Ο Ηλίας & ο Χάρης ανακρίνουν τον Στέλιο Κουδουνάρη

Διεκδίκησε επίμονα και κατάφερε να κατακτήσει το δικό του χώρο στο μικρό, αλλά απαιτητικό, κόσμο της ελληνικής μόδας της τελευταίας δεκαετίας. Με μοναδικό στιλ, πολύπλοκο design και ανήσυχο πατρόν, οι φιγούρες που σχηματίζουν τα ρούχα του θυμίζουν street style looks από το fashion crowd έξω από τα shows των Ιαπώνων σχεδιαστών στην Paris Fashion Week.

Μινιμαλιστής με έναν δικό του, πολύπλοκο τρόπο, καταφέρνει σχεδόν μαγικά να απλοποιεί ακόμα και το σύνθετο. Η πορεία του στη μόδα θυμίζει έντονα εκείνες των Ευρωπαίων designers. Αποτελεί παράδειγμα συνύπαρξης, εκρηκτικής δημιουργικότητας και καλοσχεδιασμένης στρατηγικής, κάτι που δεν διδάσκεται στις ελληνικές σχολές μόδας. Τα βήματα του, σοφά σχεδιασμένα από τον ίδιο, είναι αποτέλεσμα αυτής της ιδιοσυγκρασίας του. Χαμηλών τόνων αλλά με έντονη άποψη, ευγενικός και επιβλητικός, έξυπνος και διαλλακτικός, ανήκει στον πολύ μικρό αριθμό σχεδιαστών που στοχεύουν εξίσου στην χονδρική πώληση, κατέχοντας  ένα μεγάλο αριθμό σημείων πώλησης στην  Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Οι fashion editors Ηλίας Μιχαλόλιας και Χάρης Γκοτζαμανίδης θα προσπαθήσουν να ανακαλύψουν και να παρουσιάσουν το business plan του Στέλιου Κουδουνάρη, αλλά και να αποσπάσουν τις κατασταλαγμένες απόψεις του για την εικόνα της μόδας στην σημερινή Ελλάδα.

Το περιβάλλον που μεγάλωσες, πιστεύεις ότι συνέβαλε στην απόφασή σου να ασχοληθείς με τον χώρο της μόδας;

Όλα μου τα παιδικά βιώματα είναι συνδεδεμένα με τη μόδα. H μητέρα μου εργαζόταν ως υπεύθυνη παραγωγής σε εταιρία ενδυμάτων και συνήθιζε να με παίρνει  μαζί της στη δουλειά. Θυμάμαι ακόμα τη μυρωδιά των υφασμάτων, τον ήχο των μηχανών και τα παιχνίδια με το προσωπικό.

Τι σου άρεσε να κάνεις τότε, μπορείς να μας διηγηθείς κάτι;

Στα επτά μου χρόνια, μαγεμένος από τα όμορφα σχέδια της καινούργιας συλλογής του εργοστασίου, αποφάσισα να τα πάρω σπίτι μου και να επέμβω χρωματικά επάνω τους. Θυμάμαι είχε αναστατωθεί όλη η μονάδα ψάχνοντας που μπορεί να βρίσκονταν. Όταν  μετά από μερικές ημέρες κατάλαβα ότι το θέμα έπαιρνε μεγάλες διαστάσεις, είπα στη μητέρα μου ότι τα σχέδια βρίσκονται στο συρτάρι μου και φυσικά τιμωρήθηκα! Ζήτησα συγνώμη από τη διεύθυνση και τη σχεδιάστρια και συνέχισα να πηγαίνω στο εργοστάσιο αλλά με αυστηρή επιτήρηση.

Μεγαλώνοντας όμως συνέχισες να ενδιαφέρεσαι για το αντικείμενο. Πώς εκφραζόταν αυτό το ενδιαφέρον;

Η μητέρα μου αποφάσισε να δημιουργήσει τη δική της επιχείρηση πώλησης ρούχων, η οποία υπάρχει ακόμα στη Λεμεσό. Κάθε μέρα, από το δημοτικό ακόμα, πήγαινα με τη στολή του σχολείου και εξυπηρετούσα τις πελάτισσες λέγοντας την ειλικρινή γνώμη μου για το fitting. Ήταν μεγάλη εμπειρία η επαφή με τη ψυχολογία των γυναικών και η παρατήρηση των καταναλωτικών αναγκών τους.

Πώς εκφραζόταν η αγάπη σου για τη μόδα όταν ήσουν μικρός;

Από μικρός αγόραζα ελληνικά και διεθνή περιοδικά μόδας, λειτουργούσαν σαν έμπνευση για μένα. Ένιωθα να βυθίζομαι ξεφυλλίζοντάς τα, απορροφώντας όλες τις πολύχρωμες πληροφορίες. Συχνά έκοβα σελίδες, δημιουργώντας ντοσιέ από λεπτομέρειες ρούχων που ξεχώριζα.

Πώς ξεκίνησες να μαθαίνεις τις τεχνικές σου; Παρακολούθησες κάποια σχολή;

Έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο ΤΕΙ  σχεδιασμού και παραγωγής ενδυμάτων στη  Θεσσαλονίκη. Τελειώνοντας, μετακόμισα στην Αθήνα αναζητώντας κάποιο σχεδιαστή για πρακτική εξάσκηση. Μεγάλο σχολείο για μένα ήταν το internship στο ατελιέ του Χριστόφορου Κοτέντου. Αργότερα, δούλεψα κάποια χρόνια σαν visual στο Gruppo Pagoni, στήνοντας τις συλλογές και τα δειγματολόγια των οίκων του εξωτερικού, κυρίως για τη χονδρική πώληση.

Υπήρξε κάποιος καταλυτικός παράγοντας που πυροδότησε την ανάγκη να ξεκινήσεις το δικό σου brand;

Στόχος μου πάντα ήταν η δημιουργία μιας προσωπικής συλλογής. Ένιωθα έντονα την ανάγκη να εκφραστώ χωρίς περιορισμούς, καταθέτοντας το προσωπικό μου στίγμα. Έχοντας έναν καλό μισθό από τη δουλειά μου και με αυστηρή οικονομία, αποφάσισα ένα πρωινό να ξεκινήσω την δική μου επιχείρηση, επενδύοντας ένα μέρος των χρημάτων μου σε αυτή την κίνηση.

Μπορείς να μας περιγράψεις το πρόγραμμά σου εκείνη την περίοδο;

Για έναν χρόνο, το ωράριό μου ήταν εξοντωτικό, γιατί δουλεύοντας παράλληλα την προσωπική μου συλλογή, συνέχισα να εργάζομαι στην εταιρία. Κάθε πρωί στις 7:00 πήγαινα στις μοδίστρες, στις 10:00 έπρεπε να είμαι στο Gruppo Pagoni και στις 16:00, επέστρεφα πάλι στις μοδίστρες έως το βράδυ. Όταν πήγαινα σπίτι, έπρεπε να σιδερώσω, να κόψω τα κλωστάκια και να συσκευάσω τα ρούχα, ετοιμάζοντας  τις παραγγελίες της συλλογής μου. Τα έκανα όλα μόνος μου αλλά ήμουν χαρούμενος γιατί ακολουθούσα το όραμά μου, ήθελα το αποτέλεσμα να είναι όπως ακριβώς το ονειρευόμουν.

Αντιμετώπισες κάποιες δυσκολίες στο ξεκίνημά σου και εάν ναι, ποια ήταν η μεγαλύτερη;

Η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν να μπω στην αγορά. Έκανα σε όλη την Αθήνα έρευνα αγοράς, προκειμένου να εντοπίσω καταστήματα που θα μπορούσαν να αγοράσουν τα ρούχα μου. Τα σημείωνα, έγραφα τα τηλέφωνα τους και έπαιρνα τις κάρτες τους. Όταν η συλλογή μου ήταν έτοιμη, επικοινωνούσα μαζί τους, κλείνοντας συναντήσεις για δειγματισμό.

Δεδομένου ότι ξεκίνησες με χονδρική, πώς ήσουν σίγουρος ότι θα είσαι τυπικός με τις ποσότητες των παραγγελιών;

Δημιούργησα από την αρχή τις σωστές συνθήκες για να μπορεί  ο κόσμος να βρει τη συλλογή μου στα καταστήματα. Χρησιμοποίησα υφάσματα που θα ήταν εύκολο να τα βρω μελλοντικά για να τα αναπαράγω και το πατρόν μου ήταν επαγγελματικό, χωρίς προχειρότητες.

Ποια είναι η μεγαλύτερη ευχαρίστηση που βιώνεις κάνοντας αυτό το επάγγελμα;

Είναι μια δύσκολη και απαιτητική δουλειά, αλλά παράλληλα, καθημερινά γοητευτική. Η μεγαλύτερη ευχαρίστησή μου είναι να οραματίζομαι ένα ρούχο και στη συνέχεια να το βλέπω να ξεπερνά  τις προσδοκίες μου όταν το δω έτοιμο, φορεμένο. Το χαμόγελό μου εκείνη τη στιγμή, είναι το πιο αληθινό και καθαρό που μπορείς να πάρεις από εμένα.

Πιστεύεις ότι υπάρχει χώρος για καινούριους σχεδιαστές στην Ελλάδα;

Για όλους υπάρχει χώρος, αρκεί ο καθένας να δώσει τη δική του πρόταση και οπτική για τα πράγματα ώστε να ξεχωρίσει για την ταυτότητα του. Ο πελάτης που σε αφορά, έχει αίσθηση του ρούχου και σίγουρα θα αναζητήσει αυτό που του ταιριάζει.  Όταν είσαι συνεπής απέναντί του, δεν θα τον χάσεις εύκολα.

Σαν νέος επιχειρηματίας, τι είναι αυτό που θα ήθελες να αλλάξει στην ελληνική πραγματικότητα;

Στο εξωτερικό, οι εξαγωγικές δραστηριότητες είναι αφορολόγητες, έως ένα συγκεκριμένο ποσό. Έτσι βοηθούν  και ενθαρρύνουν τους νέους  επιχειρηματίες να επενδύουν στη δουλειά και στην εξωστρέφεια τους, πηγαίνοντας σε διεθνείς εκθέσεις, ανεβάζοντας τον επαγγελματικό πήχη. Θα ήθελα και στην Ελλάδα να υπάρχει μια πιο ευνοϊκή μεταχείριση από το κράτος.

Πολλές γυναίκες από τον χώρο της showbiz έχουν τις δικές τους σειρές ρούχων, συνεργαζόμενες με μεγάλες ελληνικές εταιρίες ρούχων. Ποια είναι η γνώμη σου γι’ αυτό το φαινόμενο;

Είναι κατανοητό, γιατί με τους celebrities, λόγω της δυναμικής των ονομάτων τους και απευθυνόμενοι σε ένα ευρύτερο κοινό, έχουν άμεσο κέρδος. Πρόκειται καθαρά για μια κίνηση marketing, που δεν έχει να κάνει με τη δημιουργία. Κατά τα πρότυπα του εξωτερικού, θα ήθελα οι ελληνικές εταιρίες να προσεγγίσουν τους Έλληνες designers για capsule collections, οι οποίες θα πωλούνται στα καταστήματα τους.

Tον τελευταίο χρόνο, στο Fashion Workshop by Vicky Kaya έχεις αναλάβει τον ρόλο του διευθυντή σπουδών των τελειόφοιτων. Πώς σου φαίνεται αυτή η διαδικασία και ποια η γνώμη σου για τα νέα ταλέντα;

Είναι μια ζωντανή, γεμάτη θετική ενέργεια, δημιουργική διαδικασία. Είναι αναζωογονητικό να παρατηρείς τον διαφορετικό τρόπο σκέψης των σπουδαστών. Οι περισσότεροι, εκτός της αισθητικής και της παιδείας που ήδη διαθέτουν,  μελετούν και δουλεύουνε σκληρά, δείχνοντας τεράστιο ενδιαφέρον. Γι’ αυτά τα παιδιά σίγουρα υπάρχει μια θέση μέσα στην αγορά και θα τη διεκδικήσουν επάξια.

Οι δημόσιες σχέσεις είναι τελικά απαραίτητες;

Αποτελούν μέρος του παιχνιδιού αλλά σίγουρα δεν υφίστανται από μόνες τους. Πιστεύω πως η καλή δουλειά, κάποια στιγμή θα βγει και θα φανεί, ακόμη κι αν αργήσει. Για την προβολή του προϊόντος  βέβαια, είναι απαραίτητα τα κανάλια επικοινωνίας με το ευρύ κοινό. Σήμερα υπάρχει τουλάχιστον η δυνατότητα για έναν designer να παρουσιάσει τη συλλογή του μέσα από τους δικούς του λογαριασμούς στα social media.

Θα μπορούσες να μας δώσεις μια εικόνα των σημείων πώλησης των ρούχων σου στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

Στην Ελλάδα έχω 75 σημεία πώλησης, τα οποία είναι καταστήματα-boutique, με μικρές ποσότητες παραγγελιών,  λόγω του exclusive χαρακτήρα που έχει το προιόν μου. Στο εξωτερικό μπορεί κανείς να βρει τα ρούχα μου στην Αμερική, Αγγλία, Ιταλία, Βέλγιο, Ελβετία, Ρωσία, Τουρκία, Λίβανο, Κουβέιτ και Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα.

Εσύ πώς θα χαρακτήριζες τα ρούχα σου;

Θέλω τα ρούχα μου να είναι άνετα και εντυπωσιακά, με έναν ήσυχο τρόπο, χωρίς φλυαρίες και βαριές διακοσμήσεις. Είμαι της λογικής του να αφαιρώ στοιχεία από ένα περίπλοκο ρούχο, όχι να προσθέτω. Τα ρούχα μου έχουν μια διαχρονικότητα, δεν έχουν ηλικία και καλύπτουν όλους τους τύπους σιλουέτας.

Πώς σου αρέσει να αποσυμπιέζεσαι;

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της καθημερινής κούρασης από τους ρυθμούς της δουλειάς, απολαμβάνω να πηγαίνω για φαγητό  με ανθρώπους που νιώθω άνετα και ζεστά. Αναζητώ συχνά να περπατώ τη διαδρομή από τη σχολή που βρίσκεται στην περιοχή Ψυρρή έως το σπίτι μου στο Παγκράτι. Είναι η ώρα που στην Ερμού τα καταστήματα κατεβάζουν ρολά και στην πλατεία συντάγματος τα νέα παιδιά ακούνε μουσική, χορεύουν και κάνουν skateboard. Ακούω και νιώθω  τον παλμό  της πόλης, κάτι που πολλές φορές μου λείπει, αφού περνώ όλη την ημέρα μου στο ατελιέ.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου και τι ευχή θα έκανες για την ελληνική μόδα; 

Αυτή την περίοδο, κάνω focus στο εξωτερικό, προσπαθώντας να αναπτύξω το brand μου με οπτική προς τις διεθνείς αγορές. Αυτό που εύχομαι είναι η ελληνική μόδα να είναι γίνει τόσο σημαντική, ώστε να αποκτήσει μια σοβαρή υπόσταση στον παγκόσμιο χάρτη.

[gallery-571702]