Γιατί όλοι μιλούν για την “Cassandra” του Netflix;

Τα τελευταία χρόνια, οι γερμανόφωνες παραγωγές του Netflix έχουν αναπτύξει ένα ταχέως αυξανόμενο κοινό, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Dark”, που έβγαλε τρεις κύκλους ή το “The Empress”, που προσφάτως ανανεώθηκε και για τρίτη σεζόν. Ακόμα κι οι φαν των αγγλόφωνων ή των ισπανόφωνων παραγωγών της πλατφόρμας, μπορούμε να αναγνωρίσουμε πως κάποιες από τις γερμανικές, όσο κι αν η γλώσσα μπορεί να ηχεί “σκληρή” στα αυτιά μας, έχουν και πρωτοτυπία, και οξυδέρκεια και -κυρίως- fun. Χαρακτηριστικότερο και πλέον επίκαιρο παράδειγμα η “Cassandra”, σειρά που -δικαίως- βρίσκεται στις πρώτες προτιμήσεις και του ελληνικού κοινού και γίνεται θέμα συζήτησης σε όλο τον κόσμο.

Τεχνητή νοημοσύνη και ρετρό αισθητική

Το πρώτο που σε κερδίζει στην “Cassandra” είναι το εξαιρετικά δημοφιλές στην εποχή μας θέμα της, που αφορά την τεχνητή νοημοσύνη και τους φόβους μας απέναντι της. Μόνο που εδώ υπάρχει ένα ουσιαστικό twist. Δεν μιλάμε για μια σειρά επιστημονικής φαντασίας, τοποθετημένη σε ένα περιβάλλον υπερσύγχρονης τεχνολογίας, αλλά για μια σειρά που συνδυάζει την τεχνητή νοημοσύνη με μια ρετρό αισθητική των ‘70s, σε ένα μείγμα που θυμίζει κλασικές ταινίες των ‘80s και κάνει την “Cassandra” απλά -και τρομακτικά- ακαταμάχητη.

WELL BEING

Μελέτη διαπίστωσε πως αν χρησιμοποιείς την τεχνητή νοημοσύνη, χάνεις την κριτική σου σκέψη

Η πλοκή ξεκινά από το παρόν. Μια οικογένεια με δύο παιδιά, μετακομίζει σε καινούριο σπίτι για να ξεπεράσει μια τραυματική εμπειρία. Εκεί ανακαλύπτει πως πρόκειται για ενός είδους smart home, σχεδιασμένο όμως με την τεχνολογία των ‘70s. Ένα ρετρό ρομπότ, με κεφάλι το πρόσωπο μιας γυναίκας σε μια οθόνη – αντίκα για τα σημερινά δεδομένα, τους υποδέχεται και αυτοσυστήνεται ως “η καλή νεράιδα νονά, που διατηρεί τα πάντα σε τάξη”.

Κι έτσι -περίπου- είναι, καθώς στην αρχή η Κασσάνδρα κάνει όλες τις δουλειές, μαγειρεύει, σκουπίζει, ρυθμίζει το νερό της πισίνας, κόβει το γρασίδι στον κήπο και τους ξυπνάει, τραγουδώντας το τραγούδι της Νάνας Μούσχουρη, Guten Morgen Sonnenschein, το οποίο χάρις στην επιτυχία της σειράς, έχει εκτοξευτεί σε δημοτικότητα στις ψηφιακές πλατφόρμες, όπως το Spotify και το Apple Music.

Μόνο που από την αρχή, η χαμογελαστή γυναικεία μορφή του ρετρό ρομπότ προκαλεί ελαφρές ανατριχίλες. Το πρόσωπο της είναι παντού, σε κάθε οθόνη, σε κάθε δωμάτιο του σπιτιού. Ακούει και παρακολουθεί τα πάντα, έχει άποψη και -το χειρότερο- δεν κλείνει όταν κατεβάζεις το διακόπτη. Απλώς λειτουργεί, κινείται, εντός και εκτός του σπιτιού, κι αν χρειαστεί προσαρμόζει στα χέρια της διάφορα εργαλεία όπως μαχαίρια, με τα οποία απειλεί ενίοτε τους κατοίκους του σπιτιού -ή τους φίλους τους. Ε, κάπου εδώ οι ανατριχίλες δεν είναι πια απλώς ελαφρές -αλλά μπορεί να κοιτάξεις πίσω σου για να βεβαιωθείς ότι η οθόνη του λάπτοπ δεν άναψε ξαφνικά από μόνη της…

Η ιστορία μιας γυναίκας

Οκ, θα μπορούσε να πει κανείς, πρόκειται για άλλη μια ιστορία με τεχνητή νοημοσύνη που βγαίνει εκτός ελέγχου και αναπτύσσει κυριαρχικές έως δολοφονικές διαθέσεις -τα έχει πει ο Στίβεν Κινγκ εδώ και δεκαετίες. Τα πράγματα, όμως, εδώ δεν είναι ακριβώς έτσι. Ο παράγοντας ‘70s έχει τη σημασία του κι όσο εξελίσσονται ή διαταράσσονται οι σχέσεις της οικογένειας με το ρομπότ, μέσω φλας μπακ, παρακολουθούμε την πραγματική ιστορία της γυναίκας, που κρύβεται πίσω του.

Κι εκεί καταλαβαίνεις ότι η “Cassandra” δεν είναι μόνο μια σειρά τρόμου ή επιστημονικής φαντασίας αλλά στη βάση της είναι ένα οικογενειακό δράμα, με κεντρικό πρόσωπο μια ηρωίδα σπαρακτική, όσο κι ανελέητη, που προκαλεί παράλληλα φόβο και συμπόνια μαζί.

Η ατμοσφαιρική αναπαράσταση της εποχής των ‘70s και η εξαιρετική ερμηνεία της πρωταγωνίστριας, Λαβίνια Γουίλσον, στο ρόλο της Cassandra ανήκουν στα μεγάλα ατού της σειράς, που βλέπεται μονορούφι -και τα έξι επεισόδια.

Από εκεί και πέρα, σεναριακές υπερβολές υπάρχουν, κλισέ επίσης, όπως πολλά και ακραία στοιχεία μαζί, στα τελευταία επεισόδια. Στο φινάλε, όμως, καταλαβαίνεις ότι η “Cassandra” είναι μια μια σειρά, που ξεκινά από την τεχνητή νοημοσύνη για να φτάσει στα μυστικά που μπορεί να κρύβει μια τυπικά ευτυχισμένη οικογένεια και στο πώς η τεχνολογία μπορεί να τα εκμεταλλευτεί με απρόβλεπτες συνέπειες…

Γεγονός είναι πως η Cassandra εγείρει συζητήσεις, σκέψεις και προβληματισμούς κι ίσως το μυστικό της επιτυχίας της είναι ότι προκαλεί πολλά διαφορετικά συναισθήματα στον θεατή ταυτόχρονα. Κι όπως έγραψε στην κριτική του και το Collider “είναι μια σειρά, με πολύ ψαχνό γύρω από το κόκκαλο” -κι ας μιλάμε για ρομπότ...