Κάθε χρόνο, στα Θεοφάνεια, έχει την τιμητική της. Και είναι πραγματικά μια διαφορετική εμπειρία αγιασμού από αυτόν που έχουμε συνηθίσει.
Εάν ο καιρός είναι καλός και έχει λιακάδα αμέσως μετά όλοι κατευθύνονται στο καφενείο στην πλατεία της Δεξαμενής. Εκεί που στις αρχές του 20ου αιώνα ο Σουρής, ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης, ο Κονδυλάκης και ο Καζαντζάκης σύχναζαν. Σερβίρει καφέ από νωρίς, ούζο και τσίπουρο με μεζέδες αργότερα. Τηγανιές, πατάτες με αυγά, ψητό χαλούμι με μαρμελάδα σύκου, σαλάτα φακές με μανούρι βρίσκουμε στο μενού του. Την άνοιξη και καλοκαίρι ανελλιπώς, το χειμώνα μόνον τις ημέρες που το επιτρέπει ο καιρός.
Ο Παπαδιαμάντης αποκαλούσε το καφενείο στη Δεξαμενή ως “νηπιαγωγείο – μπαρ- γηροκομείο” κάτι που έχει γραφτεί και στους καταλόγους του.
Επειδή, όμως, αυτά τα Θεοφάνεια ο καιρός δεν προβλέπεται καλός κατευθυνθείτε σε μια σίγουρη και αξιόπιστη λύση. Στου Φιλίππου. Στην οδό Ξενοκράτους, στο νούμερο 19, κοντά στα σκαλάκια θα βρεις την πιο ζεστή, φιλική ταβέρνα με άσπρα τραπεζομάντηλα, παλιές φωτογραφίες και μυρωδιά παλιάς, αστικής Αθήνας.
Το ατού στου Φιλίππου είναι το φαγητό σπιτικό, μαμαδίστικο! Μη σου πω γιαγιαδίστικο χταποδάκι ξιδάτο, λεμονάτο, χόρτα, γίγαντες, γιουβαρλάκια. Όλα νόστιμα, φρέσκα και σε καλές τιμές.
Όταν σκέφτομαι την Αθήνα του πρώτου μισού του 20ου αιώνα, μου έρχεται στο νου ο Αττίκ. Ένα από τα πολλά αγαπημένα μου τραγούδια του είναι το Ζητάτε να σας πω όχι μόνον για την υπέροχη μελωδία και στίχο αλλά και για την ιστορία του. Ο δεύτερος γάμος του ήταν με τη Μαρίκα Φιλιππίδου, μια πολύ όμορφη ηθοποιό, η οποία τον χωρίζει το 1914 για να παντρευτεί τον πατέρα της Μελίνας Μερκούρη, Σταμάτη Μερκούρη. Όταν εκείνη εμφανίζεται μια ημέρα στον καλλιτεχνικό όμιλο, κάτι σαν μουσική σκηνή, που είχε ιδρύσει ο Αττίκ στην οδό Αχαρνών, στη Μάντρα, μαζί με τον Μερκούρη το κοινό για να τον πικάρει του ζητάει να παίξει ένα τραγούδι που είχε γράψει για εκείνη το Είδα Μάτια. Εκείνος αποχωρεί από το πιάνο βουρκωμένος και επιστρέφει μετά από 10’ έχοντας αυτοσχεδιάσει ένα υπέροχο τραγούδι το Ζητάτε να σας πω έχει μείνει πια στην ιστορία.
