Το φωτογραφικό project του Olivier Fermariello με τίτλο "Je t’aime moi aussi" έχει γυμνό, σεξ και βίτσια. Έχει όλα όσα συμβαίνουν σε μια κρεβατοκάμαρα. Η διαφορά του από παρόμοια projects είναι πως κάθε κλικ αποτελεί μια φωτογραφική αντίσταση στο κοινωνικό στίγμα που αφορά στο sex και στα άτομα με αναπηρία.
Πως βιώνει τον έρωτα κάποιος με περιορισμένη κινητική ικανότητα, η μη ομαλή ανάπτυξη του σώματος ή η απώλεια κάποιου μέλους; Πως συνευρίσκεται με τον σύντροφό του ή με κάποιον προσωρινό παρτενέρ; "Οι άνθρωποι με αναπηρίες έχουν τις ίδιες ερωτικές ανάγκες με τους υπόλοιπους, μα για κάποιο λόγο η κοινωνία δεν λέει να το παραδεχτεί", δηλώνει υπογραμμίζοντας το πίσω κείμενο της καλλιτεχνικής του δουλειάς και ανοίγοντας έναν διάλογο για τις ερωτικές επιθυμίες και ανάγκες ανθρώπων που δυσκολεύονται περισσότερο από άλλους.
Το έργο του είναι τόσο "ηδονοβλεπτικό" όσο και συγκρουσιακό. Παρουσιάζει ζευγάρια στο σπίτι, στο κρεβάτι τους, γυμνούς να κοιτούν κατάματα το φακό ή να τον αποφεύγουν. "Για να ξεφορτωθούμε το taboo, πρέπει να συζητάμε... μα πριν συζητήσουμε αυτό ή όποιο άλλο ζήτημα, πρέπει να μάθουμε να ακούμε, να αφουγκραζόμαστε τα άτομα με ιδιαιτερότητες".
"Οι άνθρωποι ήρθαν σε εμένα γιατί έχουν κάτι να πουν. Από τη μια, ήθελα να μάθω κι εγώ πράγματα για τον εαυτό μου μέσα από αυτή τη δουλειά κι από την άλλη οι ίδιοι ήθελαν να φωνάξουν στην κοινωνία". Όπως δηλώνει ο ίδιος ο καλλιτέχνης, επέλεξε την Ιταλία ως τόπο δημιουργίας του γιατί ήθελε να δώσει μια απάντηση στις τετριμμένες απόψεις της χώρας του αναφορικά με τα ζητήματα του φύλου και της αναπηρίας. "Βλέπω την αναπηρία ως έναν καθρέφτη της κοινωνίας", εξηγεί ο ίδιος.
image 2
image 1
image 4
image 5
image 6
image 7
image 8
image 9
image 10
image 11
image 12
image 13
image 14
image 15
