H Xριστίνα Ρόκα ξετυλίγει το Νήμα της Αγάπης και μοιράζεται τι είναι αυτό που τη «δένει» με την πρώτη μέρα της Σαρακοστής.
Παιδικές αναμνήσεις Καθαράς Δευτέρας. Ήταν η τελευταία μέρα της Αποκριάς, η μέρα που τρώγαμε μόνο νηστίσιμα και που φορούσαμε για τελευταία φορά την αποκριάτική μας στολή. Ο καιρός ήταν συνήθως λίγο μελαγχολικός, αλλά πάντα περνούσα πολύ όμορφα στο εξοχικό της νονάς μου στα Παλαιοκούντουρα, έναν οικισμό που βρίσκεται κτισμένος στα μικρά οροπέδια που σχηματίζονται στις ανατολικές απολήξεις του όρους Πατέρα.
Από το πρωί ξεκινούσαμε για τη μονοήμερη εκδρομή. Έφτιαχνα το σακίδιό μου με αγωνία, μην ξεχάσω τα απαραίτητα για τις βουνίσιες εξερευνήσεις (κάτι που έχει κληρονομήσει μάλλον και ο γιος μου και με συγκινεί όταν τον βλέπω να βάζει στον σάκο του φακό, κιάλια, νερό και ξηρούς καρπούς)! Όλοι οι υπόλοιποι της παρέας προτιμούσαν να πετάξουν χαρταετό, αλλά εγώ με τη Δήμητρα – μια οικογενειακή φίλη- πάντα ξεγλιστρούσαμε για να ανακαλύψουμε τα τριγύρω μονοπάτια και τα μυστικά του βουνού.
Το Καθαροδευτεριάτικο τραπέζι περιλάμβανε γεύσεις που ο παιδικός ουρανίσκος δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα – αλλά η ζεστή λαγάνα και φυσικά ο Μακεδονικός Χαλβάς (με το Κακάο, που είναι και η αγαπημένη μου γεύση) έκαναν το μεσημεριανό φαγητό λιγότερο μαρτυρικό στα παιδικά μάτια. Όλη μέρα έτρωγα μόνο αυτά, άντε και καμιά ελιά αν είχα τη διάθεση.
Το βράδυ έκλεινε πάντα με την επιστροφή στο σπίτι και την έναρξη της περιόδου νηστείας που η μαμά μου και η γιαγιά μου τηρούσαν με ευλάβεια. Εντάξει, για εμάς τα παιδιά δεν ίσχυε παρά μόνο την Μεγάλη Εβδομάδα, αλλά σήμαινε ότι η επιλογή των φαγητών όλη αυτή την περίοδο ήταν αρκετά χορτοφαγική. Μάλιστα, για να μας πείσει να φάμε πιο εύκολα τα νηστίσιμα φαγητά της, η γιαγιά μου μας έλεγε αυτοσχέδια χιουμοριστικά στιχάκια για να το πετύχει. Σήμερα, αυτά τα στιχάκια βρίσκονται σε ένα χειρόγραφο βιβλίο, το οποίο αποτελεί για μένα έναν ανεκτίμητης συναισθηματικής αξίας θησαυρό.
Τα τελευταία χρόνια που απέκτησα τη δική μου οικογένεια, έχω συνειδητοποιήσει πως παιδικές αναμνήσεις που είχα για χρόνια θαμμένες ή που δεν μου «έλεγαν κάτι» έχουν επανέλθει στο προσκήνιο και πλέον έχουν πολλά να μου πουν. Έθιμα και οικογενειακές παραδόσεις αποκτούν σημασία και θέλεις να μεταδώσεις στα παιδιά σου αντίστοιχες αναμνήσεις που θα τους δώσουν βάσεις για να μεγαλώσουν γεμάτα συναισθήματα και αγάπη. Ειδικά σε αυτή την εποχή αβεβαιότητας που ζούμε, οι αναμνήσεις και το αίσθημα σιγουριάς είναι τα μόνα που μπορούν να κάνουν τα παιδιά πιο δυνατά, πιο σίγουρα και κυρίως πιο χαρούμενα.
Φέτος την Καθαρά Δευτέρα θα προσπαθήσω να τους μεταφέρω τις αναμνήσεις που κουβαλώ από την παιδική μου ηλικία, αλλά και να ξεκινήσω μια νέα παράδοση για τα παιδιά μου, ώστε να χτίσουν κι εκείνα τις δικές τους. Κάθε Καθαρά Δευτέρα ο στόχος θα είναι πάντα ένας και βασικός, να ερχόμαστε κοντά με το παρελθόν και να μην ξεχνάμε τα πρόσωπα που έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, ακόμη και αν δεν υπάρχουν πια.
Έτσι φέτος, θα τους διαβάσω αποσπάσματα από το χειρόγραφο βιβλίο της γιαγιάς, την οποία έχασα πρόσφατα. Τα παιδιά μου μπορεί να μην έχουν έντονες μνήμες από εκείνη, αλλά μέσα από αυτή τη βιωματική διαδικασία θα προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε εικόνες και συναισθήματα που θα τα «δένουν» και θα τα ακολουθούν για πάντα.
Ταυτόχρονα, θα ξεκινήσουμε να γράφουμε κι εμείς ένα βιβλίο με στιχάκια, με αλήθειες για τα συναισθήματά μας, για τις αναμνήσεις μας, τις γεύσεις και τις μυρωδιές που μας συντροφεύουν. Θα κόψουμε μαζί ένα κλαδί αμυγδαλιάς για να θυμόμαστε πώς "μυρίζει" η άνοιξη, θα φάμε ένα κομμάτι Μακεδονικό Χαλβά, που αποτελεί τη γεύση της Καθαράς Δευτέρας και θα πετάξουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε τον χαρταετό, για να μην ξεχάσουν ποτέ το αίσθημα της ελευθερίας που θέλω να τους διέπει για πάντα.
Βιβλίο όμως, θα είναι. Χειρόγραφο. Με αυτοκόλλητα, μουντζούρες και ζωγραφιστούς χαρταετούς. Αυτό θα έχει αξία να τους μείνει. Όλα τα άλλα θα είναι ψηφιακά, αλλά αυτό όχι. Το χρειάζονται, η νέα ψηφιακή γενιά που μεγαλώνουμε μόνο αυτό έχει ανάγκη, να τους δημιουργούμε εικόνες, μυρωδιές και αναμνήσεις για να συνεχίσουν έναν κόσμο καλύτερο από τον δικό μας!
Το κλειδί σε κάθε νέα ανάμνηση και παλιά, είναι η αγάπη και φέτος θα προσπαθήσουμε να ελευθερώσουμε ακόμη περισσότερη. Πώς;
Μπες στο tonimatisagapis.gr, μοιράσου κι εσύ αυτό που σε «δένει» με την Καθαρά Δευτέρα, βοήθησε τον Μακεδονικό Χαλβά να στηρίξει τα παιδιά του Ελληνικού Παιδικού Χωριού στο Φίλυρο και μπες στην κλήρωση για να γίνεις 1 από τους 20 τυχερούς που θα κερδίσουν λαχταριστά προϊόντα.
και μια Δευτέρα που μας ενώνει.
Φωτογραφίες: Μίνα Ρήγα
