«Το ημερολόγιο του ψαρά»: Μια ταινία που άντλησε έμπνευση από τη ζωή της Malala Yousafzai
Σύρμα Κιουπελόγλου
21 Απριλίου 2021
Ένα 12χρονο κορίτσι, η Ekah, ζει σε ένα ψαροχώρι όπου η εκπαίδευση ενός κοριτσιού θεωρείται ταμπού, εκείνη όμως είναι αποφασισμένη να πάει στο σχολείο. Η θέληση και η αποφασιστικότητά της να σπάσει αυτή την παλιά προκατάληψη, την φέρνει αντιμέτωπη με το παρελθόν του πατέρα της, Solomon, και την προηγούμενη εμπειρία του στην εκπαίδευση των κοριτσιών.
Αυτή είναι με λίγα λόγια, η πλοκή της ταινίας του Netflix: «Το ημερολόγιο του ψαρά», που κυκλοφόρησε στην πλατφόρμα το 2020. Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από τη ζωή της νεότερης νικήτριας του βραβείου Nobel Ειρήνης, Malala Yousafzai. Ποιό είναι όμως, στα αλήθεια αυτό το κορίτσι, που σε ηλικία 17 ετών είχε ήδη ένα Nobel στην κατοχή της;
Η Malala γεννήθηκε στις 12 Ιουλίου 1997, στην περιφέρεια Swat της βορειοδυτικής επαρχίας Khyber Pakhtunkhwa του Πακιστάν, σε μια οικογένεια μικρομεσαίας τάξης. Οι γονείς της, Ziauddin Yousafzai και Tor Pekai Yousafzai, είναι Σουνίτες Μουσουλμάνοι της εθνότητας Pashtun, που ανήκει στη φυλή Yusufzai.
Η οικογένεια δεν είχε αρκετά χρήματα για τη γέννησή της στο νοσοκομείο και ως εκ τούτου, η Malala γεννήθηκε στο σπίτι με τη βοήθεια των γειτόνων. Στο σπίτι της στη Mingora, ζούσε με τα δύο μικρότερα αδέλφια της, τον Khushal και τον Atal, τους γονείς της και δύο κοτόπουλα.
Ο πατέρας της, Ziauddin Yousafzai, ήταν εκπαιδευτικός και ακτιβιστής και η οικογένειά της διεύθυνε μια αλυσίδα σχολείων στην περιοχή. Θεωρώντας τους Muhammad Ali Jinnah και Benazir Bhutto ως πρότυπά της, εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τις σκέψεις του πατέρα της και την ανθρωπιστική του εργασία. Μιλάει άπταιστα Pashto, Urdu και αγγλικά και ο πατέρας της που ήταν ο κύριος υπεύθυνος για την εκπαίδευση της, αναφερόταν στην κόρη του ως κάτι εντελώς ξεχωριστό, επιτρέποντάς της να μένει αργά τη νύχτα και να μιλά για πολιτική, ενώ τα δύο αδέρφια της πήγαιναν για ύπνο.
Στις αρχές του 2009, όταν ήταν 11-12 ετών, δημιούργησε ένα blog με ψευδώνυμο για το BBC Urdu, όπου περιέγραφε λεπτομερώς τη ζωή της κατά τη διάρκεια της κατοχής του Swat από Πακιστανούς Ταλιμπάν. Στο Mingora, οι Πακιστανοί Ταλιμπάν είχαν εκδώσει διάταγμα ότι κανένα κορίτσι δεν θα μπορούσε να παρακολουθήσει το σχολείο μετά τις 15 Ιανουαρίου 2009. Η ομάδα είχε ήδη ανατινάξει περισσότερα από εκατό κορίτσια. Το βράδυ πριν από την έναρξη της απαγόρευσης, ήταν γεμάτο πυροβολισμούς, που ξύπνησαν τη Yousafzai αρκετές φορές. Την επόμενη ημέρα, η ίδια διάβασε επίσης, για πρώτη φορά αποσπάσματα από το blog της που είχαν δημοσιευτεί σε τοπική εφημερίδα.
Μετά το διάταγμα, οι Πακιστανοί Ταλιμπάν κατέστρεψαν πολλά ακόμη τοπικά σχολεία και έκλεισαν εκατοντάδες άλλα. Η Malala συνέχιζε να καταδικάζει την κατάσταση και να διαμαρτύρεται γι’αυτό μέσα από την διαδικτυακή πλατφόρμα της.
Τον Φεβρουάριο του 2009, τα σχολεία των κοριτσιών έκλεισαν. Σε αλληλεγγύη, τα ιδιωτικά σχολεία για αγόρια είχαν αποφασίσει να μην ανοίξουν έως τις 9 Φεβρουαρίου. Αφού άνοιξαν ξανά τα σχολεία των αγοριών, οι Πακιστανοί Ταλιμπάν άρχισαν τους περιορισμούς στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση των κοριτσιών, όπου υπήρχε συν-εκπαίδευση. Τα σχολεία μόνο για κορίτσια έκλεισαν. Η Yousafzai έγραψε ότι παρακολούθησαν μόνο 70 μαθητές, από τους 700 μαθητές που είχαν εγγραφεί.
Στη συνέχεια, η Malala μίλησε εναντίον των Πακιστανών Ταλιμπάν στην εθνική εκπομπή Capital Talk στις 18 Φεβρουαρίου. Τρεις μέρες αργότερα, ο Πακιστανός αρχηγός των Ταλιμπάν Maulana Fazlulla, ανακοίνωσε στον ραδιοφωνικό σταθμό του, την άρση της απαγόρευσης της εκπαίδευσης των γυναικών και ότι τα κορίτσια θα μπορούσαν να παρακολουθήσουν το σχολείο έως ότου διεξαχθούν οι εξετάσεις στις 17 Μαρτίου, αλλά έπρεπε να φορούν μπούρκα.
Το επόμενο καλοκαίρι, η δημοσιογράφος Adam B. Ellick έκανε ένα ντοκιμαντέρ για τους «New York Times» για τη ζωή της Malala, καθώς ο Πακιστανικός στρατός παρενέβη στην περιοχή. Η ίδια έλαβε εξέχουσα θέση, δίνοντας συνεντεύξεις σε έντυπα και τηλεοπτικές εκπομπές και υπήρξε υποψήφια για το Διεθνές Παιδικό Βραβείο Ειρήνης από τον ακτιβιστή Desmond Tutu.
Από το 2009 έως το 2010, ήταν η πρόεδρος της Περιφερειακής Παιδικής Συνέλευσης του Ιδρύματος Khpal Kor. Το 2011, η Yousafzai εκπαιδεύτηκε με την τοπική οργάνωση ενδυνάμωσης κοριτσιών, «Aware Girls», την οποία διευθύνει η Gulalai Ismail, της οποίας η εκπαίδευση περιελάμβανε συμβουλές για τα δικαιώματα των γυναικών και την ενδυνάμωσή τους για να αντιταχθούν ειρηνικά στη ριζοσπαστικοποίηση μέσω της εκπαίδευσης.
Το δημόσιο προφίλ της αυξήθηκε ακόμη περισσότερο όταν στις 19 Δεκεμβρίου 2011, ο Πρωθυπουργός Yousaf Raza Gillani της απένειμε το Εθνικό Βραβείο Ειρήνης για τη Νεολαία. Κατά τη διάρκεια της διαδικασίας προς τιμήν της, η Yousafzai δήλωσε ότι δεν ήταν μέλος οποιουδήποτε πολιτικού κόμματος, αλλά ήλπιζε να ιδρύσει ένα δικό της εθνικό κόμμα για την προώθηση της εκπαίδευσης. Ο πρωθυπουργός έδωσε εντολή στις αρχές να δημιουργήσουν μια πανεπιστημιούπολη IT στο Swat Degree College for Women, κατόπιν αιτήματος της Yousafzai, και ένα γυμνάσιο μετονομάστηκε προς τιμήν της. Μέχρι το 2012, η Yousafzai σχεδίαζε να οργανώσει το Ίδρυμα Εκπαίδευσης Malala, το οποίο θα βοηθούσε τα φτωχά κορίτσια να πάνε στο σχολείο.
Στις 9 Οκτωβρίου 2012, ενώ ήταν σε λεωφορείο στην Επαρχία Swat, αφού έλαβε μέρος σε εξετάσεις, η Yousafzai και δύο άλλα κορίτσια πυροβολήθηκαν από έναν Πακιστανό οπλοφόρο Ταλιμπάν σε μια απόπειρα δολοφονίας σε αντίποινα για τον ακτιβισμό της. Η Yousafzai χτυπήθηκε στο κεφάλι με μια σφαίρα και παρέμεινε αναίσθητη και σε κρίσιμη κατάσταση στο Ινστιτούτο Καρδιολογίας του Rawalpindi, αλλά η κατάστασή της αργότερα βελτιώθηκε αρκετά για να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο Queen Elizabeth στο Birmingham του Ηνωμένου Βασιλείου.
Η προσπάθεια για τη ζωή της πυροδότησε μια διεθνή έκρηξη υποστήριξης για εκείνη. Η Deutsche Welle ανέφερε τον Ιανουάριο του 2013 ότι η Yousafzai μπορεί να έχει γίνει «η πιο διάσημη έφηβη στον κόσμο». Οι Πακιστανοί Ταλιμπάν καταδικάστηκαν διεθνώς από κυβερνήσεις, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και φεμινιστικές ομάδες. Αξιωματούχοι των Πακιστανικών Ταλιμπάν απάντησαν στην καταδίκη, καταγγέλλοντας περαιτέρω την Yousafzai, αναφέροντας σχέδια για πιθανή δεύτερη απόπειρα δολοφονίας, την οποία δικαιολογούσαν ως θρησκευτική υποχρέωση. Οι δηλώσεις τους οδήγησαν σε περαιτέρω διεθνή καταδίκη.
Μετά την ανάρρωσή της, η Yousafzai έγινε ακόμη πιο ενεργή ακτιβίστρια για το δικαίωμα στην εκπαίδευση. Με έδρα το Birmingham, συνέστησε το Malala Fund, έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό και το 2013 συνέγραψε το «I Am Malala», ένα διεθνές best seller. Το 2014, ήταν συναποδέκτης του βραβείου Νόμπελ Ειρήνης μαζί με τον Kailash Satyarthi από την Ινδία. Το 2015, η Yousafzai ήταν θέμα του ντοκιμαντέρ: «He Named Me Malala», που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ. Τα τεύχη του περιοδικού Time 2013, 2014 και 2015 την χαρακτήρισαν ως έναν από τους πιο σημαντικούς ανθρώπους παγκοσμίως. Το 2017, της απονεμήθηκε επίτιμη καναδική υπηκοότητα και έγινε το νεότερο άτομο που μίλησε στη Βουλή των Κοινοτήτων του Καναδά.
Η Yousafzai ολοκλήρωσε τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση της στο Λύκειο Edgbaston στην Αγγλία από το 2013 έως το 2017. Από εκεί, κέρδισε μια θέση στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και ξεκίνησε τρία χρόνια σπουδών για πτυχίο Bachelor of Arts στη Φιλοσοφία, την Πολιτική και την Οικονομία (PPE). Αποφοίτησε το 2020.
Στις 8 Μαρτίου 2021, ανακοινώθηκε μια πολυετής συνεργασία μεταξύ Yousafzai και Apple. Θα εργαστεί στον προγραμματισμό για την υπηρεσία streaming της Apple, Apple TV +. Το έργο θα καλύπτει «δράματα, κωμωδίες, ντοκιμαντέρ, κινούμενα σχέδια και παιδικές σειρές και θα βασιστεί στην ικανότητά της να εμπνέει κάθε γενιά.
Δείτε ακόμη:
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits
