Αν ανατρέξω στην παιδική μου ηλικία, δεν θυμάμαι να είχα εκφράσει ως παιδί την επιθυμία να ασχοληθώ με τα καλλιτεχνικά.
Ίσως επειδή μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που δεν είχαμε τέτοια ερεθίσματα, να φοβόμουν. Πάντως, στην ΣΤ’ Δημοτικού ανέλαβα να σκηνοθετήσω και να παίξω τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη χριστουγεννιάτικη γιορτή του σχολείου. Οπότε αυτό δείχνει και μια επιθυμία μου να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο και έναν ναπολεοντισμό, ταυτόχρονα.
Στο άτομο το οποίο αισθάνομαι, ότι χρωστώ ευγνωμοσύνη αιώνια, γιατί άλλαξε τελείως την καλλιτεχνική μου πορεία και την ύπαρξή μου μέσα σε αυτόν τον χώρο είναι η Μυρτώ Κοντοβά. Γιατί μου έδωσε την ευκαιρία να με μάθει ο κόσμος μέσω της τηλεόρασης και των τηλεοπτικών σειρών που κάναμε μαζί, αλλά και οι άνθρωποι του δικού μου χώρου που δεν με γνώριζαν, με τους οποίους προχώρησα μετά σε άλλες καλλιτεχνικές συνεργασίες.
Διαβάστε τη συνέχεια στο monopoli.gr
