Αντώνης Κανάκης: Για κάποια Μέσα σοκαριστικό θεωρείται η κυτταρίτιδα της τάδε celebrity και όχι ο Έμπολα

O Αντώνης Κανάκης τήρησε την υπόσχεσή του φεύγοντας από τη Σιέρα Λεόνε! Είπε πως δεν θα ξεχάσει τους κατοίκους και τις ανάγκες τους και το έκανε. Με τα χρήματα που συγκεντρώθηκαν από το «Immersion - Βουτιά σε μία άλλη πραγματικότητα» κατασκευάστηκαν δύο πολύ σημαντικά έργα για την περιοχή: ένα σχολείο και ένα πηγάδι. Έπίσης, 1,2 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία της ΑctionAid, είδαν την ζωή τους να βελτιώνεται από τις εισφορές και αναδοχές Ελλήνων πολιτών μετά το ντοκιμαντέρ. Μιλήσαμε μαζί του με αφορμή το δεύτερο ντοκιμαντέρ που προέκυψε από τη δραστική ευαισθησία του ίδιου και 28 ανάδοχων γονέων, το "One Love Team" και τη συμμετοχή του Immersion στο London Greek Film Festival.

Μετά από αρκετό καιρό επιστρέφουμε στο «Immersion - Βουτιά σε μία άλλη πραγματικότητα» με τη συμμετοχή του ντοκιμαντέρ στο διαγωνιστικό κομμάτι του London Greek Film Festival στις 17 Οκτωβρίου. Πώς αισθάνεστε για αυτό σας το «παιδί» και για τη συμμετοχή του στο φεστιβάλ;

Η συμμετοχή του immersion στο London Greek Film Festival έρχεται σε μια χρονική στιγμή, που ο έμπολα θερίζει τη Σιέρρα Λεόνε και για να είμαι ειλικρινής, το γεγονός αυτό καταλαμβάνει τον περισσότερο χώρο στο μυαλό μου. Το immersion είναι μια πολύ σημαντική και ξεχωριστή υπόθεση για μένα σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα. Κυρίως σε ανθρώπινο επίπεδο θα έλεγα. Όμως, και το κινηματογραφικό του κομμάτι σημαίνει πολλά για μένα. Δουλέψαμε πολύ και με πολλή αγάπη γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ. Τα βραβεία που έχουν σημασία, τα έχει πάρει ήδη, παρ΄όλα αυτά χαίρομαι πολύ για την συμμετοχή του στο London Greek Film Festival, με τιμά το γεγονός και ελπίζω να αγγίξει τους θεατές του φεστιβάλ, ανεξαρτήτως οποιουδήποτε διαγωνιστικού αποτελέσματος.

Τί δεν θα ξεχάσετε ποτέ από το ταξίδι σας στη Σιέρρα Λεόνε;

Τα πάντα δεν θα ξεχάσω από αυτό το ταξίδι. Τα πάντα. Εξάλλου δεν σου αφήνει η συγκεκριμένη εμπειρία την επιλογή να ξεχάσεις κάτι. Και να θέλεις, δεν μπορείς. Όλα είναι απολύτως ζωντανά χαραγμένα στο μυαλό μου. Ίσως το βλέμμα κάποιων παιδιών, αυτό το απίστευτα καθαρό βλέμμα, να έχει χαραχτεί λίγο πιο έντονα.

Υπήρξε κάποια σοκαριστική εικόνα που αντικρίσατε;

Δεν ξέρω πλέον σε αυτό τον κυνικό κόσμο που έχουμε δημιουργήσει και σε αυτή την ανοσία που έχουμε καλλιεργήσει απέναντι στον πόνο και τη δυστυχία του συνανθρώπου μας, τί θεωρείται σοκαριστικό και τί όχι. Αν κρίνω από τα γύρω μου ερεθίσματα, σοκαριστικό μπορεί να θεωρείται η φωτογραφία με την κυτταρίτιδα της τάδε σελέμπριτι και αδιάφορο, βαρετό και αναμενόμενο οι βομβαρδισμοί στην λωρίδα της Γάζας.

Για μένα τα πάντα εκεί ήταν σοκαριστικά. Το σημαντικότερο σοκ όμως, ήταν θετικό και είχε να κάνει με το μεγαλείο, τη δύναμη, την απλότητα, την καθαρότητα και τη γνήσια χαρά των ανθρώπων εκεί, παρά τις τραγικές συνθήκες της ζωής τους γενικότερα.

Είχατε υιοθετήσει από πριν κάποιο παιδί; Μεγάλωσε η «φαμίλια» μετά το ντοκιμαντέρ;

Η σχέση μου με την ActionΑid πλέον είναι πολύ στενή και κάνουμε παρέα αρκετά πράγματα και έργα για τις εκεί κοινότητες.

Πώς θα χαρακτηρίζατε με 3 λέξεις το έργο της ActionΑid;

Απολύτως απαραίτητο, αποτελεσματικό και αυτονόητο (ή τουλάχιστον θα έπρεπε να ήταν αυτονόητο).