Η επιγραφή αναγράφει Private Cheffing και η Ιωάννα μου εξηγεί ότι αναφέρεται κυρίως “στην αίσθηση που σου δημιουργεί ο χώρος. Είναι μια κουζίνα με 5 ανθρώπους που μαγειρεύουμε για τους πελάτες μπροστά τους. Είναι, επίσης, μια υπηρεσία του duck αφού πολλές βραδιές κάνουμε private cheffing μαγειρεύοντας για μια παρέα!». Η αλήθεια είναι ότι το κυρίαρχο στοιχείο μέσα στο χώρο είναι η κουζίνα. Καλοστημένη, καλαίσθητη, πεντακάθαρη. Σου δίνει την αίσθηση της κουζίνας του σπιτιού σου, έχεις την εντύπωση ότι ανά πάσα στιγμή μπορείς να σηκωθείς και να μαγειρέψεις και εσύ.
Η σχέση της Ιωάννας με τη μαγειρική ξεκίνησε νωρίς. Για την ακρίβεια «από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Από πολύ μικρή μαγείρευα. Είναι το μοναδικό πράγμα που με γεμίζει». Αυτό το πάθος, αυτήν την αγάπη για τη μαγειρική και την κουζίνα την βγάζει και στις συνταγές της. Προσεγμένες, εκλεπτυσμένες γεύσεις που, όμως, με έναν περίεργο τρόπο σου θυμίζουν και κάτι από τα οικογενειακά Κυριακάτικα τραπέζια! Καταλαβαίνεις ότι έχει προσεχθεί κάθε λεπτομέρεια, στην επιλογή της πρώτης ύλης, στην προετοιμασία, στην παρουσίαση. Τη ρωτάω τι θα πρότεινε σε κάποιον που επισκέπτεται το χώρο για πρώτη φορά. Χωρίς να το σκεφτεί μου απαντά «ταραμοσαλάτα, αρνίσιους κεφτέδες και το ζαρκάδι με παπαρδέλες και φρέσκια τρούφα». Εγώ θα προσθέσω ότι κάθε επιλογή στο Duck είναι «σοφή» επιλογή... αγαπημένες επιλογές είναι και η μοσχαρίσια ταλιάτα με κρέμα περουβιανής πατάτας, οι σπαλομπριζόλες ωρίμανσης, το ριζότο με μανιτάρια πορτσίνι και λάδι τρούφας αλλά και τα ντολμαδάκια.
Τα υλικά εποχής, οι φρέσκιες σαλάτες από το μπαξέ της, τα μαγειρευτά της Κυριακές που σου δίνουν την αίσθηση ότι γυρίζεις στο σπίτι της μαμάς αλλά και οι χωριάτικες πίτες είναι από τα ατού της Ιωάννας και του Duck.
Πως και δεν υπάρχουν περισσότερες γυναίκες σεφ τι ρωτώ; «Γυναίκες σεφ υπάρχουν παντού στα σπίτια, σε κάποιο χωριό της Κρήτης που ψήνουν στον ξυλοφουρνο τους το ψωμί! Επαγγελματικά, όμως, το επιλέγουν περισσότερο άντρες γιατί είναι απαιτητικό. Χρειάζεται σωματική δύναμη και να αφιερώνεις χρόνο. Τέλος πάντων χρειάζεται να θυσιάσεις πολλά πράγματα και οι γυναίκες έχουμε την οικογένεια σαν προτεραιότητα. Κανένα παιδί δεν βγαίνει σεφ από καμία σχολή. Θα περάσουν πολλά χρόνια προσπάθειας, κούρασης, απογοήτευσης κάτω από δύσκολες συνθήκες για να γίνεις σεφ. Αν αγαπάς πραγματικά τη μαγειρική στο τέλος θα αποζημιωθείς σίγουρα και θα νιώσεις απίθανα συναίσθηματα. Τα νέα παιδιά δεν πρέπει να διστάζουν να κάνουν τη δική τους προσπάθεια. Οι καλές προσπάθειες και οι τίμιες ανταμείβονται»
Η Ιωάννα και το Duck είναι τρανό παράδειγμα ανθρώπου που κυνηγάει το όνειρο του, τολμά και δικαιώνεται! Αυτό αντανακλάται στο χαμόγελο της όταν σε υποδέχεται και τη θετική της ενέργεια όταν μαγειρεύει. Τελικώς αντανακλάται στα πιάτα της.
Πριν φύγω, γεμάτη από γεύσεις και μυρωδιές, τη ρωτώ ποιό είναι το αγαπημένο της φαγητό και ποιό τραγούδι θα συνόδευε ένα γεύμα με φίλους. Η απάντηση της επιβεβαιώνει ότι στα απλά βρίσκεται η νοστιμιά «Τα αγαπημένα μου φαγητά είναι οι αχνιστές γλώσσες, σπαγγέτι με φρέσκια ντομάτα και τα φασολάκια».
Όσο για τη μουσική επιλογή, ως γνήσια Θεσσαλονικιά, δεν θα μπορούσε να μου δώσει άλλη απάντηση. Αντώνης Ρέμος. Είναι και αυτός, άλλωστε, πελάτης του μαγαζιού της. Αγάπη για τη μαγειρική και αφοσίωση είναι τα όπλα της Ιωάννας, αυτά που κάνουν τελικώς το Duck να ξεχωρίζει. Και μιας και για αγάπη ο λόγος, κάτι από Ρέμο...όλα περνούν, μόνο αυτή δεν περνά, η αγάπη.
