Τα ανησυχητικά σημάδια που αποδεικνύουν ότι ένα παιδί δέχεται bullying

«Είναι ένα πολύ δύσκολο κοινωνικό φαινόμενο, η νεανική εγκληματικότητα είναι ακόμα περισσότερο αυξημένη και δεν είναι μόνο για επιβολή βίας ή δεσποτισμό αλλά έχει εμφιλοχωρήσει και η περίπτωση της επίδειξης γιατί λίγα από αυτά τα περιστατικά δεν βιντεοσκοπούνται από τα παιδιά. Πιο πολύ ο σκοπός είναι η βιντεοσκόπηση και ο δημόσιος και ο δια περιφοράς μετά και αποστολής, εξευτελισμός του θύματος», τονίζει σχετικά με το ζήτημα του bullying, ο δικηγόρος Σπύρος Δημητρίου.

Σε περιπτώσεις που τα παιδιά δεν μιλούν, υπάρχουν κάποια προειδοποιητικά σημάδια που μπορεί να βοηθήσουν τον γονέα να καταλάβει ότι το παιδί του ίσως εμπλέκεται σε εκφοβιστική συμπεριφορά, λέει η Δρ Αντωνία Τόρενς, εκπαιδευτική ψυχολόγος, γενική διευθύντρια του KMOP και υπεύθυνη και δημιουργός του Live Without Bullying.

Τα πιο συνηθισμένα είναι τα εξής:

• Συχνά είναι κακοδιάθετο, συνεσταλμένο ή κλαμένο ή ενοχλεί έναν μικρότερο αδερφό/ή φίλο/η
• Βρίσκει δικαιολογίες, για να μην πάει στο σχολείο , αναφέροντας για παράδειγμα ότι έχει πονοκέφαλο ή πόνο στο στομάχι
• Φαίνεται αναστατωμένο μετά τη χρήση του διαδικτύου ή κινητού τηλεφώνου
• Δείχνει μυστικοπάθεια και απροθυμία να μιλήσει σχετικά με τις online δραστηριότητές του
• Φέρει διάφορα σημάδια στο σώμα του και έχει ανεξήγητες εκδορές
• Παρουσιάζει αλλαγές στις διατροφικές του συνήθειες
• Έχει φθαρμένα ρούχα, σπασμένα αντικείμενα ή απώλεια χρημάτων
• Έχει ανήσυχο ύπνο
• Τα μικρά παιδιά, συχνά παρουσιάζουν παλινδρόμηση σε θέματα τουαλέτας και βρέχουν το κρεβάτι τους
• Αισθάνεται μοναξιά, θλίψη, άγχος, ντροπή
• Υπάρχει μία αίσθηση ότι χάνει τον έλεγχο των πράξεων του
• Αισθάνεται θυμό για άτομα από τον περίγυρό του αλλά και με τον εαυτό του/της
• Αποσύρεται κοινωνικά
• Δεν θέλει να πάει σχολείο
• Δεν αποδίδει στα μαθήματα
• Εκδηλώνει ψυχοσωματικά προβλήματα

Επιπλέον, υπάρχει και σωστός τρόπος προσέγγισης των παιδιών από τους γονείς, σε περίπτωση που υπάρχει υποψία ότι κάτι συμβαίνει στο σχολείο.

«Προσπαθούμε να ξεκινήσουμε μία ήπια επικοινωνία μαζί τους, χωρίς να μας διακόπτουν άλλες υποχρεώσεις, δείχνοντας από μέρους μας ειλικρινές ενδιαφέρον για επικοινωνία, ώστε να καταλάβουμε ακριβώς τι έχει προηγηθεί. Του αφήνουμε χρόνο και περιθώριο να σκεφθεί με ποιο τρόπο θα ήθελε να μας πει τι έχει συμβεί, χωρίς να το διακόπτουμε συνεχώς προβάλλοντας τις δικές μας λύσεις για το πρόβλημά του. Αποφεύγουμε τις παρορμητικές συμπεριφορές, και προβάλλουμε έναν θετικό τρόπο σκέψης, χωρίς να το διαβεβαιώνουμε όμως ότι θα βρούμε οπωσδήποτε λύση στο πρόβλημα. Ο εκφοβισμός είναι ένα πολυπαραγοντικό φαινόμενο και συχνά χρειάζεται προσεκτική διερεύνηση των λόγων που οδήγησαν σε αυτό, καθώς και προσεκτικά βήματα μετά. Προσοχή όμως. Αν αισθανθείτε ότι το παιδί σας βρίσκεται σε άμεσο κίνδυνο, πρέπει να δράσετε αμέσως πηγαίνοντας οι ίδιοι στο σχολείο και υποστηρίζοντάς το άμεσα», επισημαίνει η Αντωνία Τόρενς.

Mε πληροφορίες από το ΑΠΕ - ΜΠΕ