Δεν χρειάζονται μεγάλοι πρόλογοι στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Μιχαήλ. Αν την συναντήσεις κοιτάς τα μάτια της που πετούν σπίθες. Αν της μιλήσεις ανακαλύπτεις ένα γοητευτικό και αφοπλιστικά ειλικρινές πλάσμα. Αν της κάνεις συνέντευξη δίνεις αυτή την ευκαιρία της ευχαρίστησης και σε όσους την διαβάσουν και την μάθουν. Καλή απόλαυση λοιπόν.
Αν σου έλεγα ότι μπορείς να μεταφερθείς σε όποια εποχή θέλεις ποια θα διάλεγες;
«Είμαι ο κλασικός άνθρωπος που δεν χαίρεται μόνο επειδή ξέρει ότι κάποια στιγμή θα στεναχωρηθεί. Αναρωτιέμαι λοιπόν αν διαλέξω μια εποχή θα είμαι ανάμεσα στους καλούς ανθρώπους ή τους κακούς; Μου αρέσει ο Μεσαίωνας. Αλλά να ζούσα μέσα σε ένα κάστρο όχι σκλάβα. Μοιάζει με την εποχή που ζούμε ο Μεσαίωνας και δεν πιστεύω ότι δεν θα ζήσουμε και Αναγέννηση. Οι πιο τολμηροί και οι πιο ανθεκτικοί χαρακτήρες θα επικρατήσουν. Θα ήθελα να ανήκω σε μία τάξη που θα περνάει καλά. Τον μελετάω μέσα από τα βιβλία και τις ταινίες που είναι λίγο πνευματικές και μυστικιστικές. Ήταν ενδιαφέρουσα εποχή. Αν με ρωτούσες χώρα θα επέλεγα την Ιταλία ή το Βυζάντιο. Ρώμη ή Κωνσταντινούπολη λοιπόν».
Τι σχέση έχεις με την εξουσία;
«Με την εξουσία είχα πάντα σχέση. Είχα αυστηρό πατέρα και δέχθηκα εξουσία από αυτόν και ζούσα με τους νόμους του στο σπίτι. Μου αναπτύχθηκε το αίσθημα που είχα από πολύ μικρή από την σχέση εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου η αντίδραση στον εξουσιαστή. Είναι μία συνεχόμενη πάλη. Μετά πέρασε στους συντρόφους μου οι οποίοι δεν ήθελα να είναι πιο ψηλά από μένα σε σχέση με το χρήμα και την θέση. Τους φοβόμουν ότι θα με κάνουν ό,τι θέλουν. Ο,τι έκανε ο πατέρας μου δηλαδή. Μεγαλώνοντας συνειδητοποιώ ότι με εξιτάρει η εξουσία όταν είναι γοητεία, όταν είναι για να πλουτίσεις όταν χρησιμοποιείται με το μυαλό, της δύναμης».
Εσύ είσαι σε ρόλο εξουσιαστή ή εξουσιαζόμενου;
«Έχω περάσει κι απ’ τα δύο. Το χειρότερο κατάλοιπο που μου έμεινε ήταν η βία της εξουσίας. Μου ασκείτο και την ασκούσα γιατί η εξουσία έχει βία. Είτε σωματική είτε ψυχολογική. Με απασχολεί στην ζωή πολύ αυτό το θέμα και ίσως γι αυτό να έγινα και ανθρωπίστρια μεγαλώνοντας. Είμαι πολύ θυμωμένο παιδί. Ζορίστηκα πολύ είχα πολύ κακή εφηβεία πολύ έντονες αντιδράσεις. Πληγώθηκα πάρα πολύ, δεν οδηγούσε πουθενά και αποφάσισα να αλλάξω, η ζωή μου πήγαινε λάθος γιατί ήμουν μια ζωή οργισμένο νιάτο με παρατεταμένη εφηβεία που τα ήθελε όλα αλλά δεν ξέρω αν τα άξιζε. Έφαγα τις σφαλιάρες μου αλλά άργησα να συνέλθω. Συνήλθα στα 40 μου, ήταν αργά».
Μέχρι τότε έδινες προτεραιότητα στα προσωπικά ή στα επαγγελματικά;
«Έδινα στα επαγγελματικά. Ήθελα πρώτα να φτιαχτώ ως επαγγελματίας. Ήταν μοιρασμένα τα πράγματα στο σπίτι. Η αδελφή μου θα γινόταν οικογενειάρχης και μητέρα κι εγώ κάτι άλλο που δεν το ήξερε κανείς μας. Κάποια στιγμή εκφράστηκε αλλά μέχρι τότε έκανα διάφορα, ανακατευόμουν με την ζωή φλέρταρα με το θεαθήναι. Δεν ήμουν αναχωρήτρια, ήμουν εδώ όμως όλα αυτά αφορούσαν το κοινωνικό όχι το προσωπικό.
Εσένα το όραμα μιας οικογένειας δεν σε απασχολούσε;
«Οι γονείς μου ακόμη μου λένε ότι η ευτυχία είναι να την μοιράζεσαι. Όμως δεν με ενδιέφερε το μοντέλο των γονιών μου. Δεν με ενδιέφερε το πρέπει, ο συμβιβασμός, η καθημερινότητα. Ήθελε το κεφάλι μου να εκραγεί, να βγω στους δρόμους να κοιτάξω να ψάξω. Είχα άλλες προτεραιότητες».
Τι είναι για σένα οικογένεια;
«Είναι η πατρική και η μητρική που πάλεψα και το αποκατέστησα, οι δικές σας οικογένειες. Η δική μου οικογένεια είναι τα ανίψια μου, τα πνευματικά παιδιά μου, οι φίλοι μου. Η δική μου οικογένεια δεν βγαίνει από την μήτρα μου αλλά από το μυαλό μου και από την ψυχή μου. Έχω ένα μικρό κύκλο πολύ κολλητών φίλων που θα μεγαλώσουμε και θα γεράσουμε μαζί. Έχω κι ένα σύντροφο στα σκαριά αλλά δεν μου κάθεται πάντα».
Ο σύντροφος είναι κάτι που το θέλεις και το ονειρεύεσαι;
«Το όνειρο της ζωής μου είναι ένας ιδανικός σύντροφος που θα με ακολουθεί και θα τον ακολουθώ στην περιπέτεια της ζωής. Ελπίζω και εύχομαι στα υπόλοιπα χρόνια της ζωής μου να τον βρω. Δεν είναι εύκολο πράγμα. Κόντρα σε αυτά που σου λέω, όλες οι κουβέντες με τους φίλους μου και με τους γνωστούς μου είναι τα προσωπικά. Στις γυναίκες η αγάπη είναι αυτή που την ολοκληρώνει. Απλώς δεν μου έχει κάτσει το σταθερό. Ούτε εκείνοι μου κάθονται ούτε εγώ μπορώ να μείνω. Μετά από λίγο η σχέση χαλάει, τελειώνει».
Εννοείς ξεθυμαίνει το συναίσθημα ή βαριέσαι εύκολα;
«Τώρα πια θα ήθελα πάρα πολύ να ήμουν με κάποιον που να είναι ο άνθρωπος μου. Θέλω συναίσθημα, ασφάλεια, ανεξαρτησία και ελευθερία. Αν ο άνθρωπος μου μου πει ότι με απάτησε θα το συζητήσω. Δεν θα τον αφήσω ούτε θα τρελαθώ. Νομίζω ότι αν βρω αυτόν τον άνθρωπο τον κατάλληλο θα τον συγχωρήσω για την απιστία. Η κατανόηση, η εκτίμηση και ο θαυμασμός βοηθούν να πάνε καλά και στα στραβά. Στην προηγούμενη σχέση μου έγινε η ζωή δύσκολη, αμαυρώθηκε η αγάπη. Δεν με ενδιαφέρει να έχω πάντα άνδρα. Μου αρέσει να ζω και μόνη μου. Προτεραιότητά μου είναι το συναίσθημα αλλά δεν έτυχε…»
Κοιτάζεσαι στο καθρέφτη;
«Συνέχεια. Θέλω να είμαι όμορφη, να βλέπω τον εαυτό μου, αν κρατιέμαι καλά. Εκτός της φιλαρέσκειας της υπερβολικής ώρες ώρες με τον καθρέφτη είναι η μόνη στιγμή που ερχόμαστε σε επαφή με τον εαυτό μας. Με κοιτάζω μέσα μέσα. Κάνω γκριμάτσες. Ο καθρέφτης είναι μαγικό μέσο».
Αγαπάς τον εαυτό σου; Τον αλλάζεις;
«Ναι, τον αγαπώ. Το ρούχο, το σώμα και η στάση με κάνουν και αισθάνομαι καλά. Πρέπει να ξέρεις ποια είσαι και να αγαπάς το μυαλό και το σώμα σου, να έχεις σιγουριά. Αυτό πρέπει».
Όταν πέφτεις σηκώνεσαι μόνη σου;
«Δεν γίνεται αλλιώς. Ακκίζομαι, κλαίγομαι, κοινοποιώ τον πόνο μου αλλά δεν μπορεί να με βοηθήσει κανένας. Όταν με αδικούσαν στην δουλειά ήθελα να έχω έναν μεγάλο αδελφό να με προστατεύει. Ήμουν πολύ ευαίσθητο παιδί αλλά δεν είμαι πλέον τόσο».
Σου λείπει κάτι;
«Ναι πολλά αλλά μικρές είμαστε θα τα βρούμε. Βασικά πράγματα όμως δεν μου λείπουν και είμαι πολύ ευχαριστημένη γι αυτό. Είμαι ευτυχής. Υπάρχουν άνθρωποι που γι αυτά που εγώ έχω εκείνοι προσεύχονται. Είμαι ευτυχής και το απολαμβάνω».
