Η Έλενα πλέκει τις πιο εντυπωσιακές τσάντες από χάντρες - Το πρόσωπο πίσω από το KIV.ELE brand μιλά στο JennyGR
ΑΝΘΙΑ ΦΙΛΙΠΠΗ
7 Ιουνίου 2025
Η Ελένη κρύβεται πίσω από το brand KIV.ELE, ένα brand που δίνει στις χάντρες μία νέα υπόσταση και με αυτές δημιουργεί μοναδικές τσάντες.
Η έντονη ανάγκη της να δημιουργεί μοναδικά κομμάτια την οδήγησε στην ιδέα να πλέξει τις δικές της τσάντες, μάλιστα, όπως μου λέει, σε ηλικία μόλις έντεκα ετών, έπλεξε το πρώτο της τοπ, όσο για την πρώτη της πλεκτή τσάντα από χάντρες, αποτελούνταν από γαλάζιες πέρλες. Η δημιουργική της φύση την οδήγησε στο να φτιάξει μια τσάντα δώρο για την καλύτερή της φίλη – κι εκεί ήταν που κατάλαβε πως το πάθος, όταν συνδυάζεται με την επιμονή, μπορεί να μετατραπεί σε τέχνη.
Η ιστορία της ξεκινά το 2008, όταν ήρθε για σπουδές στην Ελλάδα από την πατρίδα της, τη Μολδαβία. Έκτοτε, δεν έχει σταματήσει στιγμή να δημιουργεί, να ονειρεύεται και να οραματίζεται το μέλλον.
Διαβάστε ολόκληρη τη συνέντευξη παρακάτω
Πες μας λίγα λόγια για εσένα – ποια είσαι και με τι ασχολείσαι στην καθημερινότητά σου;
Είμαι η Έλενα, η ξανθιά κοπέλα από το tiktok που φτιάχνει τσάντες από χάντρες, γνωστή και ως KIV.ELE. Όμως δεν είμαι μόνο αυτό. Η ιστορία μου ξεκίνησε το 2008, όταν άφησα πίσω την πατρίδα μου, τη Μολδαβία, και ήρθα στην Ελλάδα για να σπουδάσω. Δεν ήξερα ελληνικά, αλλά αυτό δεν με σταμάτησε. Πάλεψα, διάβασα, προσαρμόστηκα. Αποφοίτησα από το λύκειο και μπήκα στη σχολή πρώτης επιλογής μου – το ΤΕΙ Γραφιστικής, την οπαία ολοκλήρωσα με επιτυχία. Τα τελευταία τέσσερα χρόνια εργάζομαι ως γραφίστρια στην ομάδα marketing του μεγαλύτερου και ταχύτερα αναπτυσσόμενου ελληνικού fast fashion brand. Είναι μια δουλειά που με γεμίζει και με εξελίσσει καθημερινά. Παρ’ όλα αυτά, δεν ξέχασα ποτέ το πάθος μου για το χειροποίητο. Από παιδί έφτιαχνα πράγματα με τα χέρια μου, και αυτό δεν σταμάτησε ποτέ να με εκφράζει. Όταν οι φίλες μου με παρακίνησαν να μοιράζομαι αυτές τις δημιουργίες online, δεν περίμενα την απήχηση που θα είχαν. Και τότε γεννήθηκε το KIV.ELE.
Πώς ξεκίνησε η ενασχόλησή σου με τη δημιουργία τσαντών από χάντρες;
Πρέπει να ξεκινήσω με το γεγονός ότι από πολύ μικρή ηλικία, συγκεκριμένα στα δέκα μου χρόνια, ανακάλυψα τον μαγικό κόσμο του χειροποίητου. Είχα μια έντονη ανάγκη να δημιουργήσω κάτι που να είναι μοναδικό, κάτι που να το φοράω μόνο εγώ – όχι άλλες. Τα πρώτα μου βήματα, όσο κι αν ακούγεται αστείο, έγιναν με τα κλασικά σεμεδάκια της γιαγιάς και πίνακες που κέντησα με σταυροβελονιά. Αυτές οι στιγμές ήταν το θεμέλιο που με εξοικείωσε με το πλέξιμο και τη ραπτική, και έτσι, μόλις στα έντεκά μου, είχα πλέξει το πρώτο μου τοπ. Ήταν τεράστια η ικανοποίηση κάθε φορά που κάποιος με ρωτούσε από πού το αγόρασα, κι εγώ απαντούσα με χαμόγελο πως το είχα σχεδιάσει και πλέξει μόνη μου. Μεγαλώνοντας, πειραματίστηκα με πολλές τεχνικές και υλικά, μέχρι που, την περίοδο της καραντίνας, ανακάλυψα τον υπέροχο κόσμο των χαντρών. Αν και δεν είχα ιδέα από τεχνική, αποφάσισα να φτιάξω την πρώτη μου τσάντα με γαλάζιες πέρλες – η οποία, ομολογουμένως, κατέληξε σε παταγώδη αποτυχία. Όμως δεν τα παράτησα. Ξαναπροσπάθησα, έμαθα, διάβασα, παρακολούθησα online μαθήματα… και τελικά τα κατάφερα. Έπλεξα μια τσάντα δώρο για την καλύτερή μου φίλη – κι εκεί κατάλαβα πως το πάθος, όταν το συνδυάζεις με επιμονή, μπορεί να μετατραπεί σε τέχνη.
Τι ήταν αυτό που σε ενέπνευσε να ξεκινήσεις να τις δημιουργείς ;
Στην περίοδο της καραντίνας, όπως και πολλοί άλλοι, περνούσα ώρες χαζεύοντας στα social media. Και κάπως έτσι, έπεσα πάνω σε μια τσάντα από πέρλες που με μάγεψε. Ήταν δημιούργημα ενός σχεδιαστή και, αν θυμάμαι καλά, κόστιζε γύρω στα 800€. Τη λάτρεψα με την πρώτη ματιά — αλλά δεν μπορούσα να τη φτάσω. Κάπου εκεί γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα… ή μάλλον, μπήκε το μικρόβιο: *«Δεν γίνεται», σκέφτηκα, «θα μάθω κι εγώ να πλέκω τέτοιες τσάντες». Και από εκεί ξεκίνησαν όλα. Με πείσμα, περιέργεια και την επιθυμία να δημιουργήσω κάτι δικό μου, ξεκίνησα να ψάχνω, να δοκιμάζω και να πλέκω.
Από πού αντλείς έμπνευση για τα σχέδιά σου; Υπάρχουν σχεδιαστές ή άλλοι δημιουργοί που θαυμάζεις;
Στις μέρες μας, τα ερεθίσματα είναι αμέτρητα και μας κατακλύζουν από παντού. Είναι τόσο εύκολο πια να παρακολουθείς, μέσα από μια οθόνη, τους μεγαλύτερους οίκους μόδας, αλλά και μικρούς, ανεξάρτητους δημιουργούς που ξεχωρίζουν για τη μοναδικότητά τους. Από εκεί αντλώ συχνά έμπνευση – άλλοτε από ένα trending χρώμα, άλλοτε από έναν ξεχωριστό συνδυασμό αποχρώσεων που συναντώ σε ένα λουλούδι ή ένα τοπίο. Η φύση, η αρχιτεκτονική, η καθημερινότητα… όλα μπορούν να δώσουν αφορμή για τη γέννηση μιας νέας ιδέας. Στην αρχή, τα σχέδιά μου ήταν βασισμένα σε τυποποιημένα σχήματα που μπορεί να βρει κάποιος σε ειδικά βιβλία, θεματικά περιοδικά και online tutorials – μια φυσική πορεία για κάθε νέο δημιουργό. Όμως, με τον καιρό, μέσα από συνεχή εξάσκηση και πειραματισμό, κατάφερα να βρω τη δική μου φωνή. Έτσι γεννήθηκαν οι δικές μου δημιουργίες: η Irene, η Eros, η Lexy, η Penny και πολλές άλλες.Το όνομα κάθε τσάντας δεν είναι τυχαίο. Συνήθως αποτυπώνει εκείνη για την οποία φτιάχτηκε το σχέδιο για πρώτη φορά. Κάθε κομμάτι κρύβει μέσα του μια ιστορία, μια στιγμή, μια γυναίκα που έγινε η μούσα μου. Έτσι, κάθε σχέδιο αποκτά ψυχή — και μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Aν μπορούσες να συνεργαστείς με έναν/μία designer, ποιον θα διάλεγες και γιατί;
Θα με ενθουσίαζε η ιδέα μιας συνεργασίας με ένα brand - μία ομάδα που διαθέτει φαντασία, άποψη και τόλμη. Ναι, ένα μεγάλο brand μπορεί να σου προσφέρει αναγνωρισιμότητα και προβολή. Όμως, αυτό που μένει πραγματικά, είναι η δημιουργική ένωση με ανθρώπους που έχουν κάτι να πουν. Πολύ καιρό παρακολουθώ και θαυμάζω το ελληνικό brand MILKWHITE. Είναι ένα σύγχρονο brand με πολύ φρέσκια ματιά και μοναδική αισθητική. Καλύπτει τις πιο απαιτητικές ανάγκες μιας up to date γυναίκας, τόσο για casual όσο και για βραδυνές εμφανίσεις. Είναι αξιοθαύμαστο το πως έχει καταφέρει να γίνει γνωστό παγκοσμίως και να το επιλέγουν ανάμεσα σε πολλά άλλα brands ακόμα και οι διάσημοι. Σίγουρα αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά οφείλεται στην ομάδα και το όραμα που κρύβεται πίσω από το brand.
Ποια είναι η διαδικασία δημιουργίας μιας τσάντας από χάντρες;
Το πιο απαιτητικό και δύσκολο κομμάτι στη δημιουργία μιας τσάντας από χάντρες είναι το ίδιο το σχέδιο. Πίσω από κάθε μοναδική δημιουργία κρύβονται αναρίθμητοι υπολογισμοί, ακριβείς μετρήσεις, πολλές δοκιμές και – πάνω απ’ όλα – μια γερή δόση έμπνευσης και υπομονής. Η εύρεση των υλικών δεν είναι ποτέ εύκολη υπόθεση. Μπορεί να χρειαστούν μέρες αναζήτησης, τόσο σε φυσικά καταστήματα όσο και online, μέχρι να βρεθούν τα κατάλληλα χρώματα, μεγέθη και υφές. Κάθε νέα προσπάθεια φέρνει μαζί της ατέλειωτες ώρες πειραματισμού και – αναπόφευκτα – αποτυχίες. Όμως όταν το τελικό αποτέλεσμα αρχίζει να παίρνει μορφή, τότε νιώθεις ότι κάθε λεπτό άξιζε.
Πόσος χρόνος χρειάζεται για να ολοκληρώσεις μία τσάντα;
Οι ώρες που χρειάζονται για να πλεχτεί μια τσάντα μπορεί να είναι τέσσερις... αλλά μπορεί να φτάσουν και τις σαράντα. Όλα εξαρτώνται από τη δυσκολία του σχεδίου, το μέγεθος, την ποιότητα κατασκευής και – φυσικά – το υλικό που χρησιμοποιώ. Τα γυάλινα κρύσταλλα, για παράδειγμα, είναι από μόνα τους μια ξεχωριστή πρόκληση. Είναι ευαίσθητα, απαιτούν περισσότερη προσοχή και κάνουν τη διαδικασία ακόμα πιο λεπτομερή και απαιτητική.
Από χαρακτήρα, πάντα διαλέγω τον δύσκολο δρόμο. Δεν μου αρκεί κάτι απλό. Θέλω κάθε τσάντα που φτιάχνω να είναι μοναδική, περίπλοκη, ίσως και σχεδόν αδύνατο να επαναληφθεί από κάποιον άλλον. Γι’ αυτό και, σχεδόν πάντα, καταλήγω να δουλεύω σχέδια που απαιτούν περίπου είκοσι ώρες συνεχούς αφοσίωσης για να ολοκληρωθούν. Κάποιοι το θεωρούν υπερβολή, ίσως και τρέλα. Εγώ όμως το νιώθω σαν εμμονή – μια δημιουργική εμμονή που με γεμίζει κάθε φορά από την αρχή.
Τι υλικά χρησιμοποιείς για να φτιάξεις μια τσάντα; πόσες χάντρες μπορεί να χρειάζεται μια τσάντα για να τελειοποιηθεί;
Χρησιμοποιώ μια τεράστια ποικιλία υλικών: ακρυλικές, γυάλινες, μεταλλικές και ξύλινες χάντρες, χρωματιστές πετονιές, ατσαλόνημα, σύρματα... Κάθε υλικό έχει τον δικό του ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα. Κάθε χρώμα προσθέτει μια μοναδική πινελιά, μια μικρή δόση μαγείας που κάνει το σχέδιο να ξεχωρίζει. Με έναν σχεδόν ανεξήγητο τρόπο, τα περισσότερα σχέδιά μου αποτελούνται από περίπου 2.000 χάντρες – σαν να είναι κάποιος αόρατος κανόνας. Παρ' όλα αυτά, δεν λείπουν και οι πιο απαιτητικές δημιουργίες, που έχουν ξεπεράσει και τις 3.000 χάντρες. Οι φίλοι μου γελάνε και λένε πως, αν το συνεχίσω έτσι, μια μέρα θα πλέξω με χάντρες ολόκληρο σπίτι! Λες να φτάσω ως εκεί; Ποτέ δεν ξέρεις… μερικές εμμονές έχουν τη δύναμη να γίνουν θαύματα.
Έχεις φτάσει το brand σε επίπεδο αναγνωρισιμότητας που ήθελες ή έχεις ακόμη «δρόμο» για το όραμα σου; χρειάζεται ακόμη να έχεις και πρωινή εργασία;
Όταν ξεκίνησα, δεν μπορούσα ούτε να φανταστώ πως κάποια μέρα θα υπάρξει κάποιος που θα αποκαλέσει brand την προσπάθειά μου. Κι όμως, σήμερα τα βλέπω αλλιώς. Κατάλαβα πως οι δυνατότητες υπάρχουν – αρκεί να βρεις τον τρόπο να τις ξεκλειδώσεις. Ο δρόμος μπροστά είναι μεγάλος, και σίγουρα όχι εύκολος. Τα εμπόδια πολλά, αλλά ακόμη περισσότερη είναι η επιμονή μου να συνεχίσω. Θέλω να εξελίξω αυτό που ξεκίνησα, να μην χαθεί μέσα στο χάος των social media, να βρει τη θέση του, με ουσία, σκοπό και ταυτότητα. Οι ιδέες είναι πολλές, η στήριξη σημαντική, και η θέληση πιο δυνατή από ποτέ. Όσο για την πρωινή μου δουλειά… δεν θα ακολουθήσω το γνωστό trend «παραιτήθηκα για να κυνηγήσω τα όνειρά μου». Γιατί η δουλειά μου είναι το όνειρό μου. Εργάζομαι σε έναν τομέα που σπούδασα, αγαπώ και με γεμίζει. Είμαι μέρος μιας ομάδας που με στηρίζει και κάθε μέρα δημιουργούμε μαζί. Δεν θα ήθελα να χάσω αυτό το κομμάτι – γιατί μου προσφέρει ασφάλεια, εξέλιξη και αναγνώριση. Θέλω να δημιουργήσω και στους δύο κόσμους. Να εξελίσσομαι, χωρίς να χάνω τον εαυτό μου. Να αποδείξω πως μπορείς να έχεις περισσότερα από ένα όνειρα – και να τα κυνηγάς όλα.
Τι δυσκολίες αντιμετώπισες μέχρι το κοινό σιγά- σιγά να αναγνωρίσει τις τσάντες σου; Ποιες είναι οι δυσκολίες που αντιμετώπισες μέχρι να φτάσεις το στόχο σου;
Θα πω μια μη δημοφιλή άποψη και θα φύγω τρέχοντας: δεν είναι καθόλου εύκολο να δημιουργείς συστηματικά περιεχόμενο για τα social media. Όταν τα πρωινά είσαι στη δουλειά και όλα σου τα απογεύματα – ακόμα και τα Σαββατοκύριακα – τα αφιερώνεις στο πλέξιμο, πολύ απλά... δεν μένει χρόνος. Πολύ γρήγορα κατάλαβα πως, αν ήθελα να μοιραστώ τη διαδικασία, τις δυσκολίες αλλά και τις μικρές χαρές πίσω από κάθε νέο project, έπρεπε να αρχίσω να δημιουργώ περισσότερο βίντεο-υλικό. Ο χρόνος έγινε ο μεγαλύτερος εχθρός μου και ο ύπνος... πολυτέλεια. Κάθε φορά που καθυστερούσα το πλέξιμο για χάρη ενός βίντεο, το ένιωθα – και το νιώθω ακόμα – σαν θυσία. Παράλληλα, όμως, ήξερα πως αν δεν προβληθεί αυτό που κάνω, αν δεν το δει κάποιος, είναι σαν να μην υπήρξε ποτέ. Ακόμα κι αν το βίντεο έχει μόνο 10 views. Κάποια στιγμή, οι κόποι μου άρχισαν να ανταμείβονται. Τα βίντεο μου άρχισαν να τα βλέπουν όλο και περισσότεροι, και τα σχόλια – γεμάτα αγάπη και στήριξη – μου έδωσαν την ώθηση να συνεχίσω. Ο στόχος μου; Να μην σταματήσω ποτέ να κάνω αυτό που αγαπώ. Όσα εμπόδια κι αν εμφανιστούν, θα τα προσπερνάω. Γιατί αυτή η δημιουργία είναι για μένα κάτι πολύ περισσότερο από χόμπι. Είναι ανάγκη.
Γιατί kiv.ele custom handmade bags; Από που εμπνέεται η ονομασία του brand;
Όταν ένιωσα πως ήρθε η στιγμή να μοιραστώ τη δουλειά μου online, ήξερα πως χρειαζόμουν ένα όνομα που να με αντιπροσωπεύει πραγματικά. Ένα όνομα που να είναι μοναδικό, προσωπικό και να αφήνει το στίγμα του. Σκέφτηκα πολύ… μέχρι που κατάλαβα πως η απάντηση ήταν εκεί, μπροστά μου, από την αρχή. Λόγω της καταγωγής μου, το επίθετό μου είναι αρκετά δύσκολο στην προφορά – τόσο, που για χρόνια οι φίλοι μου με φώναζαν απλώς KIV. Είναι τα τρία πρώτα γράμματα του επιθέτου μου. Κάποια στιγμή, πρόσθεσα και τα τρία πρώτα γράμματα του μικρού μου ονόματος, και έτσι γεννήθηκε το KIV.ELE. Μου άρεσε από την πρώτη στιγμή – όχι μόνο γιατί είναι εύηχο και ξεχωριστό, αλλά γιατί νιώθω πως εκφράζει απόλυτα εμένα και αυτό που δημιουργώ. Είναι σαν μια υπογραφή. Ένα μικρό, αλλά ισχυρό αποτύπωμα κάτω από κάθε τσάντα που πλέκω με αγάπη και εμμονή στη λεπτομέρεια.
Ποια είναι η φιλοσοφία πίσω από το brand;
Όταν ξεκίνησα, μια φωνή μέσα μου ψιθύριζε: «Ποιος θα ενδιαφερθεί για τόσο ακριβές τσάντες από μια άγνωστη κοπέλα στο Instagram, όταν όλοι μπορούν να βρουν κάτι φθηνότερο από την Κίνα;». Κι όμως, αυτό που με κράτησε δεν ήταν η φιλοδοξία για αναγνωρισιμότητα ή πωλήσεις. Ήταν το πάθος για τη δημιουργία και η βαθιά ανάγκη να μοιραστώ το χόμπι μου, να δείξω τι μπορεί να φτιάξει κανείς με τα χέρια του, με μεράκι και αγάπη. Στάθηκα τυχερή. Μια μέρα, το περιεχόμενό μου έγινε viral, και από εκείνη τη στιγμή άρχισε να χτίζεται σιγά σιγά το κοινό μου.
Κάθε βήμα ήταν ένα βήμα πιο κοντά στο όραμά μου. Η γυναίκα για την οποία δημιουργώ δεν αναζητά απλώς μια τσάντα. Θέλει κάτι μοναδικό, σχεδιασμένο αποκλειστικά για εκείνη, με βάση τις ανάγκες και τις προτιμήσεις της. Ίσως να την αγοράζει για μια πολύ ξεχωριστή στιγμή, ίσως για να την προσφέρει σε κάποιο αγαπημένο πρόσωπο. Θέλει ένα κομμάτι που να ξεχωρίζει – ένα statement – φτιαγμένο με υλικά υψηλής ποιότητας και προσοχή στη λεπτομέρεια. Ξέρω καλά πως οι τσάντες μου δεν είναι για όλους – και αυτό είναι απολύτως εντάξει. Η χαρά μου είναι απερίγραπτη κάθε φορά που ολοκληρώνω ένα σχέδιο για μια γυναίκα που θα το αγαπήσει, θα το φορέσει με περηφάνια και θα νιώσει πως της ανήκει πραγματικά.
Υπάρχει κάποιο κομμάτι από τα σχέδια που έχεις δημιουργήσει που έχει ιδιαίτερη συναισθηματική αξία για εσένα; και αν ναι, ποιο είναι αυτό και γιατί;
Όταν αφιερώνεις 20 ολόκληρες ώρες για να πλέξεις μια τσάντα, δεν γίνεται αλλιώς – γίνεται κομμάτι σου. Κουβαλάει πάνω της τη σκέψη σου, τον χρόνο σου, την υπομονή σου. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μόνο μία δημιουργία, όμως υπάρχει ένα σχέδιο που έχει για πάντα την καρδιά μου: η «Eros».
Η «Eros» δεν είναι απλώς μια τσάντα. Είναι το σχέδιο-υπογραφή του brand μου. Είναι εκείνο με το 3D κουμπωμα-καρδιά, που ξεχωρίζει από την πρώτη ματιά. Το σχεδίασα στα πρώτα μου βήματα, όταν είχα μια ιδέα στο μυαλό αλλά ακόμα ελάχιστες τεχνικές γνώσεις. Την έπλεξα ξανά και ξανά, από την αρχή, μέχρι να φτάσω στο αποτέλεσμα που είχα ονειρευτεί. Ήταν μια μικρή προσωπική υπέρβαση.Πίσω από αυτή τη δημιουργία, όμως, κρύβεται και κάτι πιο βαθύ: η στήριξη και ενθάρρυνση του συντρόφου μου, του Ηλία. Ήταν δίπλα μου σε κάθε απογοήτευση, σε κάθε νέα προσπάθεια, με πίστη και αγάπη. Κι έτσι το όνομα προέκυψε αβίαστα – «Eros». Ίσως για κάποιους να ακούγεται απλό ή και μπανάλ. Για μένα, όμως, συμβολίζει κάτι πολύ πιο μεγάλο: αγάπη, συντροφικότητα και υποστήριξη.
Ποια είναι η ανταπόκριση του κόσμου; Πώς νιώθεις όταν βλέπεις κάποιον να κρατά μία δική σου δημιουργία;
Η ανταπόκριση που λαμβάνω καθημερινά είναι σαν την πρώτη ηλιαχτίδα μετά από έναν μακρύ, παγωμένο χειμώνα. Με ζεσταίνει, με συγκινεί, μου δίνει ελπίδα και δύναμη για κάθε νέα αρχή. Περιμένω με ανυπομονησία κάθε μήνυμα, κάθε εντύπωση από τη νέα ιδιοκτήτρια μιας τσάντας μου. Αυτή η στιγμή – εκεί που η δημιουργία φτάνει στα χέρια της – είναι ο λόγος που ξεκινώ ξανά και ξανά από την αρχή. Η μεγαλύτερή μου χαρά είναι να μαθαίνω πως η τσάντα έκλεψε τις εντυπώσεις, έγινε αφορμή για κομπλιμέντα, συζητήσεις, χαμόγελα. Και είναι τιμή μου όταν κάποια επιστρέφει για να αποκτήσει και δεύτερη. Εκεί νιώθω πως κάτι μέσα της άγγιξε αυτό που κι εγώ ένιωθα όταν την έφτιαχνα. Ακόμα δεν μου έχει τύχει να δω κάποια τσάντα μου τυχαία στον δρόμο. Ξέρω πως τα κομμάτια μου είναι περιορισμένα, και οι πιθανότητες μικρές. Όμως το έχω φανταστεί πολλές φορές: αν αυτό συνέβαινε, θα την πλησίαζα με όλο το θάρρος και την καρδιά μου. Θα την ευχαριστούσα προσωπικά για την εμπιστοσύνη της – και ίσως… μπορεί να ζητούσα και μια αναμνηστική φωτογραφία. Με τη λεζάντα: «Η πρώτη τσάντα που συνάντησα στον δρόμο», και δίπλα η ημερομηνία. Μια μικρή στιγμή – αλλά για μένα, τεράστια.
Τι όνειρα έχεις για το μέλλον;
Όταν ονειρεύομαι, I go big. Προσπαθώ πάντα να θέτω στόχους, ώστε το όνειρο να μη μείνει απλώς… όνειρο. Είμαι αρκετά συνειδητοποιημένη και γνωρίζω καλά πως δεν είναι εύκολο για κάθε γυναίκα να επενδύσει σε μια ακριβή τσάντα. Αυτό που θέλω πραγματικά, είναι να δώσω τη δυνατότητα σε κάθε γυναίκα που το θέλει, να μπορεί να φτιάξει τη δική της μοναδική τσάντα. Να νιώσει τη χαρά της δημιουργίας και την ικανοποίηση του "το έφτιαξα μόνη μου". Ο στόχος μου είναι να δημιουργήσω μια πλατφόρμα όπου όλες μπορούν να μάθουν, να εμπνευστούν και – πάνω απ’ όλα – να αποκτήσουν ένα νέο χόμπι, όπως έκανα κι εγώ. Ξέρω πως τα διαδικαστικά είναι πολλά και πως τίποτα δεν είναι εύκολο. Όμως δεν θα αφήσω τον φόβο της αποτυχίας να με σταματήσει. Θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να πλησιάσω όσο πιο κοντά γίνεται αυτό που κάποτε μου φαινόταν αδύνατο.
