Chiara Aliotta: Η Ιταλίδα που αγάπησε την Ελλάδα, μετακόμισε στη Σύρο και ξεκίνησε την περιπέτειά της ως freelancer

Η Chiara Aliotta γεννήθηκε στη Σικελία και σπούδασε Βιομηχανικό Σχέδιο στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου, όπου και έζησε για πάνω από 10 χρόνια. Τότε πήρε την απόφαση να μετακομίσει στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό της. 

Στην Αθήνα εργάστηκε σε ένα studio εξειδικευμένο στο web αλλά μετά από 3 χρόνια μετακόμισε στη Σύρο και ξεκίνησε την περιπέτειά της ως freelancer υπό τον διακριτικό τίτλο, Until Sunday.

1. Πώς βρεθήκατε σε αυτή τη δουλειά;

Πάλεψα σκληρά για να γίνω designer και σήμερα, art director. Γεννήθηκα στην Σικελία, ωστόσο εν έτη 2000 σε εκείνη την όμορφη γη, άλλοτε κυριευμένη από τους Έλληνες, το επάγγελμα του designer δεν ήταν διαδεδομένο.
Την οικογένειά μου πάντα την τριγύριζε η τέχνη, όμως όταν στα 18 μου χρόνια τους ανακοίνωσα ότι ήθελα να σπουδάσω Βιομηχανικό Σχέδιο στο Πολυτεχνείο του Μιλάνου, επήλθε παρεξήγηση και άρνηση.

Οι γονείς μου δεν θέλανε να φύγω για λόγους απόστασης, αλλά οι πραγματικοί λόγοι ήταν οικονομικοί: τα πανεπιστήμια στην Ιταλία κοστίζουν και το πολυτεχνείο είναι ένα από τα πιο ακριβά αλλά και με υψηλό κύρος.

Εξάλλου, τι ήταν αυτό το design; Τι προοπτικές εργασίας θα είχα όταν θα τελείωνα τις σπουδές; Δεν μπορούσα να απαντήσω, άλλωστε ήταν ένας καινούργιος κόσμος για εμένα. Πάντως επέμεινα: “Μιλάνο ή τίποτα! Design ή τίποτα!”

Τελικά πήγα αφήνοντας μια δυσαρέσκεια στην οικογένειά μου, αλλά είχα κερδίσει και μια υποτροφία οπότε δεν έμειναν πολλές δικαιολογίες για να μείνω στην Σικελία.

Κατά την διάρκεια των σπουδών μου, άρχισα να κάνω πράξη ό,τι μάθαινα στο πολυτεχνείο. Από την αρχή, είχα την τύχη να εργαστώ σε διάφορα studios στο Μιλάνο με ιδιαίτερο κύρος. Έτσι εργάστηκα για διάφορα projects με μεγάλο εύρος ευθύνης, όπως Missoni, Persol, Illy, ακόμα και στο επικοινωνιακό κομμάτι της Biennale της Βενετίας.

Έμεινα στο Μιλάνο για πάνω από 10 χρόνια, μεταξύ εργασίας και masters, μετά ήρθε η σειρά της Αθήνας, όπου μετακόμισα μαζί με τον σύζυγό μου Σπύρο. Στην Αθήνα εργάστηκα σε ένα studio εξειδικευμένο στο web αλλά μετά από 3 χρόνια ξεκίνησα την περιπέτειά μου ως freelancer υπό τον διακριτικό τίτλο, Until Sunday.

2. Τι περιλαμβάνει η εργασιακή σας καθημερινότητα;

H καθημερινότητά μου αρχίζει με λίγο γυμναστική ή μια βουτιά στην θάλασσα. Μετά από ένα γεμάτο πρωινό και ένα ντους, βρίσκομαι ήδη στο studio. Η εβδομάδα μου είναι προγραμματισμένη (είμαι μεγάλη fan του Bullet Journal) οπότε κάθε μέρα ξέρω τι πρέπει να κάνω. Κατά την διάρκεια της ημέρας συνήθως τρέχω τις πιό δημιουργικές δουλειές (brainstorming, ιδέες, concepts), οι οποίες απαιτούν περισσότερη συγκέντρωση, ενώ το απόγευμα ασχολούμαι με πιο “μηχανικές” δουλειές ή εκείνες που απαιτούν λιγότερο συγκέντρωση (sketching, έρευνα).

Το τηλέφωνό μου είναι σε λειτουργία πτήσης κατά την διάρκεια της εργασίας και συνήθως ελέγχω τo e-mail μου στο διάλειμμα για το μεσημεριανό γεύμα ή στο τέλος της ημέρας.

3. Υπάρχει μία σκέψη που κάνετε όταν τελειώνετε για τη μέρα;

“Ποιόν έκανα χαρούμενο σήμερα;” Θεωρώ ότι το design είναι ένας τρόπος για να βελτιώσουμε την καθημερινότητά μας και όχι μουσειακό κομμάτι ή ένα πανάκριβο κομμάτι που ελάχιστοι έχουν την δυνατότητα να αποκτήσουν.

4. Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στη καριέρα σας;

Αυτό που αγαπώ περισσότερο είναι να ξέρω ότι αυτό που κάνω θα αγγίξει με διαφορετικούς τρόπους διάφορους ανθρώπους τους οποίους δεν γνωρίζω, που είναι μακριά από εμένα, που είναι διαφορετικοί από εμένα.

Επίσης, μου αρέσει να μοιράζομαι την εμπειρία μου. Μιλώ συχνά σε διασκέψεις ανά τον κόσμο σχετικά με το design, όπου δεν παρουσιάζω απλά την δουλειά μου αλλά και την δημιουργική διαδικασία καθώς και την προσωπική μου προσέγγιση στο design. Οι ομιλίες μου είναι πάντα αυθεντικές, ευχάριστες, και είναι διαθέσιμες online, για όποιον ενδιαφέρεται.

Τέλος, αγαπώ την δημιουργικότητα που προσελκύει επιπλέον ιδέες και διαισθήσεις. Έτσι το 2015, μαζί με τον σύζυγό μου Σπύρο, δώσαμε ζωή στο The Pattern Tales, ένα lifestyle brand το οποίο ξεκίνησε για να ενώσει δυο κοινές μας αγάπες: την τέχνη και τα βιβλία. Αρχικά ξεκίνησε αποκλειστικά ως καλλιτεχνικό project αλλά σημερα επεκτείνεται και περιλαμβάνει t-shirts και tote bags, όλα σχεδιασμένα από εμάς και επίσης παράγονται όλα στην Ελλάδα.

5. Αν δεν ήσασταν αυτό τι θα ήσασταν;

Θα ήμουν σχεδιάστρια παιδικών παιχνιδιών. Δεν υπάρχει target πιο δύσκολο από τα παιδιά: είναι αληθινά, ξέρουν τι θέλουν και τα σχόλιά τους είναι“αφιλτράριστα”. Δεν υπάρχει κακία σε αυτό που κάνουν και λένε. Mόνο ειλικρίνεια.

Aυτή την περίοδο σχεδιάζω ένα παιδικό βιβλίο για την Olivia, ένα κορίτσι 10 χρονών από την Νορβηγία (και για την μαμά της, Lene). Είναι φανταστικό να δουλεύω με την Olivia διότι βλέπει πέρα από την ιστορία και είναι ξεκάθαρο τι της αρέσει (και τι όχι, βέβαια!), αλλά πάνω απ’ όλα εκτιμώ τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί τις σκέψεις της, με σαφήνεια και ειλικρίνεια.

6. Πώς νιώθετε ως γυναίκα στον χώρο;

Ο χώρος του design ήταν κατά κύριο λόγο αντρικός, ειδικά εκείνος της τεχνολογίας και του web.
Πιστεύω ότι μια γυναίκα designer κάνει ένα βήμα παραπάνω: έχει την συναίσθηση αλλά και την ευαισθησία που μπορούν να κάνουν ένα project μοναδικό, έχει την διαίσθηση και εκείνη την έμφυτη θέληση της δημιουργίας, αλλά πάνω απ΄όλα ξέρει ότι πρέπει να παλέψει εναντίον πολλών προκαταλήψεων για να αποδείξει τη αξία της.

7. Τι συμβουλή θα δίνατε στον 20χρονο εαυτό σας;

“Aγαπητή μου Chiara, πίστευε στον εαυτό σου. Ακολούθησε πάντα την διαίσθησή σου διότι είναι αυτή που σε κάνει αληθινή designer”.

8. Τι θα λέγατε σε ένα νέο κορίτσι που πρόκειται να ξεκινήσει τώρα τη καριέρα της;

Η νέα designer είναι όπως ένας μάγος στα πρώτα του τρικ: πρέπει να μάθει σύντομα να χρησιμοποιεί τις σούπερ δυνάμεις του.

Η διαίσθησή σου, οι ιδέες σου, η δημιουργικότητά σου, μπορούν να υποστηρίξουν ένα project το οποίο μπορεί να σε κάνει περήφανη που είσαι κομμάτι από κάτι μεγαλύτερο από εσένα.

Ξεκίνα να εργάζεσαι σε project Open Source (εγώ ξεκίνησα με το Joomla) για να καταλάβεις τι σημαίνει η ομαδική εργασία, δέξου την διαφορετικότητα και να είσαι υπεύθυνη των πράξεών σου.

Εάν έχεις την δυνατότητα, να συμμετέχεις σε διασκέψεις έτσι ώστε να ευρύνεις τις σκέψεις σου πάνω σε διάφορες μεθόδους εργασίας.

Επίσης, άφησε λίγο τον υπολογιστή και τα smartphones και αφιέρωσε λίγο χρόνο στον περιβάλλοντα χώρο με περιέργεια και συγκίνηση έτσι ώστε να ξανα-ανακαλύψεις τον κόσμο.

9. Μια αστεία/περίεργη στιγμή που σας έχει συμβεί σε σχέση με τη δουλειά σας και θα θυμάστε για πάντα

Ήταν το 2001 και ήταν η περίοδος που όλοι θέλανε μια ιστοδελίδα για την δουλειά τους. Ήμουν υπεύθυνη σχεδιασμού και συντήρησης της ιστοσελίδας ενός μεγάλου πελάτη. Μου είχαν ζητήσει να παρουσιάσω για πολλοστή φορά τον επανασχεδιασμό στον CEO της εταιρείας, έναν άνδρα 60 ετών, απαιτητικός και με ένα χαμόγελο που έμοιαζε περισσότερο με γκριμάτσα. Στο τέλος της παρουσίασης και με την συγκατάθεση και τον ενθουσιασμό των περισσοτέρων στην αίθουσα, ο CEO μου ζήτησε εάν θα μπορούσε και ο ίδιος να πλοηγηθεί στις ιστοσελίδες, όπως έκανα κι εγώ. Το site ήταν ένα τεστ, ωστόσο πλήρως λειτουργικό, οπότε συμφώνησα.

Με μεγάλη μου αμηχανία, τόση όση και της ομάδας του και των προγραμματιστών του, ο CEO πήρε το πληκτρολόγιο και άρχισε να πιέζει τα βελάκια πάνω, κάτω, δεξιά και αριστερά. Όπως φαντάζεστε, δεν γινόταν τίποτα. Κοιταζόμασταν λίγο χαμένοι: μα τι έκανε; Οπότε η γραμματέας του, καθισμένη δίπλα του, κατάλαβε το πρόβλημα και αμέσως του ψιθύρισε: “Κύριε, σας συμβουλεύω να χρησιμοποιήσετε το ποντίκι, δεν είναι PDF όπου μπορείτε να πάτε μπροστά και πίσω με τα βελάκια.”

Πίσω στης θέσεις μας, γελάγαμε με τις ώρες με το σκηνικό. Βαπτίσαμε το επεισόδιο “Go Home” και στην πόρτα του δημιουργικού γραφείου βάλαμε την εικόνα του ET με το φωτισμένο δάκτυλο.

10. Πότε κλείνετε το κινητό σας; 

Κάθε φορά που δεν θέλω να με ενοχλήσει κάποιος και/ή όταν χρειάζομαι να αυτοσυγκεντρωθώ.
Μα πάνω απ΄όλα, όταν τρώω το πρωινό μου, καθώς δουλεύω, όταν είμαι σε meeting και φυσικά το βράδυ πριν πάω για ύπνο.
 

Photo credit: Shimrit Binyamin, Eftihia Sigala και Mark Thiele.