Γιατί φέτος είναι απαραίτητο να γιορτάσουμε την Ημέρα της Γυναίκας

Ουσιαστικά, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας είναι μια διεθνής γιορτή, που γιορτάζει τις κατακτήσεις των γυναικών στο πέρασμα του χρόνου και στέλνει σε όλη την υφήλιο μήνυμα ισότητας μεταξύ των φύλων.

Η ανάγκη για τη καθιέρωση μιας μέρας εορτασμού των αγώνων και των επιτευγμάτων των γυναικών ξεκίνησε από τις αρχές του 19ου αιώνα. Οι ρίζες της εντοπίζονται στο 1908, όταν 15.000 γυναίκες διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη, διεκδικώντας δικαίωμα ψήφου, υψηλότερες αμοιβές και καλύτερες συνθήκες εργασίας. Η ιδέα της αφιέρωσης μιας μέρας στον εορτασμό των δικαιωμάτων της γυναίκας πέρασε στην Ευρώπη και το 1910, η Γερμανίδα Clara Zetkin πρότεινε την καθιέρωση μιας παγκόσμιας μέρας της γυναίκας. Η πρότασή της βρήκε συμπαραστάτες κι ένα χρόνο μετά, το 1911, η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας έγινε πραγματικότητα και εορτάστηκε για πρώτη φορά σε χώρες όπως η Γερμανία,, η Αυστρία, η Δανία και η Ελβετία στις 19 Μαρτίου. Δύο χρόνια μετά, η ημερομηνία μεταφέρθηκε στις 8 Μαρτίου (κι έκτοτε παρέμεινε εκεί).

Το 1917, η Ρωσίδα φεμινίστρια Alexandra Kollontai πρωτοστάτησε σε μια μαζική διαμαρτυρία που οδήγησε στην παραίτηση του τσάρου Νικόλαου Β'. Το 1922 ο Lenin ανακήρυξε την ημέρα εθνική εορτή, δίνοντας το παράδειγμα και σε άλλες χώρες με κομμουνιστικά καθεστώταα όπως η Κίνα (όπου ακόμα η μέρα της γυναίκας είναι εθνική γιορτή). Μέχρι τα μέσα των '60s η γιορτή παρέμεινε συνδεδεμένη με μια κομμουνιστική φιλοσοφία και χρειάστηκε να φτάσουμε στο 1975, προκειμένου η μέρα να αναγνωριστεί και να καθιερωθεί ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας από τα Ηνωμένα 'Εθνη.

Αν και έχει ήδη περάσει πάνω από ένας αιώνας από τον πρώτο εορτασμό της, οι λόγοι που την κατέστησαν αναγκαία, δεν έχουν εκλείψει. Ο στόχος των ίσων δικαιωμάτων των δύο φύλων παραμένει ανεκπλήρωτος. Τα στοιχεία δείχνουν ότι υπάρχει διαφορά και στις αμοιβές για την ίδια εργασία, αλλά και σε στοιχειώδη δικαιώματα όπως η εκπαίδευση, η υγεία, η ψυχολογική και σωματική βία που ασκείται σε βάρος τους.

Το πέρασμα των χρόνων δεν έφερε την ποθητή εξέλιξη και η εποχή που διανύουμε δεν είναι και η καλύτερη για τις γυναίκες ανά την υφήλιο. Η εκλογή του Donald Trump, ενός κατ' επανάληψη σεξιστή στη θέση του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και η εμφάνιση του ακροδεξιού Πολωνού ευρωβουλευτή, Janusz Korwin-Mikke, ο οποίος μετέφερε -εν έτει 2017- με παρρησία στην Ευρωβουλή την άποψη ότι οι γυναίκες είναι κατώτερα όντα (πιο μικρόσωμες, πιο αδύναμες, πιο χαζές) από τους άντρες, άρα πρέπει να αμείβονται λιγότερο, δεν είναι τυχαία,ούτε μεμονωμένα περιστατικά.

Η διαφορά μεταξύ των δύο φύλων παραμένει μεγάλη και αγεφύρωτη και σύμφωνα με την πρόβλεψη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ δεν πρόκειται να κλείσει πριν από το 2186!

Ειδικά φέτος, λοιπόν, κι ενώ γυναίκες σε όλο τον κόσμο κατεβαίνουν σε μαζικές διαμαρτυρίες, είναι η κατάλληλη στιγμή για να θυμηθούμε ξανά ότι η σημερινή μέρα έχει αντικείμενο. 'Εχει ουσία και στόχο που μας αγγίζει όλες. Δεν είναι απλώς μια αφορμή να πάρουμε δώρα λουλούδια ή σοκολατάκια, δωρεάν ποτά στα μπαρ και εκπτώσεις σε αγαπημένα μας προϊόντα ή μια περιποίηση ομορφιάς – δώρο από τον καλό μας.

Δεν υπάρχει λόγος να χάσουμε την έκπτωση ούτε τα λουλούδια. Υπάρχει όμως λόγος σοβαρός, να θυμόμαστε ότι η Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας, η σημερινή γιορτή δεν είναι καθόλου ροζ ούτε ιδιαίτερα γλυκούλα. Έχει χρώμα κόκκινο, χρώμα εξέγερσης και διαμαρτυρίας, χρώμα διεκδίκησης και πάλης, χρώμα πάθους, χρώμα Γυναίκας.