Η ώρα σχεδόν πέντε και οι προσπάθειες να αποκοιμηθώ μάλλον αποδεικνύονται μάταιες. Ξαπλώνω και νιώθω το κρεβάτι παγωμένο. Σκέφτομαι πως μια γυναίκα χωρισμένη που μεγαλώνει ένα παιδί είναι η πιο μόνη γυναίκα στον κόσμο. Μια γυναίκα που δουλεύει σε τρεις δουλειές για να τα βγάλει πέρα αλλά έχει να πληρωθεί πέντε μήνες είναι μία γυναίκα δυστυχισμένη, απελπισμένη. Προσπαθώ να σκεφτώ κάτι ευχάριστο. Ανασύρω έρωτες από το παρελθόν, ωραίες στιγμές, φιλικά πρόσωπα, την μαμά μου. Βάζω τα κλάματα και προσπαθώ να πνίξω τους ήχους τους μέσα στο μαξιλάρι όπου έχω ποτίσει με λεβάντα μήπως και καταφέρω να κοιμηθώ. Τα δάκρυά μου ανακατεύονται με τα υπολέιμματα της μάσκαρας που έχει μείνει στα βλέφαρά μου. Δεν προσπαθώ να σκεφτώ τι μπορώ να κάνω γιατί δεν μπορώ να βρω λύση, δεν ξέρω. Προσπαθώ να πστέψω στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου. Τα κατάφερα για τέσσερις δεκατίες ίσως τα καταφέρω και τώρα...
Το ξυπνητήρι χτυπά, σηκώνομαι. Φτιάχνω καφέ, τσεκάρω την τσάντα του μικρού, τις ειδήσεις στο twitter, τις μαυρίλες στα μάτια μου... Χρησιμοποιώ τα μαγνητάκια για να στερεώσω μία ακόμη απόπειρα εκκίνησης διατροφής στο ψυγείο.
Θα τα καταφέρω. Ξέρεις, σκέφτομαι, υπάρχουν και χειρότερα, πολύ χειρότερα. Κοιτάζω τον μικρό μου που αγουροξυπνημένος μου χαμογελά και μου κάνει παρατήρηση για τα μαλλιά μου που κουβαλούν την ενοχή του κλάμερ. “Βγάλτο, μαμά, θέλω τα μαλλιά σου κάτω”... Η επιθυμία του διαταγή. Κοιτάζω στον καθρέπτη και παίρνω ανάσες.
Θα τα καταφέρω. Το λέω στο είδωλό μου που αποχωρίστηκε το κλάμερ και φόρεσε ένα χαμόγελο. Παίρνω βαθιές ανάσες και ξορκίζω όλες τις εικόνες τηλεμάρκετινγκ ποι στοίχειωσαν τη νύχτα μου.
Το ξέρω ότι δεν είμαι μόνη. Το νιώθω ότι περιγράφω νύχτες που πολλές πια μοιραζόμαστε. Είμαι σίγουρη πως το μαξιλάρι σας είναι το ίδιο υγρό με το δικό μου, πως το φως που ανάβει μέσα στην άγρια νύχτα ίσως ανάβει για τον ίδιο λόγο και στο δικό σου σαλόνι. Ομως θα τα καταφέρουμε. Φτάνει να το πιστέψουμε. Μπορούμε, κορίτσια. Πρέπει να μπορούμε... Δευτέρα σήμερα. Αλλη μία προσπάθεια για επανεκίννηση αρχίζει από τον καθρέπτη, περνά από το ψυγείο και συνεχίζεται...
