Η Ζέτα είναι πλέον η μαμά της Θάλειας. Ενός μωρού που της άλλαξε αλλά δεν της ανέτρεψε την ζωή. Η Ζέτα ακούγεται πιο ευαίσθητη, πιο ήρεμη, πιο ευτυχισμένη. Είναι αυτή η γλυκιά εισβολή της μητρότητας στην ζωή μιας γυναίκας που την αλλάζει ακόμη κι αν η ίδια δεν το καταλαβαίνει. Εκτός από την Θάλεια, στη ζωή της Ζέτας παραμένει η μεγάλη της αγάπη, το θέατρο. Αυτές τις μέρες παίζει στην παράσταση του «Faith» με τον Παναγιώτη Μπουγιούρη και εξηγεί στο jenny.gr γιατί η πίστη είναι το Α και το Ω στη ζωή της.
Τι άλλαξε στην ζωή σου μετά τον ερχομό του μωρού; «Παρόλο που πάντα ήμουν οργανωτική και προγραμματισμένη στη ζωή μου για να μπορώ να είμαι και καλά και σωστή επαγγελματίας αλλά και να έχω και ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μου και για τους ανθρώπους μου, με τον ερχομό του παιδιού έχω γίνει ακόμη περισσότερο. Αυτό που καταλαβαίνω και νομίζω ότι έχει φτάσει στο μέγιστο σημείο είναι το ότι θέλω οι ώρες που περνάω μακριά από το παιδί μου να έχουν πραγματική αξία, να μην σπαταλάω την ενέργειά μου. Ούτως ή άλλως το θέλω αυτό, δεν μου αρέσει να περνάω ώρες περιμένοντας ή κάνοντας πράγματα που δεν έχουν αξία, με ανθρώπους που τελικά βλέπω ότι δεν μου προσφέρουν και δεν τους προσφέρω κάτι. Τώρα με τον ερχομό του παιδιού νευριάζω με όλο αυτό, με την σπατάλη ενέργειας. Αυτό έχει αλλάξει ειδικά τον τελευταίο μήνα που επέστρεψα στην δουλειά». Συναισθηματικά νιώθεις πιο ευάλωτη; «Δεν μπορώ να σου πω ότι κάτι έχει αλλάξει δραματικά στον τρόπο ή στο επίπεδο που σκέφτομαι για τον κόσμο και τα πράγματα. Σίγουρα έχω καταλάβει το μεγαλείο της ανθρώπινης και δη της γυναικείας φύσης με τον ερχομό του παιδιού αλλά δεν έχει αλλάξει κάτι στην κοσμοθεωρία μου και στο συναίσθημά μου. Νομίζω ότι είμαι ο ίδιος άνθρωπος απλά έχω ανακαλύψει μία πτυχή την οποία δεν μπορούσα να την δω πριν. Είναι σα να ξαναγεννιέσαι σα να ξαναγίνεσαι παιδί. Δεν μπορούσα να φανταστώ πόσο πολύ θα μου άρεσαν τα παιδικά τραγουδάκια!» Δεν είναι μια άλλη ζωή; «Ναι, είναι μια άλλη ζωή, πολύχρωμη, πιο όμορφη, πιο ξέγνοιαστη. Νομίζω ότι ξαναγίνεσαι παιδί όταν φέρνεις ένα παιδί στον κόσμο. Βγαίνουν από μέσα σου αυτά που ένιωθες όταν ήσουν παιδί». Ο τρόπος που βλέπεις την δουλειά σου άλλαξε λόγω του παιδιού; «Όχι επί της ουσίας δεν έχει αλλάξει. Ούτε οι ώρες ούτε το πόσο αφοσιωμένη είμαι. Απλώς κοιτάω να μην βάζω πάρα πολλά πράγματα μέσα στην ημέρα . Όταν έχω πολλές πρόβες δεν θα κάνω και προώθηση με εκδηλώσεις και φωτογραφίσεις. Καταμερίζω λίγο πιο καλά τις δουλειές μου μέσα στην εβδομάδα για να έχω περισσότερο χρόνο με το παιδί». Θα άφηνες ποτέ την δουλειά σου για χάρη του παιδιού; «Όχι, όχι. Η δουλειά μου είναι κάτι που μου αρέσει πάρα πολύ. Το να είμαι ηθοποιός μου αρέσει πάρα πολύ και μου γεμίζει την ψυχή και το μυαλό μου. Δεν μπορώ να με φανταστώ εκτός αυτού. Δεν ήθελα ένα παιδί για να αλλάξει ή να δώσει νόημα στη ζωή μου, να την κάνει διαφορετική. Μου άρεσε πολύ η ζωή μου πριν, είχα επιλέξει τον τρόπο που ζούσα και εργαζόμουν. Απλώς το παιδί συμπλήρωσε όλα αυτά. Όμως δεν άλλαξε κάτι σε σχέση με τα θέλω μου και με τα όνειρά μου». Πρωταγωνιστείς στην παράσταση του «faith». Πώς προσεγγίζετε το θέμα των σχέσεων; «Πολύ ρεαλιστικά. Οι διάλογοι και οι καταστάσεις είναι εντελώς ρεαλιστικοί. Είναι ένα ζευγάρι που γνωρίζουμε καλά, έχουμε κοινά όλοι μας σε κάποια σημεία. Είναι ούτως ή άλλως ένα έργο το οποίο έχει γραφτεί πρόσφατα και έχει το εύρημα της παρακολούθησης των ηρώων μέσα από μία κάμερα που δίνει ο ένας στον άλλο προκειμένου να δουν τι γίνεται και να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη η οποία χάθηκε στην πορεία κάτι που στις μέρες μας εφαρμόζεται κατά κόρον μέσω των social media. Είναι δύο ήρωες που στη βάση τους αγαπιούνται, προσπαθούν να τα βρουν, να κατακτήσουν ο ένας τον άλλο και τελικά ανακαλύπτουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν, μένουν μαζί και ανακαλύπτουν πόσο μεγαλείο έχει η σχέση μεταξύ ετερόκλητων ανθρώπων». Η πίστη πόσο καταλυτική είναι για μία σχέση; «Εντελώς. Νομίζω ότι είναι το Α και το Ω. Αν υπάρχει εμπιστοσύνη και σεβασμός σε οποιαδήποτε σχέση τότε αυτή η σχέση υφίσταται. Αν αυτό καταλυθεί τότε παύει να υπάρχει η σχέση…»Για σένα προσωπικά ήταν η πίστη καταλυτικό στοιχείο στις σχέσεις σου; «Ναι, 100%. Δεν υπάρχω μέσα σε μία σχέση αν δεν εμπιστεύομαι και δεν με εμπιστεύεται ο άλλος. Κι αυτό που κατά καιρούς ακούω κι από ανθρώπους που έχουν σώας τα φρένας και λένε «εγώ παίρνω το κινητό του συντρόφου μου και παρακολουθώ τι κάνει στο διαδίκτυο ή βλέπω τις συνομιλίες του» και το θεωρώ απαράδεκτο. Για μένα η παραβίαση του προσωπικού χώρου και των προσωπικών δεδομένων είναι καταλυτική στη διάλυση μιας σχέσης». Η σχέση σου με τον χρόνο ποια είναι; «Ένα πράγμα που έχει αλλάξει με τον ερχομό του παιδιού μου είναι αυτό ακριβώς. Βλέπω τον χρόνο που περνάει πολύ πιο συμπαθητικά. Είναι σα να έχω εκπληρώσει κάτι το οποίο αν δεν το είχα κάνει θα αισθανόμουν πολύ αγχωμένη. Για μένα ο χρόνος είναι κάτι που δεν εξαγοράζεται, δεν αγοράζεται και δεν αναπληρώνεται. Και πάντοτε προσπαθώ από τότε που καταλαβαίνω τον εαυτό μου να τον περνάω πολύ δημιουργικά. Με τον ερχομό της Θάλειας όλα αυτά τα πράγματα έχουν έρθει σε μια μεγαλύτερη ισορροπία μέσα μου. Είναι σα να μην τον κυνηγάω. Με έχει χαλαρώσει και με έχει καθησυχάσει». Άρα και σαν γυναίκα δεν προσπαθείς να τον σταματήσεις; «Πράγματα που μπορώ να κάνω και να αισθανθώ πιο όμορφα και πιο καλά και να μου αρέσουν τα έχω κάνει και μπορεί και στην πορεία να κάνω κάποια άλλα και περισσότερα. Αλλά δεν έχω μπει στην διαδικασία να τρελαθώ και να πω «πω πω πω τι είναι αυτό!». Βλέπω και το δέρμα μου και τους μυς μου ότι δεν είναι όπως ήταν πριν από μερικά χρόνια. Το σώμα μου έχει αλλάξει παρόλο που το προσέχω. Η πάροδος του χρόνου δεν έχει να κάνει με το τι θέλεις εσύ κατ΄ ανάγκη. Νομίζω εν τω μεταξύ ότι αν προσπαθήσεις να παραβιάσεις και να εκβιάσεις τον χρόνο σταματώντας τον θα κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Άρα οι όποιες επεμβάσεις είτε εξωτερικές είτε όχι πρέπει να γίνουν με φειδώ και με πλήρη γνώση του τι κάνεις». Πώς διώχνεις τα σύννεφα από την ζωή σου; «Δεν κάνω κάτι περαστικό και δεν σκέφτομαι κάτι συγκεκριμένο για να αποφύγω την κακή διάθεση ή την κακή ημέρα. Τη ζω. Προσπαθώ να δω που θα φτάσει και που θα με οδηγήσει. Όλα όσα ζούμε έχουν κάποιο νόημα. Δε νομίζω ότι πρέπει να διώχνουμε τα αρνητικά συναισθήματα. Όλα έρχονται για κάποιο λόγο. Κάποτε ήμουν drama queen και κρατούσαν πολύ όλα αυτά. Τώρα προσπαθώ να μην κρατούν πολύ. Είμαι εδώ, είμαι υγιής, έχω δουλειά, παιδί και τους ανθρώπους που αγαπώ. Είμαι μια χαρά».
Ποιο είναι το παραμύθι που λες στη κόρη σου; «Δεν έχω κάποιο αγαπημένο γιατί ακόμη δεν έχω αρχίσει να της λέω παραμύθια. Έχω κρατήσει όμως ένα μεγάλο βιβλίο με παλιά αραβικά παραμύθια που αγαπώ πολύ και από αυτό θα της διαβάζω» Της λες τραγουδάκια; «Ναι! Και είναι μαγικό το πώς ανταποκρίνεται γιατί της τραγουδούσα κι όταν ήμουν έγκυος. Μου αρέσει η Λιλιπούπολη με την οποία μεγάλωσα κι εγώ, τα τραγούδια του Χατζιδάκι, του Ξαρχάκου… Μπορεί να μην είναι παιδικά αλλά αυτά θέλω να μάθει πρώτα». Ποια είναι η μεγαλύτερη ευχή που δίνεις στην κόρη σου; «Να ζήσει μια υπέροχη ζωή και να κάνει αυτό που πραγματικά γουστάρει με ελευθερία». Στη Ζέτα; «Το ίδιο. Αυτή η ευχή που δίνω στη Θάλεια είναι αυτή που έχω καταλάβει κι εγώ. Είναι σημαντικό να μπορείς να νιώθεις ελεύθερος να κάνεις αυτό που θες. Να έχεις χώρα που θα πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου».
