Άνθρωπος ενεργητικός και με νεύρο, ευθύς και με άποψη, η Ρίκα Βαγιάννη είναι η περίπτωση του δημόσιου προσώπου που συγκεντρώνει καντάρια συμπάθειας και σε κάνει να θες τουλάχιστον ένα καφέ μαζί της με γέλια, καυστική ειλικρίνεια και ακομπλεξάριστη άνεση. Μητέρα ενός 9χρονου αγοριού και "μολυσμένη" από το μικρόβιο να φτιάχνει για όλα ιστορίες, μας επανασυστήνεται ως συγγραφέας του παιδικού βιβλίου "Είναι πολύ βαρετό να βαριέσαι" από τις εκδόσεις Ποταμός, με τη μάγισσα Κίρα να βαριέται αφόρητα και τη σπινθηροβόλα πένα της να παραδώσει ένα βιβλίο που έχει κάτι να ψιθυρίσει σε κάθε αυτί, ανήλικο ή ενήλικο...
Συζητώντας για το βιβλίο σας, όλοι, μεταξύ σοβαρού & αστείου, σχολίαζαν κάτι που αποδείκνυε πως ένα βιβλίο για την πλήξη ίσως είναι κατάλληλο και για πολλούς ενήλικες. Είναι η βαρεμάρα ασθένεια της εποχής μας; H πλήξη είναι συναίσθημα και καλώς υπάρχει. Νομίζω ότι λειτουργεί όπως περίπου η συνείδησή μας, τουλάχιστον εμένα έτσι μου φαίνεται: Σαν εκνευριστική φωνούλα που έρχεται από κάπου μέσα μου και μου υπενθυμίζει αυτό που ήδη ξέρω: «χάνεις χρόνο, μοσχαράκι…σπαταλάς χρόνο...»
Με ποια αφορμή καταπιαστήκατε με ένα θέμα σαν αυτό; Την ίδια αφορμή έχω πάντα: Φτιάχνω ιστορίες. Για πάρτη μου κυρίως. Με οποιαδήποτε αφορμή, οποιοδήποτε ερέθισμα. Είναι ένα κόλλημα προσωπικό μου, ευτυχώς ακίνδυνο. Ιστορίες μικρές, μεγάλες, σοβαρές, αστείες, ακατάλληλες, πεζές, έμμετρες, αληθινές, ψεύτικες, αυστηρώς ακατάλληλες και-τα τελευταία εννιά χρόνια- και παιδικές. Τις περισσότερες δεν τις λέω καν- πόσο μάλλον και να τις εκθέσω δημοσίως.
Στα πλαίσια της γενικότερης οικονομικής δυσπραγίας, σε κάθε σπίτι γίνονται περικοπές, μα τα έξοδα για τα παιδιά κόβονται τελευταία στην ελληνική οικογένεια. Πόσο εύκολα όμως μπορεί να ικανοποιηθεί σήμερα ένα παιδί; Το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο είναι να ενθουσιαστεί ένα παιδάκι. Γι αυτό άλλωστε είναι παιδάκια! Ο γιός μου με τον ξάδελφό του μπορούν να πέσουν σε έκσταση κάνοντας κόντρες στην τσιχλόφουσκα. Από την άλλη, επειδή ακριβώς τους λείπει το μέτρο, είναι πηγάδια χωρίς πάτο, δεν ικανοποιούνται με τίποτα, αν τα αφήσεις ανεξέλεγκτα. Τον άχαρο ρόλο του φρένου πρέπει να τον παίζουν δυστυχώς, οι μεγάλοι…
Με ποιους τρόπους προσπαθείτε να μάθετε στον γιο σας την αξία της εκτίμησης των δώρων της ζωής στην καθημερινότητα; Εχει δει πολλά ο πιτσιρίκος. Και από πολύ νωρίς. Τάφερε η ζωή έτσι. Εχει βγάλει τα συμπεράσματά του από τεσσάρων χρονών. Τι να του μάθω; Ηδη ξέρει ότι τα πιο σημαντικά πράγματα δεν είναι υλικά. Αν δεν το ήξερε, σήμερα, στα εννιά του, θα ήταν ήδη πολύ αργά.
Πόσο σημαντικό ρόλο κατέχει στο τελικό αποτέλεσμα η, κατά τη γνώμη μου, αριστουργηματική εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη; Είμαι απολύτως πεπεισμένη ότι η δουλειά της κυρίας Σταματιάδη στο «Είναι πολύ βαρετό να βαριέσαι» είναι κλάσεις ανώτερη της δικής μου.
Τί ρόλο έπαιξε ο σύζυγός σας στη συγγραφή του βιβλίου; Το ρόλο του μπαμπά. Λίγο τόχεις;
Το "Είναι πολύ βαρετό να βαριέσαι" κυκλοφορεί και στα αγγλικά. Πως & γιατί προέκυψε η αγγλική μετάφραση; Το παραμύθι είναι ήδη υπό διαπραγμάτευση για κυκλοφορία στο εξωτερικό, στην Ευρώπη και την Αυστραλία. Η αγγλόφωνη έκδοση διευκολύνει πολύ τους αγοραστές στον εκδοτικό τομέα.
Ποια πράγματα είναι εκείνα που κάνουν εσάς να βαριέστε αφόρητα; Δεν βαριέμαι. Για να είμαι ειλικρινής, πλήττω αφόρητα με την πλήξη…α, περίμενε, νομίζω ότι έχω ήδη γράψει ένα βιβλίο ακριβώς γι’ αυτό!
Ποιο περιβάλλον είναι πιο δόκιμο για την πάταξη της βαρεμάρας ενός παιδιού, αυτό της Ελλάδας ή αυτό της Αυστραλίας; Δεν πιστεύω ότι είναι γεωγραφικό το θέμα. Αν δεν βρει χαρά μέσα του ένα παιδάκι, δεν θα τη βρει πουθενά στο χάρτη. Εχω δει πιτσιρίκια να βαριούνται στη Ντίσνεϋλαντ και άλλα να περνάνε τέλεια, να λάμπουν προσωπάκια, μάτια και χαμόγελα, κάτω από συνθήκες τόσο δύσκολες, που προτιμώ να μην τις περιγράψω, δεν θέλω να γίνω δυσάρεστη, τέτοιες μέρες.
Τι δεν αντέχετε στην Ελλάδα που το νοσταλγούσατε το διάστημα που ήσασταν στην Αυστραλία; Το χύμα ξενύχτι μετά συνοδευτικής κραιπάλης.
