Η Anne Frank γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Ιουνίου 1929 στην Φρανκφούρτη της Γερμανίας και το ημερολόγιο της, «Το ημερολόγιο της Anne Frank», είναι το πιο συγκλονιστικό ημερολογιακό κείμενο της παγκόσμιας λογοτεχνίας.
Στις 12 Ιουνίου 1942, η 13χρονη Anne παίρνει δώρο γενεθλίων από τον πατέρα της ένα κόκκινο βιβλίο αφιερώσεων, με μια μικρή κλειδαριά μπροστά. Αμέσως, αποφασίζει να το χρησιμοποιήσει ως ημερολόγιο και να διηγηθεί την ιστορία της όσο έμεινε κρυμμένη από τους Ναζί, χωρίς να γνωρίζει πως οι σκέψεις της, θα έμεναν χαραγμένες στην ιστορία και θα διαβάζονταν από εκατομμύρια ανθρώπους.
Η νεότερη μάρτυρας σε μια μαύρη στιγμή της ιστορίας
Η οικογένειά της είχε μετακομίσει στο Άμστερνταμ όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη Γερμανία, αλλά παγιδεύτηκε όταν η κατοχή επεκτάθηκε και στην Ολλανδία. Καθώς οι διώξεις των Εβραίων εντάθηκαν, η οικογένεια άρχισε τον 9 Ιούλιο του 1942 να κρύβεται σε ένα μυστικό δωμάτιο του γραφείου του πατέρα, Otto, πίσω από μια κινητή βιβλιοθήκη. Εκεί ήταν που η Anne συνέγραψε το διάσημο ημερολόγιό της.
Σε αυτό αναφέρθηκε στις δυσκολίες και τους περιορισμούς που αντιμετώπιζαν οι Εβραίοι την εποχή εκείνη, αλλά και τις σχέσεις της με την οικογένεια της: Με τον πατέρα της, που του είχε πιο πολύ αδυναμία, με την αδελφή της που τα αρχικά αισθήματα ζήλιας μετατράπηκαν σε αγάπη και της μητέρας της, που η σχέσης τους ήταν «ψυχρή» και παρεξηγημένη.
Οι αδελφές ήλπιζαν κάποια μέρα να επιστρέψουν στο σχολείο μόλις μπορούσαν, και συνέχισαν τις σπουδές τους ενώ κρύβονταν, χρησιμοποιώντας ψευδώνυμα. Το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου της Anne ξοδεύτηκε διαβάζοντας και μελετώντας, και γράφοντας τακτικά στο ημερολόγιό της.
«Δεν σκέφτομαι όλη αυτήν τη δυστυχία, αλλά την ομορφιά που ακόμα μένει»
Εκτός από την παροχή μιας αφήγησης των γεγονότων που συνέβησαν, έγραψε για τα συναισθήματα, τις πεποιθήσεις, τα όνειρα και τις φιλοδοξίες της, θέματα που ένιωθε ότι δεν μπορούσε να συζητήσει με κανέναν. Καθώς η εμπιστοσύνη της στο γράψιμό της μεγάλωνε, και καθώς άρχισε να ωριμάζει, έγραψε περισσότερα αφηρημένα θέματα όπως η πίστη της στον Θεό και πώς ορίζει την ανθρώπινη φύση.
Η Anne φιλοδοξούσε να γίνει δημοσιογράφος, γράφοντας στο ημερολόγιό της την Τετάρτη 5 Απριλίου 1944:
«Τελικά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να κάνω τις σχολικές εργασίες για να μην είμαι ανίδεη, να συνεχίσω στη ζωή, να γίνω δημοσιογράφος, γιατί αυτό θέλω! Ξέρω ότι μπορώ να γράψω ..., αλλά μένει να δούμε αν έχω πραγματικά ταλέντο ...»
Οι απόψεις της μπορούν να θεωρηθούν πολύ προοδευτικές και φεμινιστικές, δεδομένου την ηλικία και την εποχή στην οποία ζούσε.
«Θέλω να πετύχω περισσότερα από αυτό. Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή σαν τη μητέρα, την κυρία van Daan και όλες τις γυναίκες που κάνουν τη δουλειά τους και στη συνέχεια ξεχνιούνται. Πρέπει να έχω κάτι εκτός από έναν σύζυγο και τα παιδιά για να αφοσιωθώ! ...»
«Θέλω να είμαι χρήσιμη ή να φέρνω απόλαυση σε όλους τους ανθρώπους, ακόμα και σε αυτούς που δεν έχω γνωρίσει ποτέ. Θέλω να συνεχίσω να ζω ακόμα και μετά το θάνατό μου! Και γι 'αυτό είμαι τόσο ευγνώμων στον Θεό που μου έδωσε αυτό το δώρο, το οποίο μπορώ να χρησιμοποιήσω για να αναπτύξω τον εαυτό μου και να εκφράσω όλα όσα είναι μέσα μου!
Όταν γράφω, μπορώ να ξεφορτωθώ όλες τις ανησυχίες μου. Η θλίψη μου εξαφανίζεται, το πνεύμα μου αναβιώνει! Αλλά, και αυτό είναι ένα μεγάλο ερώτημα, θα μπορώ ποτέ να γράψω κάτι σπουδαίο, θα γίνω ποτέ δημοσιογράφος ή συγγραφέας;»
Συνέχισε να γράφει τακτικά μέχρι την τελευταία της καταχώρηση την 1η Αυγούστου 1944.
Το τέλος της σύντομης ιστορίας της
Μετά από δύο χρόνια στην κρυψώνα, έχοντας εξασφαλισμένη τη διατροφή και τη βοήθεια ορισμένων φίλων τους μη Εβραίων, έως τις 4 Αυγούστου του 1944, η Γκεστάμπο τους ανακάλυψε και στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Η Anne -όπως και η αδερφή της- πέθανε από κακουχίες, χτυπημένη από τύφο στα 15 της στο στρατόπεδο Μπέργκεν-Μπέλσεν. Η μητέρα τους πέθανε από ασιτία στο Άουσβιτς. Από όλους όσους έζησαν στη σοφίτα αυτή, επέζησε μόνο ο πατέρας της, ο οποίος επέστρεψε στην Ολλανδία και συνειδητοποίησε μήνες αργότερα ότι ήταν ο μόνος επιζών.
Όταν του δόθηκε το ημερολόγιο της μικρής του κόρης, πεπεισμένος ότι αποτελούσε μοναδική μαρτυρία, προχώρησε στην έκδοσή του. Το ημερολόγιο εκδόθηκε στην ολλανδική γλώσσα, με τον τίτλο Het Achterhuis (Το πίσω σπίτι) και έγινε ένα κλασικό βιβλίο γραμμένο με την εφηβική ορμή και την ευφυΐα ενός κοριτσιού που έμελλε να γίνει το σύμβολο του Ολοκαυτώματος.
«Τούτο το φαινομενικά ασυνεχές ημερολόγιο ενός παιδιού, αυτή η de profundis αποκάλυψη με τη φωνή ενός παιδιού, ενσωματώνει τη φρίκη του φασισμού περισσότερο από οποιοδήποτε στοιχείο της Νυρεμβέργης», έγραψε ο Ολλανδός ιστορικός και δημοσιογράφος Jan Romein όταν διάβασε το χειρόγραφο του ημερολογίου.
Η εφηβική, σχεδόν ανέμελη ματιά της αποτελεί, όχι μόνο ένα σημαντικό ιστορικό ντοκουμέντο για το τι βίωσαν οι Εβραίοι εκείνη την εποχή, αλλά και το σπουδαιότερο ημερολόγιο όλων των εποχών, ένα μάθημα ενάντια στο φασισμό και τη ναζιστική θηριωδία.
«Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί»
Πηγή κεντρικής φωτογραφίας: Wikipedia
Δείτε ακόμη: Γυναίκες που άλλαξαν την ιστορία
Γίνε κι εσύ μέλος μόνο με 6€/ έτος στο συνδρομητικό Jenny.gr Exclusive Benefits
agnodice
0 16915672 303 00
F004832 1359117 type12220
Ada Lovelace English writer and mathematician 1815-1852 daughter of Lord Byron and friend of Charles Babbage BJ5F25 ADA LOVELACE -
Nancy Wake
Amelia-Earhart
1000509261001 2119569664001 Rosa-Parks-Legacy
