαρρύνει και να σου λέει «είσαι υπέροχος»; Να οµολογήσουµε, και µιλάω εκ µέρους και των δυο µας, ότι ο ρόλος του Άγγελου, του Τάσου δηλαδή στην ταινία, είναι από τους αγαπηµένους µας! Κι ο Άγγελος είναι πηγαίος, έξω καρδιά, ακοµπλεξάριστος, εντυπωσιακός καλλιτέχνης. Με τον Γιάννη στα πρώτα casting έκανα αυτοσχεδιασµό, σοκ!

Κώστας: Ο Γιάννης έβλεπες πως σου έδινε, είναι πολύ ωραίος τύπος ειλικρινά. Επίσης η Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, η οποία έκανε απίστευτα πράγµατα στην ταινία, της έδωσε πραγµατικά άλλο χρώµα, αξιοθαύµαστη γυναίκα και ηθοποιός. Και η Ροµάνα Λόµπατς, πλέον πολύ καλή µας φίλη, είναι τόσο καλή και άρτια! Όλοι είναι µοναδικοί, και το εννοούµε!

Είστε και οι δύο από την Αλβανία. Βλέπουµε πλέον παιδιά ανθρώπων που είχαν έρθει πριν από χρόνια εδώ, να µεγαλώνουν και να ασχολούνται µε την τέχνη κατακτώντας θέσεις που κάποτε ήταν απρόσιτες. Υποθέτω πως έχετε βιώσει µικρές ή µεγάλες ρατσιστικές επιθέσεις.

Κώστας: Εγώ όχι τόσο έντονα όσο ο Νίκος, είναι κάτι που το έχουµε συζητήσει. Γεννήθηκα και µεγάλωσα εδώ, και ήρθαν πιο οµαλά τα πράγµατα και η αντιµετώπιση των άλλων. Το µόνο που πιστεύω στα σίγουρα είναι πως η βία στη βία µε βρίσκει εντελώς αντίθετο.

Νίκος: Εγώ ήρθα εδώ καλοκαίρι, όταν ήµουν 6 χρονών, δεν ήξερα τη γλώσσα, την έµαθα µέσα σε ένα µήνα. Τότε για τον Έλληνα, ο Αλβανός ήταν ο κακός εγκληµατίας και προφανώς έχω ιστορίες του τύπου «δεν µε έπαιζαν τα παιδιά» κτλ. Ευτυχώς πλέον έχει έρθει µια περίοδος ενσωµάτωσης των Αλβανών στην ελληνική κοινωνία.

Στην ταινία θίγεται έντονα το θέµα της ιθαγένειας και µου δίνεις πολύ καλή αφορµή για να ζητήσω να τοποθετηθείτε. Σε ποιο σηµείο ταυτίζεστε µε τα δύο αδέρφια της ταινίας;

Νίκος: Πού ταυτίζοµαι εγώ; Σε ένα πολύ βασικό σηµείο. Ούτε εγώ έχω πάρει ακόµα την ελληνική ιθαγένεια. ∆υστυχώς στο πρακτικό κοµµάτι, η Ελλάδα εφαρµόζει το δίκαιο του αίµατος και όχι του εδάφους, όπως άλλες ευρωπαϊκές χώρες, δηλαδή αν δεν υπάρχει αιµατική καταγωγή, π.χ. ένας προπάππους Έλληνας, δεν δικαιούται κάποιος την ιθαγένεια.

Κώστας: Εγώ έχω την ελληνική ιθαγένεια γιατί είχα προπάππου Έλληνα.

Νίκος: Είναι ένα τεράστιο παγκόσµιο πρόβληµα και ο Κούτρας είχε το θάρρος να το θίξει, όπως και άλλα θέµατα που κάνουµε πως δεν υπάρχουν ή δεν ευθυνόµαστε. Ξέρεις πως 200.000 παιδιά µόνο στην Ελλάδα είναι ανιθαγενή;

Ολόκληρη η συνέντευξη στο νέο τεύχος του HOPE Magazine, Fall 2014.

Κατεβάστε το HOPE στο iPad και το iPhone σας εντελώς δωρεάν

Πατήστε, σύρετε, κάντε περιστροφή και απολαύστε βίντεο, εικόνες, φωτογραφίες, μουσική, γραφικά και animations ενώ θα διαβάζετε το αγαπημένο σας θέμα και μοιραστείτε το με τα πιο δημοφιλή social media.