Οι άνθρωποι που καταδικάζονται με θανατική ποινή γνωρίζουν κάτι που κανείς άλλο δεν γνωρίζει, την ακριβή ημερομηνία του θανάτου τους. Δεν μπορούν να αποτρέψουν αυτό που θα ακολουθήσει, καθώς το μέλλον τους είναι προδικασμένο. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της 52χρονης Lisa Montgomery, η οποία ήταν η πρώτη γυναίκα θανατοποινίτης που εκτελέστηκε μετά το 1953 στις ΗΠΑ.
Έπειτα από την εντολή του Donald Trump να τεθεί σε εφαρμογή ξανά η θανατική ποινή στις ομοσπονδιακές φυλακές, την Τετάρτη εκτελέστηκε η πρώτη γυναίκα θανατοποινίτης μετά το 1953 ενώ πρόκειται για την 11η εκτέλεση από τον Ιούλιο μετά την απόφαση του απερχόμενου προέδρου να ξεκινήσει πάλι η εσχάτη των ποινών.
Η γυναίκα από το Κάνσας των ΗΠΑ είχε αποδειχθεί ένοχη για τον στραγγαλισμό μιας εγκύου στο Μιζούρι και την αφαίρεση του μωρού από τη μήτρα της το 2004 ενώ οι δικηγόροι της υποστήριζαν ότι έπασχε από σοβαρές ψυχικές νόσους. Με αφορμή την υπόθεση της 52χρονης Lisa Montgomery που ανακηρύχθηκε νεκρή στη 1:31 π.μ. (τοπική ώρα) αφού της χορηγήθηκε θανατηφόρα ένεση στο ομοσπονδιακό συγκρότημα φυλακών Τερ Οτ της Ιντιάνα, ανατρέξαμε στις γυναίκες που καταδικάστηκαν στο παρελθόν με τίμημα τη ζωή τους κι έμειναν στην ιστορία μέσα από τις ειδεχθείς πράξεις τους.
Ας ξεκινήσουμε όμως, με τη χώρα μας. Η τελευταία εκτέλεση ανεξαρτήτως φύλου, που έλαβε χώρα εντός του ελληνικού εδάφους έγινε το 1972, καθώς η θανατική ποινή έκτοτε δεν εφαρμόστηκε ποτέ μέχρι την κατάργησή της, βάσει νόμου το 1994 και συνταγματικά το 2001. Ο τελευταίος εκτελούμενος ήταν ο 27χρονος Βασίλης Λυμπέρης, ο οποίος καταδικάστηκε σε θανατική ποινή με την κατηγορία ότι έκαψε ζωντανούς την εν διαστάσει σύζυγό του, την πεθερά του, την κόρη και τον γιο του. Το περιστατικό συνέβη τις πρώτες πρωινές ώρες της 5ης Ιανουαρίου 1972 στο σπίτι των θυμάτων στο Χαλάνδρι.
Πριν την τελευταία εκτέλεση στην Ελλάδα, προηγήθηκαν πολλές ακόμη, τέσσερις από τις οποίες αφορούσαν γυναίκες. Γυναίκες, οι οποίες προέβησαν σε μία εντελώς αποτρόπαια πράξη για την οποία έπρεπε να καταδικαστούν σε θάνατο. Η πρώτη υπόθεση στην Ελλάδα μάς πηγαίνει αρκετά χρόνια πίσω, όταν η Σταυρούλα Γκουβούση, γνωστή ως “μαύρη χήρα”, μαζί με τη βοήθεια του γιου της δολοφονεί άγρια την έγκυο νύφη της, πιστεύοντας ότι το παιδί που κυοφορούσε ήταν καρπός ενός παράνομου έρωτα. Η Γκουβούση εκτελείται παρά το φαινομενικά τέλειο έγκλημα, στον Άγιο Ιωάννη Θεολόγο Υμηττού το 1960 και ο γιος της στις φυλακές της Κέρκυρας τρεις μέρες μετά.
Μια ακόμη πεθερά, η Αλεξάνδρα Μέρδη, σκοτώνει τον γαμπρό της, ρίχνοντάς του στο φαγητό παραθείο επειδή ο ίδιος ήταν ευερέθιστος και ερχόταν σε σύγκρουση με την γυναίκα και την πεθερά του. Η Μέρδη εκτελέστηκε στο Γουδή τον Σεπτέμβρη του 1962. Έναν μήνα μετά, στο ίδιο μέρος εκτελέστηκε και η 52χρονη Αθανασία Αγγελινού, η οποία το 1960 σκότωσε τον σύζυγο και ξάδελφό της Νικόλαο, πολτοποιώντας με μια αξίνα το κεφάλι του. Οι απιστίες του συζύγου που δεν μπορούσε να δεχτεί τον υποσεξουαλισμό που είχε η γυναίκα του από ατύχημα, οδήγησαν την ίδια στη μοιραία πράξη.
Η τελευταία γυναίκα που εκτελέστηκε στην Ελλάδα ήταν η 40χρονη Αικατερίνη Δημητρέα, η οποία καταδικάστηκε τέσσερις φορές σε θάνατο γιατί δηλητηρίασε με παραθείο την μητέρα της, τον αδερφό της, τη θεία της και τον 5χρονο ανιψιό της, (η 4χρονη ανιψιά της γλίτωσε γιατί δεν έφαγε το δηλητηριασμένο λουκούμι). Ο λόγος ήταν ότι η Δημητρέα είχε εγκαταλειφθεί από τον άντρα της λόγω του δύσκολου χαρακτήρα της και η οικογένειά της το θύμιζε καθημερινά, κατηγορώντας την. Η εκτέλεσή της γίνεται τον Ιούλιο του 1965 στο Γουδή.
Σε διάφορες χώρες του κόσμου, έχουν συμβεί πολλές εκτελέσεις που έχουν γίνει σε γυναίκες. Μία από αυτές, αφορά τη γυναίκα που άφησε το παιδί της να πεθάνει από την πείνα, το οποίο βρέθηκε γεμάτο τραύματα και με βάρος σχεδόν 16 κιλών. Η εκτέλεσή της 38χρονης Lisa Ann Coleman έγινε, έπειτα από ανακοίνωση των αρχών του Τέξας, με θανατηφόρα ένεση σε κρατική φυλακή. Η πρώτη γυναίκα, που εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα συνέβη το 1899, όταν στραγγάλισε τη θετή της κόρη και χτύπησε με τσεκούρι τον άνδρα της.
Ανεξάρτητα από το φύλο, στο οποίο επιβάλλεται η θανατική ποινή, σύμφωνα με την Διεθνή Αμνηστία, η ίδια αποτελεί "την πιο σκληρή, απάνθρωπη και εξευτελιστική τιμωρία". Ο Γάλλος συγγραφέας, Αλμπέρ Καμύ είχε γράψει ότι:
"Η ανωτάτη των ποινών είναι ο πιο προμελετημένος φόνος και δεν συγκρίνεται με καμία εγκληματική πράξη, όσο προμελετημένη και αν είναι αυτή. Γιατί, αν θέλαμε να τηρήσουμε τις αναλογίες, η θανατική ποινή θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για να τιμωρήσουμε τους εγκληματίες που είχαν προειδοποιήσει το θύμα τους για την ημερομηνία του θανάτου του ώστε να γνωρίζει ότι από εκείνη τη στιγμή και μετά βρίσκεται στο έλεος του δολοφόνου του. Τέτοιο τέρας όμως δεν συναντάται στον κόσμο".
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits
