Ο Δημήτρης Μοθωναίος στο JennyGr: «Περνάω μια πολύ φωτεινή περίοδο και είχε έρθει επιτέλους η ώρα μου να παίξω έναν καλό άνθρωπο»

Τα γυρίσματα για την “Παραλία” συνεχίζονται; Σε πόσα επεισόδια, θα ολοκληρωθεί η σειρά;

Ναι βέβαια, κάνουμε γυρίσματα και στην Αθήνα και στην Κρήτη. Η αρχική συμφωνία ήταν για 100 επεισόδια, αλλά επειδή υπήρξε μεγάλη ανταπόκριση, και στο Ertflix, όπου τον πρώτο μήνα 3,5 εκατ. μοναδικοί χρήστες αναζήτησαν να δουν το πρώτο επεισόδιο, μας έδωσαν άλλα 60, για να ολοκληρωθεί η τηλεοπτική σεζόν για φέτος.

Το γεγονός ότι η σειρά βασίζεται σε βιβλίο, περιορίζει τον κύκλο της σε μία τηλεοπτική σεζόν;

Υπάρχει option και για συνέχεια, γιατί υπάρχουν κι άλλα βιβλία της ίδιας ιστορίας. Οι δημιουργοί έχουν στο μυαλό τους και μια συνέχεια, ανάλογα βέβαια και με την ανταπόκριση της σειράς και στο εξωτερικό.

Διαβάσαμε για την επιτυχία της στις Κάννες και τη συμφωνία με μια μεγάλη εταιρεία διεθνούς διανομής, την Beta. Τι ακριβώς έγινε στις Κάννες και τι σημαίνει αυτό για τη σειρά;

Η εταιρία Beta είναι μια γερμανική εταιρία, πάρα πολύ επιλεκτική στο τι διαλέγει. Στις Κάννες επιλέγει από τις σειρές της αυτές που θεωρεί πιο καλές και τις προβάλλει ιδιωτικά σε κλειστό κύκλο, σε παραγωγούς και πλατφόρμες από όλο τον κόσμο, για να τις μεταπωλήσει σε αυτούς. Η “Παραλία” είναι η πρώτη ελληνική σειρά, που μπήκε σε αυτές τις πρεμιέρες κι ας είναι long series. Αυτό είναι κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, ανοίγει ένα καινούριο κεφάλαιο όχι μόνο για μας, αλλά και για τη χώρα μας. Με την εταιρία παραγωγής, τον σκηνοθέτη κι όλους τους συντελεστές και με τη στήριξη της ΕΡΤ, βάλαμε ένα “στοίχημα” να κάνουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει, δηλαδή ένα long series, που προσπαθεί να έχει κινηματογραφικό πλαίσιο. Ήταν ένα πείραμα, μια εξίσωση για δυνατούς λύτες, στην οποία μπήκαμε όλοι με φοβερό ενθουσιασμό, γι’ αυτό είμαστε τόσο χαρούμενοι με αυτή την ανταπόκριση. Μας έβαλε για παράδειγμα το Variety σε ειδικό αφιέρωμα, κι αυτό είναι κάτι που επίσης δεν έχει ξανασυμβεί.

Έχετε ενημέρωση, από ποιες χώρες υπήρξε ενδιαφέρον, αν έχουν ήδη κλείσει κάποιες συμφωνίες;

Υπάρχουν πολλά κανάλια και πολλές πλατφόρμες σε όλο τον κόσμο, που είναι κοντά σε συμφωνία για να αγοράσουν τουλάχιστον τα πρώτα επεισόδια. Κι αυτό με συγκινεί γιατί η ιστορία είναι τρυφερή, και σε μια περίοδο που είναι πάρα πολύ δύσκολη παγκοσμίως, διαπραγματεύεται ζητήματα που λείπουν από το τοξικό περιβάλλον της καθημερινότητας, όπως την ειρήνη, την αυτοδιάθεση των κοινοτήτων, την καλοσύνη -όχι με την ηθική αξιακή έννοια. Τη βλέπω και με ηρεμεί, είναι soothing για την ψυχή, έτσι το νιώθω.

Τη φετινή σεζόν βλέπουμε πολλές σειρές, η πλειοψηφία των οποίων είναι σειρές εποχής. Η “Παραλία” είναι μία από αυτές.

Είναι σειρά εποχής, αλλά είναι δοσμένη με μια πιο φρέσκια ματιά που δεν την καθιστά σειρά αρχείου. Ενώ η εποχή είναι απολύτως πιστά δοσμένη από όλους μας, ουσιαστικά λειτουργεί ως αφορμή. Δεν είναι μια κλασική σειρά εποχής, αλλά χρησιμοποιεί την εποχή συμβολικά, για να μιλήσουμε για το σήμερα.

Πώς σχολιάζετε όμως αυτή την πληθώρα σειρών εποχής; Δεν υπάρχει κίνδυνος κόπωσης του κοινού;

Αυτό που μπορώ να πω είναι ότι θα ήθελα πολύ, και ως θεατής και ως συμμετέχων, να δω παραπάνω πράγματα, που αφορούν το σήμερα. Έχουμε πολύ καλούς σεναριογράφους, σκηνοθέτες και ηθοποιούς, που μπορούν να αντιληφθούν το τι συμβαίνει στην εποχή μας, ώστε να κάνουμε και κάτι σημερινό.

Η Παραλία / ΕΡΤ

Στην εποχή των χίπηδων στα Μάταλα, τι είναι αυτό που σας γοητεύει περισσότερο;

Είναι πολύ γοητευτική περίοδος. Για μένα το ωραίο, που είναι κι ένα θέμα που διαπραγματεύεται κι ο ήρωας μου στη σειρά, είναι η λεπτή γραμμή μεταξύ της τάσης να φύγεις από την πραγματικότητα και να δημιουργήσεις μια δική σου ουτοπία με τους δικούς σου κανόνες και του “αποφεύγω τη ζωή”. Είναι αυτή η μάχη, που δίνεις με το να αποσυρθείς για να φτιάξεις κάτι με τους δικούς σου όρους και να επιστρέψεις, για να είσαι κομμάτι της κοινωνίας, έτσι όπως εξελίσσεται και προχωράει. Είναι μια εποχή μεταιχμίου. Κι όλα τα θέματα που την απασχολούν είναι φοβερά επίκαιρα και σήμερα. Έχω μια σκηνή με ένα φίλο Ισραηλινό, που έρχεται και κρύβεται γιατί δεν θέλει να πάρει μέρος στον πόλεμο, που γινόταν τότε. Υπάρχει κι ο πόλεμος στο Βιετνάμ, είναι πολλά τα ζητήματα, που με ένα τρόπο μας αφορούν και σήμερα.

Εσείς, πάντως, όπως έχετε πει δεν υπήρξατε ποτέ χίπης ή έστω κάτι κοντινό…

Ποτέ και καθόλου! Δεν έχω κάνει ούτε κάμπινγκ, εκτός από μια φορά απόλυτης αποτυχίας, όταν ήμουν ακόμη στο σχολείο και είχαμε πάει στην Ελαφόνησο. Αλλά συνειδητοποίησα τώρα πως είναι απελευθερωτικό, είναι πολύ ωραίο. Έκανα αναγκαστικά χίπικη ζωή τον πρώτο μήνα πέρσι, που πήγαμε στα Μάταλα, γιατί μένουμε ακριβώς πάνω στην παραλία, οπότε είμαστε όλη τη μέρα εκεί, ζούμε πάνω στην άμμο. Είναι πολύ χαλαρωτικό.

Στα γυρίσματα, τι σας δυσκόλεψε περισσότερο;

Πέρα από το ότι ήταν πολύ απαιτητικά κι έπρεπε κάποιες φορές να γυρίσουμε πρώτα το μετά κι ύστερα το πριν, αλλά ευτυχώς, έχουμε ένα σκηνοθέτη, τον Στέφανο Μπλάτσο, πραγματικό leader, ήταν πολύ δύσκολες και οι συνθήκες, που αντιμετωπίσαμε. Για παράδειγμα, την πρώτη μέρα γυρίσματος είχε κανονική αμμοβολή στην παραλία, έκανε κρύο, μαζευόταν κόσμος, γιατί η επισκεψιμότητα στα Μάταλα δεν σταματά ποτέ. Ήταν κάτι πάρα πολύ δύσκολο, αλλά το καταφέρνουμε και συνεχίζουμε.

Πώς είναι η εμπειρία από τις τρέσες που χρειάστηκε να βάλετε στα μαλλιά σας;

Αρκετά δύσκολη! Θέλω να δώσω συγχαρητήρια σε όσες γυναίκες περνάνε αυτό το βασανιστήριο. Χρειάζεται κι ανανέωση κάθε 1-2 μήνες -εμένα τα μαλλιά μου είναι σγουρά κι έβγαιναν από μέσα οι άλλες φύτρες... Είναι κάτι που πονάει, απαιτεί πολλές ώρες κι από τη στιγμή που ξεκινάει, μετά δεν υπάρχει επιστροφή! Αλλά πολύ σύντομα κουρεύομαι και τελειώνει αυτό το πράγμα. Επιτέλους! Επειδή είχα ξυρίσει τα μαλλιά μου για μια παράσταση, θα ήταν μεγαλύτερη η κατακραυγή αν εμφανιζόμουν ως χίπης με ξυρισμένο κεφάλι, οπότε είπαμε να πάρουμε αυτό το ρίσκο κι όπως βγει…

Τι σας γοητεύει περισσότερο στον χαρακτήρα που υποδύεστε; Έχετε κοινά μαζί του;

Μου αρέσει πολύ, που είναι ένας καλός άνθρωπος, για τον οποίο η προσφορά και η υπηρεσία στην κοινότητα και στην κοινωνία είναι η νούμερο ένα προτεραιότητα. Μου μοιάζει στο ότι είναι ένας ήπιος χαρακτήρας. Αυτό έχει μια δυσκολία, γιατί πρέπει να δημιουργήσεις έναν άνθρωπο, ο οποίος αντιδρά με τον τρόπο που θα αντιδρούσες, αλλά να μην είσαι εσύ. Αυτό ήταν ένα καινούριο challenge, γιατί ως τώρα συνήθιζα να υποδύομαι πιο σκοτεινούς ήρωες. Πιστεύω όμως ότι οι προτάσεις σε συναντάνε στη σωστή περίοδο. Νομίζω ότι περνάω μια πολύ φωτεινή περίοδο και είχε έρθει επιτέλους η ώρα μου να κάνω έναν καλό άνθρωπο.

Είστε κι εσείς ένας άνθρωπος, που έχει στηρίξει και συνεχίζει να μάχεται ενάντια στη βία και την κακοποίηση -και όχι μόνο δημοσιοποιώντας το προσωπικό σας βίωμα. Σε μια εποχή που η κακοποίηση παραμένει ζωντανή στην καθημερινότητα και η ομοφοβία ενίοτε χειροκροτείται, πιστεύετε ότι έχουν γίνει ουσιαστικά βήματα μπροστά;

Πιστεύω ότι είμαστε πιο μπροστά, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω τα βήματα που έχουν γίνει, όμως αυτός είναι ένας αγώνας διαρκής που συνεχίζεται. Μπορεί να γίνονται και κάποια βήματα προς τα πίσω, αλλά η πορεία μπροστά δεν ανακόπτεται. Κι εγώ σε αυτήν αφιερώνομαι, με τη βοήθεια και τη στήριξη και των οργανισμών, με τους οποίους συνεργαζόμαστε.

photo credits: Γιώργος Καπλανίδης

Ισχύει ότι ο κόσμος, τα ίδια τα θύματα, μιλάνε πιο εύκολα πια γι’ αυτά τα θέματα;

Σίγουρα. Νομίζω ότι αυτή η πόρτα έχει ανοίξει. Κι αυτό είναι πολύ σημαντικό, γιατί μιλώντας και αφαιρώντας από πάνω του το βάρος, την ενοχή, οτιδήποτε κουβαλάει ο καθένας, τουλάχιστον σε πρώτη φάση, ανακουφίζεται ο ίδιος. Από εκεί και πέρα, έχουμε τη μεγάλη ευθύνη να δούμε τι θα κάνουμε. Γι’ αυτό κι εγώ δεν επικεντρώνομαι πια καθόλου στο δικό μου, το προσωπικό. Όταν τόσοι άνθρωποι ξεκινούν να μιλάνε, πρέπει να βρουν μια στήριξη από την κοινωνία, από το κράτος, από την Πολιτεία, από όλους.

Μιλήσατε πριν για την τάση φυγής από την πραγματικότητα και δημιουργίας μιας δικής μας ουτοπίας. Την έχετε κι εσείς;

Ναι, την έχω. Παλιότερα ήμουν λίγο ενοχικός σε σχέση με αυτό, τώρα είμαι απόλυτα συμφιλιωμένος και καταλαβαίνω ότι κάθε μέρα έχω ανάγκη από αποφόρτιση και χρόνο δικό μου, για τον εαυτό μου. Καταλαβαίνω ότι δεν ανήκει πλέον στο πλαίσιο της διάθεσης φυγής, αλλά της ανάγκης που έχω να είμαι σε επαφή με το κέντρο μου. Μετά ξαναβγαίνω. Έχω περιορίσει αρκετά την κοινωνική μου διάθεση, έχω πολύ συγκεκριμένες παρέες και φίλους, με τους οποίους κοινωνικοποιούμαι, αλλά έχω μικρύνει αυτό τον κύκλο, γιατί θέλω η επαφή να είναι ουσιαστική.

Έχετε πει πως σας αρέσει να δοκιμάζετε πράγματα για να βρείτε τι σας ταιριάζει. Τι καινούργιο θα θέλατε να κάνετε και σε τι θα λέγατε όχι;

Είμαι ανοιχτός σε οτιδήποτε καινούργιο. Η αλήθεια είναι ότι είμαι λίγο πιο επιφυλακτικός πια, γιατί είχα την τύχη να δοκιμαστώ σε πολλούς διαφορετικούς τομείς αυτού που λέμε entertainment μέσα σε λίγα χρόνια, οπότε ξέρω σε τι δεν είμαι καλός ή τι με στρεσάρει παραπάνω, άρα δεν θα το έκανα. Θα ξαναέκανα με χαρά, όμως, μια ταινία στο εξωτερικό, όπως αυτή που κάναμε στην Κίνα.

Θα κάνατε ξανά τηλεόραση; Όχι όμως σε μυθοπλασία, σε διαφορετικό ρόλο;

Υπάρχουν προτάσεις κι είναι όλες ευπρόσδεκτες. Νομίζω ότι είμαι σε μία φάση, στην οποία κάνω πολύ συνειδητά τη δουλειά μου στο κομμάτι της υποκριτικής και με ενδιαφέρει να εμβαθύνω κι άλλο σε αυτό τον τομέα.

Αυτό ως άρνηση μου ακούγεται, τουλάχιστον για τώρα…

Ως επιφύλαξη, θα το έλεγα.

Ποια είναι τα πρώτα κριτήρια, με βάση τα οποία επιλέγετε μια δουλειά;

Τα πρώτα για μένα είναι η ομάδα και οι συντελεστές, όπως και ο χαρακτήρας, η διάθεση του project. Αυτό με έκανε να πω κατευθείαν το ναι στην “Παραλία”. Μίλησα με τον παραγωγό, τον σκηνοθέτη, τους ανθρώπους που έκαναν το σενάριο και κατάλαβα ότι είναι ένα project μεγαλόπνοο, που ξεκινά από ανθρώπους με θετική ενέργεια και διάθεση να το στηρίξουν. Αυτό με ενδιαφέρει πολύ περισσότερο από το τι θα είναι ο ρόλος μου, το μέγεθος του και τα υπόλοιπα. Είμαι άνθρωπος της ομάδας, γιατί το απαιτεί και η φύση της δουλειάς μας. Όσο καλός και να θεωρώ ότι είμαι, που δεν το θεωρώ βέβαια, αν δεν πλαισιώνομαι από μία σωστή ομάδα ανθρώπων, δεν πρόκειται να το δει αυτό κανείς. Ως Έλληνες ηθοποιοί αυτό ζητάμε, ένα πλαίσιο στο οποίο θα είμαστε σωστά σκηνοθετημένοι, σωστά φωτισμένοι, με ένα σωστό σενάριο και να υπάρχει αυτή η αληθοφάνεια που υπάρχει στις άλλες σειρές. Για χρόνια λέγαμε ότι το βασικό που μας λείπει είναι τα χρήματα, γιατί είμαστε μια μικρή χώρα με μια μικρή αγορά, όμως νομίζω ότι είναι τελικά και θέμα διάθεσης.

photo credits: Γιώργος Καπλανίδης

Μιλήστε μου για την εμπειρία της ταινίας που γυρίσατε στην Κίνα.

Είναι η πρώτη ελληνοκινέζικη παραγωγή που έγινε ποτέ κι ήταν μια ιδέα του Έλληνα προξένου στη Σαγκάη, Βασίλη Ξηρού. Με πήρε τηλέφωνο χωρίς να γνωριζόμαστε, μου περιέγραψε το project και μου είπε ότι ξεκινάμε γυρίσματα τον επόμενο μήνα, οπότε τα παράτησα όλα κι έφυγα τρέχοντας. Έμεινα σχεδόν δύο μήνες στη Σαγκάη και μου συνέβησαν τα πάντα! Μου κλείσανε τις κάρτες και δεν είχα χρήματα, δεν υπήρχε το google, οπότε δεν είχα χάρτες και δεν μπορούσα καθόλου να μετακινηθώ, έβρισκα πολύ δύσκολα τις διευθύνσεις που ήθελα, γιατί δεν ξέρουν όλοι ιδεογράμματα, γενικά η ζωή ήταν μια καθημερινή περιπέτεια!

Πώς ήταν η επαφή με τους ανθρώπους;

Γνώρισα εκεί κάποιους από τους πιο ενδιαφέροντες ανθρώπους που έχω γνωρίσει σε όλα μου τα ταξίδια. Οι κοσμοπολίτες της Σαγκάης, άνθρωποι, που δουλεύουν στο Προξενείο ή στην τέχνη και μοιράζουν το χρόνο τους μεταξύ Κίνας και Ευρώπης ή Αμερικής ήταν από τις πιο ενδιαφέρουσες μίξεις κουλτούρας που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Οι υπόλοιποι είναι ένας λαός πολύ κλειστός, με διαφορετικό συναισθηματικό κώδικα που σου είναι δύσκολο να προσεγγίσεις, ακόμα και με τη γλώσσα του σώματος. Όποια κίνηση έκανα για να δείξω τη συμπάθεια μου και την καλή μου διάθεση, παρερμηνευόταν απόλυτα. Το μαγικό της υπόθεσης και της όλης εμπειρίας, όμως, είναι ότι στο τέλος της ημέρας, είμαστε όλοι άνθρωποι, που ψάχνουμε το ίδιο: την αποδοχή, την αγάπη, τη σύνδεση.

Θα σας ήταν εύκολο να φύγετε από τη χώρα και να ζήσετε στο εξωτερικό για περισσότερο καιρό;

Πολύ! Είναι κάτι που έχω ξανακάνει από μικρός. Μου αρέσει πάρα πολύ η χώρα μου, τη λατρεύω, αγαπώ πολύ το πλαίσιο που έχω εδώ και τους φίλους μου, αλλά δεν είμαι άνθρωπος, που δυσκολεύεται να φύγει. Φεύγω πολύ εύκολα. Μου αρέσει η αλλαγή, το καινούργιο, οι προκλήσεις.

Ποιο είναι το πιο τρελό σας όνειρο;

Δεν κάνω τέτοιου τύπου όνειρα. Με ενδιαφέρει η κάθε μέρα να είναι μια μέρα χαράς, όσο γίνεται. Να συνεχίσω να ξυπνάω καθημερινά με χαρά για την καινούρια μέρα, κάτι που είναι αποτέλεσμα πολύ μεγάλης προσπάθειας, που έχω κάνει για χρόνια. Νομίζω ότι όταν είσαι σε μια τέτοια διάθεση, όλα τα άλλα έρχονται. Κι έχω αρχίσει να καταλαβαίνω ότι δεν εξαρτάται η ευτυχία από εξωτερικούς παράγοντες τύπου εύχομαι να πάρω το Όσκαρ, γιατί αν είμαι τόσο πιεσμένος, σε τέτοια δραματική κατάσταση μέσα μου, που δεν έχω χαρεί την κάθε μέρα της διαδικασίας μέχρι το βραβείο, φτάνω σε ένα στόχο που για πολλούς είναι η κορυφή σε αυτή τη δουλειά, αλλά δεν μου λέει τίποτα. Εμένα με ενδιαφέρει το καθημερινό.

Ο διαλογισμός παραμένει στην καθημερινότητά σας;

Ναι βέβαια. Έτσι ξεκινάει η κάθε μέρα μου, με ένα δεκάλεπτο πριν κατεβάσω τα πόδια μου από το κρεβάτι. Για μένα, το να κάνω διαλογισμό είναι σαν να είμαι κινητό και να φορτίζω εκείνη τη στιγμή. Πραγματικά, μου δίνει πολύ μεγάλη και πολύτιμη ηρεμία και συγκέντρωση.

Έχω μάθει ότι πρόσφατα μπήκε μια καινούρια γυναίκα στη ζωή σας, η Τίλντα, ένα κουτάβι τριών μηνών. Πώς είναι η συμβίωση;

Έχει αλλάξει όλο το κλίμα μέσα στο σπίτι, το έχει κάνει πραγματικά οικογενειακό, δεν μπορώ να το περιγράψω αλλιώς. Η παρουσία της ζεσταίνει την καρδιά, είναι απίστευτο!