“Υγεία δε σημαίνει μόνο καλές εξετάσεις, αλλά και πόσο λειτουργικός είσαι καθημερινά”: Η Αλεξία Λιναρδάκη στο JennyGr για την Παγκόσμια Ημέρα Παχυσαρκίας
Δήμητρα Πραντάλου
4 Μαρτίου 2025
Ο αγαπητός αλγόριθμος του TikTok, μου πέταξε ένα βράδυ, όσο έκανα ένα ατελείωτο scrolling, το βίντεο μίας κοπέλας, που έδειχνε την ημέρα της και την προσπάθειά της να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού της, με τρόπο ιδιαίτερως χιουμοριστικό. Αυτή η κοπέλα ήταν η Αλεξία Λιναρδάκη, η οποία διαπίστωσα πως θέλει να γίνει “that girl”, επειδή στο παρελθόν είχε παραπάνω κιλά. Αυτό που μου άρεσε βλέποντας τα βίντεό της, γιατί εντάξει, από τέτοιο περιεχόμενο στην πλατφόρμα άλλο τίποτα, ήταν πως δεν καυχιόταν, ούτε παρουσιάζε έναν υγιεινό τρόπο ζωής παροτρύνοντας να τον ακολουθήσουν όλοι - αλλά περισσότερο μια απόλυτα ρεαλιστική καθημερινότητα.
Της έστειλα μήνυμα με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Παχυσαρκίας που είναι σήμερα, θέλοντας να μάθω την ιστορία της. Δεν γνώριζα τίποτα για εκείνη, παρά μόνο αυτό που είπαμε τηλεφωνικά: Πώς έχει δώσει πολύ αγώνα όλα αυτά τα χρόνια. Πλέον δεν έμαθα μόνο τα βαθιά της συναισθήματα, αλλά και την ίδια. Όχι ως Αλεξία που έχει χάσει τα κιλά, αλλά ως μια κοπέλα που αυτό που δείχνει, αυτό είναι. Ευγενική και ναι, με πολύ χιούμορ.
Να κάνω όμως και τις απαραίτητες συστάσεις: Η Αλεξία είναι 26 ετών, ασχολείται με τα social media, εκεί όπου έχει ξεκινήσει τη σειρά “becoming that girl”. Τα υπόλοιπα, τα εξηγεί η ίδια καλύτερα παρακάτω.
Η Αλεξία Λιναρδάκη στο JennyGr
Το παραπάνω βάρος ήταν κάτι που το αντιμετώπιζες από μικρή ή συνέβη από μία ηλικία και μετά;
Η αλήθεια είναι πως είχα την τάση. Όλοι στην οικογένεια μου είχαμε κάποια περιττά κιλά. Παρ’ όλα αυτά, άρχισε να ξεφεύγει το βάρος προς την εφηβεία, τότε που περνούσα μία πολύ δύσκολη περίοδο στη ζώη μου ψυχολογικά και ξεσπούσα στο φαγητό. Από ‘κει και έπειτα, έχανα και έπαιρνα. Αυτό γινόταν συνέχεια.
Διαγνώστηκες με διατροφική διαταραχή;
Δεν έχω διαγνωστεί με διατροφικές διαταραχές, αλλά όπως το βίωσα και σύμφωνα με αυτά που έχω διαβάσει, θα μπορούσα να πω ότι ήταν διατροφική διαταραχή.
Δεχόσουν σχόλια από τον κοινωνικό σου περίγυρο, που σε πίεζαν και σε άγχωναν; Υποθέτω πως αν ναι, επιβάρυναν την ψυχολογία και μετέπειτα το βάρος σου.
Δεχόμουν ναι, ειδικά στο σχολείο βίωσα πολύ bullying. Αλλά και στον κοινωνικό μου περίγυρο είχα σχόλια του τύπου ‘καλά άμα έχανες λίγα κιλά, θα ήσουν κούκλα” ή “χάσε κιλά για να νιώσεις εσύ καλύτερα”. Μπορεί κάποιες φορές να ήταν καλοπροαίρετα σχόλια, αλλά όταν εσύ δίνεις μάχη με το βάρος και δεν μπορείς να πάρεις την απόφαση να τα χάσει, ό,τι σχόλιο και να ακούσεις σε κάνει trigger. Το οτιδήποτε. Σκέφτεσαι πολλά, όπως πως θα “ήμουν πιο όμορφη αν έχανα κιλά”, “θα ήμουν πιο δραστήρια”. Ουσιαστικά είναι όλο κομμάτι του μυαλού, μπορείς να το κάνεις και με κιλά και χωρίς. Όμως για εμένα, προτεραιότητα έχει πάντα η υγεία.
Πώς τα διαχειριζόσουν όλα αυτά; Μιλούσες ή τα κρατούσες μέσα σου;
Τα κρατούσα μέσα μου κατά βάση. Μιλούσα βέβαια στις φίλες μου, τους έλεγα ότι με ενοχλεί το θέμα των κιλών μου. Ήξερε και η οικογένεια μου, γιατί πάντα είχα θέμα με το βάρος μου. Το συζητούσα από τη μία, αλλά από την άλλη δεν ήθελα κιόλας, γιατί ένιωθα ότι κάνω πολύ focus σε αυτό και δεν ήθελα να είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής μου. Βέβαια μέσα μου με έτρωγε πάρα πολύ. Ένιωθα ότι με κράταγε πίσω από πάρα πολλά πράγματα στη ζωή μου. Δεν μπορούσα να φορέσω αυτά που θέλω, δεν μπορούσα να κοιμηθώ όπως θέλω. Αυτά αυτό είναι προσωπικό προφανώς, δεν ισχύει για όλο τον κόσμο.
Άρα σε επηρέαζε σε όλους τους τομείς.
Στα πάντα. Ενώ ήμουν δραστήριο άτομο, με μεγάλο κοινωνικό κύκλο, όλοι νόμιζαν ότι είχα πολλή αυτοπεποίθηση, στην ουσία όμως ήταν ο τρόπος αντιμετώπισης μου. Ενώ για μένα ήταν η μεγαλύτερη μου ανασφάλεια, στους άλλους έβγαινε ως αυτοπεποίθηση. Δεν έδινα αφορμή σε κανέναν να μου πει κάτι για τα κιλά μου, γιατί πάντα αυτοσαρκαζόμουν.
Σαν άμυνα.
Ναι, σαν άμυνα. Το χιούμορ και ο αυτοσαρκασμός ήταν τα δύο μου όπλα ουσιαστικά. Φαινόταν σαν ένα θέμα “χιουμοριστικό”, αλλά μέσα μου ήταν κάτι πολύ πιο βαθύ από αυτό.
Στο σχολείο το διαχειρίστηκες με το να μιλήσεις;
Στο σχολείο ήταν δύσκολα πολύ. Θα έλεγε ένα παιδάκι κάτι για τα κιλά μου και την μία μέρα δεν ήθελα να δώσω καθόλου σημασία γιατί δεν άξιζε και την άλλη αντιδρούσα. Αντιμιλούσα στην ουσία, που ούτε αυτό ήταν σωστό. Αλλά δεν έκανα κάτι παραπάνω, μέχρι που κάποια στιγμή, η κολλητή μου το είπε στη διευθύντρια και από εκείνη τη στιγμή, σταμάτησε.
Όταν έλεγα τα σχόλια στους γονείς μου, ο πατέρας μου μού έλεγε κάτι που έχω κρατήσει ακόμα στη ζωή μου: Τα κιλά αλλάζουν, το να είσαι ένας άνθρωπος μέσα στις ανασφάλειες και να πρέπει να μειώσεις τον άλλον για να ανέβεις εσύ, δεν αλλάζει εύκολα.
Κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έκανες σκέψεις να χάσεις βάρος;
Είχα κάνει πολλές προσπάθειες. Ήταν συνεχώς στο μυαλό μου η φράση “πρέπει να κάνω δίαιτα”. Είχα περάσει και φάσεις που έλεγα να αποδεχτώ τον εαυτό μου όπως είναι, να τον αγαπήσω και να πορευτώ έτσι. Δεν μπορούσα να το κάνω, όμως. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου και δεν μπορώ να του λέω ψέματα. Όσο και να το έλεγα, δεν ήμουν εντάξει. Δεν ήμουν εντάξει στο να μη βρω τι να φορέσω, να μη νιώθω άνετα με το σώμα μου, οπότε συνεχώς έλεγα ότι πρέπει να κάνω δίαιτα. Αυτή η λέξη είχε ενσωματωθεί μέσα μου.
Και το "πρέπει" φαντάζομαι.
Ναι, και το πρέπει. Αλλά ποτέ δεν ήταν το “πρέπει” για τους άλλους. Ό,τι είναι να κάνουμε, πρέπει να το κάνουμε για τον εαυτό μας. Εγώ ήθελα να αλλάξω για μένα, για κανέναν άλλον.
Από τις προσπάθειες που έκανες είδες αποτελέσματα;
Ναι, είχα χάσει βάρος. Μέχρι και 20-25 κιλά, απλά πάντα τα έπαιρνα πίσω. Όλοι βλέπουμε τη λέξη δίαιτα και πάει το μυαλό μας στη “στέρηση”, αλλά το δύσκολο δεν είναι να χάσεις κιλά, το δύσκολο είναι να τα διατηρήσεις. Ακόμα και πέντε μήνες να κάνεις δίαιτα, αν δεν αλλάξει ο τρόπος σκέψης σου, δεν θα έχεις ποτέ μια υγιή σχέση με το φαγητό. Οπότε ό,τι προσπάθεια έκανα, με το που έφτανα στην πηγή δεν έπινα νερό. Ήταν συνέχεια έτσι. Είχα κάνει ό,τι εξαντλητική δίαιτα υπήρχε και έφτασα στο σημείο που δεν είχα άλλο την ψυχολογική υπομονή να το κάνω ξανά.
Το θέμα είναι να βλέπεις το φαγητό σαν πηγή ενέργειας και όχι να ξεσπάς όλα σου τα συναισθήματα σε αυτό.
Πότε ήρθε λοιπόν η στιγμή που πήρες την απόφαση να αλλάξεις τρόπο ζωής;
Είχα φτάσει στα πιο πολλά κιλά που είχα φτάσει ποτέ. Στα 107. Έβλεπα τη ζυγαριά και έβλεπα ένα βουνό. Έπρεπε να χάσω 40-50 κιλά και έλεγα από πού να το πιάσω και πού να το αφήσω. Ήξερα ότι θα έπρεπε να πειθαρχήσω πάρα πολύ. Κι ενώ όλοι μπορούμε να το κάνουμε, σε εκείνη τη φάση της ζωή μου, μου ήταν πολύ δύσκολο. Ήμουν πολύ χάλια ψυχολογικά. Δεν ήθελα να κάνω τίποτα. Τότε άκουσα από φίλη μου πως είχε μπει στη διαδικασία χειρουργείου. Ήξερα πάντα πως υπήρχε αυτή η λύση, αλλά ήμουν ενάντια. Έλεγα ‘όχι θα τα χάσω με την αξία μου’. Μέχρι που κατάλαβα πως η αξία δεν ορίζεται στο πώς θα τα χάσω. Αν δεν ήμουν σε τόσο κακή ψυχολογική φάση, ίσως να το είχα προσπαθήσει. Το χειρουργείο με φόβιζε πάρα πολύ, γιατί είναι μια πάρα πολύ μεγάλη απόφαση και ενέχει και ρίσκο. Πρέπει να κάνεις υποχωρήσεις και να στερηθείς πολλά. Μπαίνεις σε μια διαδικασία να σκεφτείς πως είναι η μεγαλύτερη ευκαιρία της ζωής σου, να αλλάξεις επιτέλους τον τρόπο που ζεις. Έτσι πήρα την απόφαση. Υπήρχε κριτική και γύρω από αυτό.
Δηλαδή;
Δηλαδή ότι είναι ‘ο εύκολος δρόμος’, ότι ‘δεν το προσπάθησες’ κτλ. Αλλά άνθρωποι που δεν είναι κοντά σου, δεν μπορούν να ξέρουν ότι 10 χρόνια δίνεις μάχη με το βάρος σου.
Από το χειρουργείο και έπειτα, το ταξίδι ήταν μοναχικό; Ή είχες ανθρώπους που σου έδωσαν τη δύναμη που χρειαζόσουν να συνεχίσεις;
Είχα μεγάλη στήριξη. Εκτός από την οικογένειά μου, έχω και υποστηρικτούς φίλους Ήταν δίπλα μου σε όλα. Είναι σημαντικό να έχεις έναν κύκλο που σε στηρίζει από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν δεν τους είχα, θα ήταν πιο μοναχικά τα πράγματα. Βέβαια, όποιον και να έχεις, νιώθεις την μοναξιά. Σκέφτεσαι “όλοι τρώνε κι εγώ πρέπει να τρώω ζωμό”. Αλλά πρέπει να χάσεις κάτι για να έχεις κάτι άλλο.
Το γεγονός όμως ότι άλλαζε η εμφάνισή σου, δεν μετρίαζε το γεγονός ότι δεν μπορούσες να φας κανονικά;
Ναι, δεν υπήρχε μεγαλύτερη επιβράβευση από το να βλέπω το σώμα μου να αλλάζει. Όταν έχασα όλα τα κιλά, ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που είδα τον εαυτό μου σε αυτή τη μορφή. Ακόμα και το να αναφέρονται σε μένα ως “αδύνατη”. Δε λέω ότι αυτό είναι υγιές απαραίτητα, αλλά για μένα ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Δεν το είχα ξανανιώσει.
Πόσο σε τρομάζει αν δεις τώρα δύο-τρία κιλά παραπάνω;
Πάρα πολύ. Γίνεται εμμονή, δυστυχώς. Ναι μεν κάνεις το χειρουργείο, αλλά αν δεν αλλάξεις τις διατροφικές σου συνήθειες, κανείς δεν σου λέει ότι δεν θα πάρεις ξανά βάρος. Οπότε είναι σημαντικό να μην επαναπαύεσαι. Όταν είδα την πρώτη φορά 100-200 γραμμάρια πάνω, τρελάθηκα. Σκέφτηκα “ώπα, κάπου τελείωσε το όνειρο”.
Μιλάμε για 100-200 γραμμάρια.
Ναι, αλλά ήταν η πρώτη φορά μετά από δύο χρόνια που το είδα. Έπαθα κρίση άγχους. Φοβόμουν ότι θα γίνω όπως πριν. Μου μπήκε η ιδέα ότι θα πάρω 50 κιλά. Είναι τα τραύματα που σου μένουν μέσα σου και που δεν έχεις λύσει από πριν, οπότε βγαίνουν πάλι στην επιφάνεια. Όταν πήρα 2-3 κιλά, θυμάμαι που κάποιος μου είπε “σαν να πήρες λίγο”. Σχόλιο που δεν είχα ακούσει τρία χρόνια. Ένιωσα το σώμα μου να με εγκαταλείπει. Ήταν το μεγαλύτερο trigger που θα μπορούσε να μου κάνει κάποιος. Το ακόμα πιο άσχημο ήταν ότι λόγω ότι δεν έκανα καλή διατροφή, εξαντλήθηκε και το ανοσοποιητικό μου. Οι εξετάσεις μου, φαντάσου, δεν ήταν καλές. Τότε απλά είπα στον εαυτό μου “ηρέμησε, δεν είναι 33 κιλά”. Έτσι, αποφάσισα να ξεκινήσω και γυμναστική και να προσέχω ακόμα καλύτερα τη διατροφή μου. Είναι θέμα υγείας. Δεν είναι η ζωή μόνο να είμαστε αδύνατοι, πρωτίστως είναι να είμαστε υγιείς.
Μιας που είσαι πλέον στην κοινότητα του TikTok, επηρεάζει την ψυχολογία των ανθρώπων βλέποντας ένα πρόσωπο με το οποίο θα συγκριθούν ή διαβάζοντας κακεντρεχή σχόλια για τα κιλά;
100%. Για να καταλάβεις, το TikTok ήθελα να το ξεκινήσω στην καραντίνα, τότε που ήμουν 107 κιλά. Και δεν το έκανα γιατί δεν ήμουν έτοιμη να ακούσω αυτό που θα έλεγε ο καθένας. Που σήμερα αν δω άσχημα σχόλια σε μια κοπέλα που έχει παραπάνω κιλά, θα την υπερασπιστώ. Το θεωρώ ρηχό και άσχημο όλο αυτό, γιατί δεν ξέρεις πώς μπορεί να επηρεαστεί κάποιος. Δεν ξέρεις αυτή η κοπέλα πώς είναι και πώς νιώθει. Τώρα, απλά ξέρω ότι δεν έχουν να πουν κάτι για τα κιλά μου, γι’ αυτό και το ξεκίνησα. Δυστυχώς, υποσυνείδητα συγκρινόμαστε με άλλους, ακόμα και αν δεν το θέλουμε. Απλά ο καθένας πρέπει να κάνει το καλύτερο για τον εαυτό του. Δεν θα γίνεις ποτέ ένας άλλος άνθρωπος, θα γίνεις η καλύτερη εκδοχή.
Πότε πιστεύεις ότι σταματά το body positivity και ποτέ ξεκινά το πρέπει να αρχίσω να προσέχω την υγεία μου;
Αυτό είναι ένα πάρα πολύ ευαίσθητο θέμα. Για μένα το body positivity σημαίνει αγαπάω τον εαυτό μου σε όλες του τις εκδοχές. Αλλά, μέχρι που; Εγώ που είχα 50 κιλά παραπάνω, είχα καταπληκτικές εξετάσεις, αλλά στην πραγματικότητα δεν μπορούσα να κάνω πέντε βήματα γιατί λαχάνιαζα, δεν μπορούσα να κάτσω άνετα σε μία καρέκλα γιατί φοβόμουν μην δεν χωρέσω, δεν μπορούσα να ανέβω δύο ορόφους γιατί μου κοβόταν η ανάσα. Αυτό δεν είναι υγεία. Το να αγαπάω τον εαυτό μου, σημαίνει να θέλω να είναι καλά. Υγεία δεν είναι μόνο στα χαρτιά, υγεία είναι και το πόσο λειτουργικός μπορώ να είμαι καθημερινά. Πόσο μπορώ να ανταπεξέλθω στη δουλειά μου και στις κοινωνικές υποχρεώσεις. Είναι και αυτά υγεία. Και μετά, φυσικά, είναι και η ψυχική υγεία. Για μένα body positivity είναι μέχρι εκεί που είσαι πραγματικά αληθινός με τα συναισθήματα σου και με αυτό που νιώθεις. Αν ναι, ας είσαι όσα κιλά θες να είσαι. Αλλά νιώθω ότι πολλές φορές δεν είμαστε ειλικρινείς με τους εαυτούς μας, γιατί δεν μπορούμε να αποδεχτούμε την πραγματικότητα σε κάτι που μας ενοχλεί.
Η σειρά σου στο ΤikTok λέγεται “becoming that girl”. Ήθελες στην ουσία να δείχνεις τη διαδρομή για την καλύτερη εκδοχή σου και να βγάλεις κάτι ρεαλιστικό προς τα έξω;
Ακριβώς. Το that girl σαν εξήγηση, είναι το κορίτσι που τα κάνει όλα. Το τέλειο κορίτσι. Αυτό που ξεκινά 5 το πρωί, πάει για πιλάτες ή γιόγκα, που τρώει υγιεινά. Όταν εγώ αποφάσισα πως θέλω να βάλω την υγεία μου ως προτεραιότητα, ήθελα να το δείξω, γιατί ήμουν σίγουρη ότι δεν θα είμαι αυτό το τέλειο, αλλά κάτι πιο ρεαλαστικό και πιο “εγώ”. Έχει ταυτιστεί πολύς κόσμος και τους αρέσει που είναι χιουμοριστικό. Ουσιαστικά αυτό που ήθελα (και θέλω) να πω, είναι πως δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα ταυτόχρονα, κάνε απλά το καλύτερο που μπορείς, ώστε να γίνεις η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Ο μόνος ανταγωνιστής είναι ο εαυτός σου.
@alexialinardaki Πολύ σοβάρεψα και δεν μ’αρέσει #becomingthatgirl #thatgirl #thatgirlroutine #thatgirlaesthetic #becomingthatgirlchallenge #alexialina #besfyp #besfy #besfypgamw ♬ sonido original - Chico En Línea
Αλεξία, μιας και σε ακούω αρκετά συνειδητοποιημένη, έχεις κάνει τικ σε κουτάκια που ήθελες;
Ναι. Ήμουν πάντα ένας άνθρωπος που δεν είχα αυτοπεποίθηση και ήθελα πολύ να το φτιάξω. Ακόμα και το να θέτω τα όριά μου. Ήταν στόχοι μου για τη ζωή. Όσο έχανα βάρος και έπαιρνα αυτοπεποίθηση, έθετα και όρια. Όσα με ενοχλούσα πριν, τώρα τα φτιάχνω. Έχω ωριμάσει σαν άνθρωπος και βλέπω τα πράγματα πιο αντικειμενικά και όχι με το συναίσθημα. Εννοείται πως σε αυτά έπαιξε μεγάλο ρόλο και η ψυχοθεραπεία.
Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω, τι θα έλεγες στην παλιά Αλεξία;
Πάντα με συγκινεί αυτή η ερώτηση. Για κάποιο λόγο έχω κάποια κακά συναισθήματα στην παλιά Αλεξία, όχι σαν Αλεξία, αλλά στο γιατί συμπεριφερόμουν στον εαυτό μου έτσι. Δεν ήταν ότι πήρα τα κιλά, ήταν ο λόγος. Θα της έλεγα, λοιπόν, ότι όλα θα πάνε καλά, ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, ότι θα αποκτήσει επιτέλους αυτοπεποίθηση και ότι δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της ζωής τα κιλά.
Αν είχες έναν άνθρωπο απέναντί σου που βιώνει αυτά που βίωσες, ποια θα ήταν η συμβουλή σου;
Να τα βρει με τον εαυτό του, όχι μόνο για πέντε μήνες που θα χάσει τα κιλά, αλλά για το υπόλοιπο της ζωής του.
