Σαν σήμερα, το 2003, φεύγει από τη ζωή μια από τις πιο επιδραστικές και εμβληματικές μορφές του κλασικού Χόλιγουντ, η Κάθριν Χέπμπορν
Γεννημένη τον Μάιο του 1907, η Χέπμπορν στην πορεία της λαμπερής της καριέρας κέρδισε τέσσερα βραβεία Όσκαρ ενώ έλαβε συνολικά 12 υποψηφιότητες για το βραβείο Α' Γυναικείου Ρόλου, δεν άφησε το στίγμα της όμως μόνο στον κινηματογράφο με τις ερμηνείες της στα ρομαντικά δράματα The Philadelphia Story, Woman of the Year, The African, Suddenly, Last Summer, Guess Who's Coming to Dinner, The Lion in Winter και άλλα, αλλά και στη μόδα, με τρόπο άκρως ριζοσπαστικό για την εποχή.
Αν κάτι είναι ευρέως γνωστό, αυτό είναι πως απέρριπτε τις κοινωνικές συμβάσεις, τα «πρέπει» και τα «μη», κοινώς, δεν έδινε καμία σημασία στους «κανόνες θηλυκότητας» που επέβαλε το Χόλυγουντ στις γυναίκες τη δεκαετία του ’30.
«Τα καλσόν είναι έργο του διαβόλου», φαίνεται να δήλωνε στους The New York Times ενώ μιλώντας για τα σύνολά της και τις στιλιστικές της επιλογές δήλωνε πως πιθανόν στην Καλιφόρνια το κοινό να πίστευε πως είναι queer.
Η ίδια υπήρξε από τις πρώτες γυναίκες που φόρεσαν παντελόνια δημόσια, κάτι που για εκείνη την εποχή θεωρούνταν τουλάχιστον σκανδαλώδες, παρόλα αυτά η Χέπμπορν δεν έδινε σημασία στις συμβάσεις. Δημιούργησε το δικό της μοναδικό στιλ, με άνετες γραμμές, παντελόνια, πουκάμισα με ψηλούς γιακάδες, ανδρικά σακάκια, λευκές αθλητικές κάλτσες και δερμάτινα clogs, γνωστό ως «Hepburn style».
Τα κοστούμια της σχεδίαζαν μεταξύ άλλων ο Eddie Schmidt, ο οποίος έντυνε και τον Clark Gable και ο ιστορικός οίκος H. Huntsman & Sons στο Savile Row από τον οποίο, όπως διαβάζουμε στο AnOther, ένας ράφτης είχε δηλώσει ότι της άρεσαν τα παντελόνια «τρία νούμερα μεγαλύτερα, ώστε να φουσκώνουν σαν πανιά πλοίου όταν περπατά»
Μεγαλωμένη από μητέρα σουφραζέτα, συμμετείχε από παιδί σε πορείες υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών και αποκαλούσε τον εαυτό της «Τζιμ» αντί για «Κάθριν». Δεν μετρούσε τα λόγια της, δε συμβιβάστηκε ποτέ και «πάλεψε» διεκδικώντας με τη θέση που έχουμε σήμερα σαν γυναίκες.
Φυσικά διαμόρφωσε και τις στιλιστικές επιλογές των χαρακτήρων της στον κινηματογράφο. Όπως αναφέρεται και στο Los Angeles Times, εκτός από φορέματα συχνά επέλεγε κοστούμια και για τους δυναμικούς ρόλους της, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού την ταινία Philadelphia Story, στην οποία έδωσε «ζωή» στην Tracy Lord.
: «Έχω ένα. Θα το φορέσω στην κηδεία σου»
Τα φορέματα, αν και υπάρχουν εμφανίσεις της με αυτή τη στιλιστική επιλογή, δεν ήταν τα αγαπημένα της και, αν έχουμε σκιαγραφήσει σωστά τον χαρακτήρα της, ακόμη κι αν της άρεσαν, για να «αλλάξει» τον κόσμο θα μπορούσε να αλλάξει ολόκληρη την γκαρνταρόμπα της, τα καλσόν πάντως σίγουρα τα σιχαίνονταν. Η απάντησή της στον σχεδιαστή Calvin Klein που της είπε ότι προτιμά τις γυναίκες με φούστα: «Φόρεσε μία εσύ, να μου πεις» ενώ όταν η δημοσιογράφος Barbara Walters το 1981 τη ρώτησε αν έχει τουλάχιστον ένα φόρεμα στην ντουλάπα της, απάντησε: «Έχω ένα. Θα το φορέσω στην κηδεία σου».
Σήμερα, αποτελεί fashion icon του παλιού Χόλιγουντ, όμως το αποτύπωμά της είναι βαθύτερο και πιο ουσιαστικό από αυτό. Καθιέρωσε το ανδρόγυνο στυλ ως μια επιλογή δύναμης και προσωπικής ελευθερίας για τις γυναίκες — πολύ πριν γίνει μόδα. Μάλιστα, η συλλογή των ρούχων της φυλάσσεται στο Kent State University (Ohio) και περιλαμβάνει πάνω από 700 κομμάτια και πάνω από 30 custom-made παντελόνια σε αποχρώσεις του μπεζ και του χακί.
